Review: Worms: Open Warfare 2 PlayStation Portable

Als er 'n serie die het lang volhoudt op de gamemarkt, is het wel de Wormsreeks. De game begon in 1994 en bestaat nu uit twaalf titels exclusief enkele spin-offs als Worms: Pinball en Worms: Blast. Kortom, een goedlopende serie waarvan elk deeltje het hoofd van de fans weer op hol doet slaan. De vraag is echter: kan de nieuwe Worms: Open Warfare 2 de verwachtingen van de fans waarmaken en daarnaast het hart van de rest van het publiek ook sneller kan laten kloppen? Je leest het hier"

Simpel, maar geniaal

Het succes van de Wormsserie is de eenvoud van het spel. Je hebt een stukje land, gooit er een paar wormen verspreid op, voorziet elke worm van een groot en explosief arsenaal, laat de wormen elkaar om de beurt op de meest vreemde wijzen naar het hiernamaals sturen en voil� , daar is Worms. In het echt ligt het natuurlijk een stukje ingewikkelder, maar de basis komt hier op neer.

Nog een Wormsgame?

Zo zal waarschijnlijk de eerste reactie zijn van de meesten. Deze reactie is best begrijpelijk. Aangezien men elke keer niet extreem afwijkt van het recept van Worms, lijkt elke opvolger aardig op zijn voorgangers. De makers zouden ook wel gek zijn, want waarom zou je een succesvolle formule wijzigen? Om toch elke keer weer iets anders te leveren, worden er daarom telkens extra's toegevoegd. De eerste Worms: Open Warfare bevatte weinig wapens. In Worms: Open Warfare 2 is dit weer helemaal hersteld en daarnaast zijn vernieuwingen als gezondheidsstelende boemerangs en magneten te vinden in het arsenaal van de wormpjes. Ook zijn er meer opties om je team persoonlijker te maken. Zo kun je zelf kiezen welke wormen in jou team mogen waarbij er keus is uit allerlei themawormpjes.

Worms op nieuwe manieren

Er zijn in de nieuwe Worms een hoop spelmodi te vinden. Allereerst is er Quick Game, waarbij alles willekeurig wordt gekozen, zodat je zo snel mogelijk aan de gang kunt. Daarnaast is er Custom Game, waarbij je juist alles zelf mag kiezen. Naast deze "standaardmodi" zit er ook een Campaign modus in. Hierbij speel je een groot aantal themalevels die worden afgewisseld met tussenfilmpjes die een matig verhaal vertellen. Het is jammer dat het verhaal niet zo sterk is, maar het is goed om te zien dat de makers de moeite hebben genomen om dit erin te stoppen. Het is dan ook zeker niet af te raden.

Naast deze modi is er de nieuwe Puzzle Mode. Hierin wordt je opgezadeld met problemen waarbij je voor de oplossing aardig wat waponskills moet hebben. Zo moet je bijvoorbeeld wormen op verschillende plaatsen afknallen met alleen de lastig hanteerbare bazooka tot je beschikking of moet je met een ninjatouw naar een bepaald eindpunt slingeren.

Dan kennen we ook nog een Editor Mode. Hierin kun je eigen levels bouwen door simpelweg wat lijnen te maken, die dan door het spel tot level omgevormd worden.

Een echte worm speelt met z'n tweeën

Hoewel de singleplayer je lang kan bezighouden, is de echte reden voor Worms de multiplayer. Niets is leuker dan mensen over de hele wereld vernederen tijdens een potje oorlog met wormen. Dit is in Worms mogelijk via de infrastructuurmodus van de PSP, maar je kunt het ook dichterbij zoeken via de ad-hocmodus van je PSP. Bij beide is met maximaal vier spelers te spelen in verschillende spelmodi. Aan de in totaal nu zeven genoemde modi voegen we nog een achtste toe. Er is namelijk ook nog Game Sharing mogelijk, zodat een vriend of vriendin de nodige bestanden toegestuurd krijgt om een potje tegen elkaar te spelen. Mocht je dit alles nóg niet genoeg vinden, zijn er ook nog downloadbare extraatjes beloofd.

Het klopt gewoon

Op grafisch gebied doet Worms: Open Warfare 2 het ook aardig. De game heeft geen denderende graphics, maar dat is ook niet nodig. Net als bij de gameplay, heeft Worms ook qua uiterlijk voldoende aan een aardig uitziend, cartoonachtig stukje land met een minder opvallende achtergrond. Ondanks de simpelheid, ziet het er niet minder uit. Met het geluid worden ook geen gekke dingen gedaan. Het klopt en dus is er niets op aan te merken.