Review: Wolfenstein Xbox 360

Wolfenstein 3D was een symbool voor alle First Person Shooters van zijn tijd. De game kwam uit in 1992 en was de eerste echte First Person Shooter, hoewel er van 3D nog niet echt te spreken was: officieel heet het 2,5D. Later kwam Return to Castle Wolfenstein, die vooral online in de vorm van Enemy Territory werd gespeeld. Kan de nieuwe Wolfenstein anno 2009 deze hoogstandjes verbeteren?

Te stoer

De game begint wanneer B.J. Blazkowicz terugkomt van zijn laatste missie. Er staat onmiddellijk al een nieuwe missie voor hem klaar. De nazi's zijn bezig met vreemde experimenten in de stad Isenstadt. B.J zal daar met het lokale verzet de nazi's tegenhouden om sterkere wapens te maken met paranormale krachten.

We weten niet zo gek veel van Blazkowicz. Hij ziet er uit als een kruising tussen Duke Nukem, Nathan Drake en Marcus Fenix. Zijn verschijning is zo verschrikkelijk pro-Amerikaans, dat ik me begon af te vragen of hij zijn orders wel goed heeft begrepen. Het is tenslotte een spionagemissie. Daarnaast zul je ook meestal in je eentje hele pelotons aan nazi's afschieten. Het is een beetje onrealistisch, maar de hele game is bijna fictie, dus wat maakt het uit.

Immer weiter, immer schneller!

De game heeft een hoog over-the-top actiegehalte en dat beviel me wel. De game is ook niet bijzonder moeilijk, ook al heb je hem op de hoogste moeilijkheidsgraad staan. Het nadeel hiervan is dat de game af en toe t' makkelijk is. De voordelen wegen echter op tegen de nadelen, want Wolfenstein is gewoon bedoeld als een game waar je lekker doorheen kunt knallen zonder erg veel dood te gaan. Het hoort bij de snelheid van de game. Dan zou je denken dat hierdoor de game ook redelijk kort is, maar dat valt nog mee. De game duurt, met de snelheid waarmee je gaat, ongeveer tien uur.

Wolfenstein probeert anders te zijn dan andere Tweede Wereldoorlog-games. Dat valt al te merken aan het verhaal, dat totaal niet historisch correct is, maar ook aan de manier waarop missies gepresenteerd worden. Je loopt in een vrije, non-lineaire omgeving en hebt twee organisaties die je missies kunnen geven. Je bepaalt zelf welke missies je wil doen en in welke volgorde. Ook Wolfensteins wapens zijn anders dan die uit andere games. Bovendien kun je ze upgraden, wat weer voordeel geeft in de strijd. Ook de vijanden zien er erg uniek uit. Tot slot heb je The Veil. Dit is een alternatieve dimensie waar Blazkowicz naartoe kan reizen. Hierdoor kan hij sneller rennen, maar bijvoorbeeld ook de tijd vertragen. In The Veil zie je dingen die je in de normale wereld niet ziet, waardoor je gemakkelijk schatten kunt vinden en puzzels op kan lossen.

Wolfenstein is geen Wolfenstein zonder de multiplayer en ditmaal zit die er ook weer bij inbegrepen. Hij is niet zo groot als in Enemy Territory, maar is zeker wel uitgebreid. De multiplayer maakt gebruik van verschillende klassen en modi. Zo heb je standaard deathmatch, maar ook objective-based modi.

Een nieuwe generatie

Grafisch ziet de game er zeer goed uit. Het is geen Gears of War 2, maar ook zeker geen Halo 3. Er zijn veel objecten die kapot kunnen en bijvoorbeeld granaatexplosies zien er goed uit. Wat ik vooral een leuke toevoeging vond waren de ledematen die je eraf kon schieten. Dat zie je niet in al te veel games.

Ook het leveldesign is erg origineel. Bij iedere missie zit je wel in een andere omgeving, en allemaal zien ze er even hoogwaardig uit. Soms ben ik het echter niet helemaal eens met de manier waarop dingen geplaatst zijn; de ontwikkelaar maakt het je daarmee iets te makkelijk.

De AI van de vijanden in Wolfenstein is gelukkig nog betrekkelijk goed. Ze rennen weg voor je granaten, ze lopen naar je toe wanneer je aan het reloaden bent en ze zoeken goed dekking.

B-film

Wolfenstein heeft nooit echte Duitse stemmen gehad voor de vijand en dat vind ik jammer. Duitsers met Engelse stemmen klinken gewoon niet leuk. Het geheel klinkt als een goedkope B-film. Zelfs de stemmen van de hoofdpersonages klinken niet top. Ik moet wel toegeven dat de explosies erg goed klinken en ook de kogelschoten realistisch zijn gedaan.