Review: Viva Piñata Xbox 360

It's party time!

Viva Piñata
Filled with fun (filled with fun!)
Viva Piñata
Don't beat 'em, join 'em (woo!)
Viva Piñata
Filled with fun (filled with fun!)
Viva Piñata
Don't beat 'em, join 'em (don't beat 'em, join 'em!)'

Is dit eenmaal in je oren komen te zitten dan is het er verdomd moeilijk uit te rammen. De lieftallige piñata's proberen je meteen zo goed mogelijk bij te brengen wat voor een plezier je wel niet gaat beleven in hun fantasierijke wereld. Rare zet dan ook meteen de toon met het vrolijke, aldus na enige tijd toch wat irritant wordende deuntje, waarop geel tot rode piñata's dansen voor hun leven. Het is dan ook de bedoeling om de nieuwste generatie te laten opkijken naar de grote, kabaalmakende witte doos genaamd de Xbox 360, door een kinderlijk, kleurrijk en vooral vrolijk sausje over haar nieuwe game te gieten. Rare moet na een aantal ietwat mindere next-generation games echt weer terug op zijn pootjes komen en met de wezens uit Viva Piñata moet dit toch wel te doen zijn.

The Sims naar de dierenwinkel

Vooraf werd door vele gamers gedacht in een weg van The Sims meets Fabeltjeskrant. De piñata's hebben wel wat weg van dit recept, maar ze zijn toch beduidend meer vernieuwend dan uit deze vooraf gemaakte conclusie valt af te leiden. Nadat je Leafos, wat hier een huilend meisje betreft, al jaknikkend hebt getroost sta je zonder het te weten op het eerste stukje land van je toekomstige piñatatuin. Dit is echter niet helemaal waar, want zelf speel je niet met een personage, maar meer in een godenrol. Jij bent de schepper van de tuin en kunt dan ook doen en laten wat je wilt... met je cursortje.

Piñata's go naughty

Heb je eenmaal wat piñatabewoners, groeit je boekje gespotte piñata's erg snel. Het is dan echter nog steeds geen lui leventje leiden. Elke minuut gebeurt er namelijk wel iets en zo niet neem je zelf het initiatief en probeer je steeds weer wat anders uit. Je kunt piñata's bijvoorbeeld de liefde laten bedrijven. Voordat ze een hartje boven hun hoofd krijgen, wat betekent dat ze er klaar voor zijn, moet er wel iets gebeuren. Dit verschilt voor elke piñatasoort: de ene soort moet een bepaald zaadje eten, de andere een bepaalde hoeveelheid gras in de tuin hebben en uiteraard dient elke soort een specifiek huisje te hebben in jouw gazon. Voldoe je hier uiteindelijk allemaal aan, en heb je twee piñata's, dan laat je ze naar elkaar op zoek gaan. Hebben ze elkaar gevonden, dan kom je in een soort minigame. Hier moet je het ene wezentje naar het andere wezentje leiden, zonder de rode bommetjes te raken, terwijl je onderweg zoveel mogelijk chocolademunten (betaalwijze in deze wereld) pakt. Na enige tijd wordt het kindje afgeleverd en huppelt er al snel een hele familie rond.

Slimme kids

Ik ga nu wel erg diep in op het romantiekdeel, maar eerlijk gezegd is dat gewoon een van de leukste dingen die je te doen staat in de gezellige wereld. Dit is niet negatief bedoeld, want er is wel meer te doen, zoals plantjes planten en onderhouden en wat accessoires voor zowel tuin als piñata kopen, maar persoonlijk boeit me dit niet zo erg. Wel wil je steeds nieuwe piñata's op bezoek krijgen en als je eenmaal door hebt hoe alles in elkaar zit, moet je toch de dingen gaan doen die ik zonet noemde om nieuwe soorten aantrekken. Over het algemeen toch nog best ingewikkeld, deze 'kindergame'. Het ziet er dan wel heel lieflijk uit, maar onder deze dikke saus ligt gewoon een heel goed concept en dat is erg te waarderen. Overigens wordt het wel steeds pittiger en dat zullen vooral de kids goed merken. Bijvoorbeeld de romantiekminigame, die in het begin een inkoppertje was, wordt na enige tijd erg lastig. Dit zorgt voor wat meer diepgang, maar laat menig kleintje waarschijnlijk te snel afhaken.

Hippe diertjes gaan naar de disco!

Ik loop nu erg richting een snel oordeel, terwijl de hoofdrolspelers de spotlight telkens zijn ontlopen. De piñata's zijn, zoals onderhand wel duidelijk is, erg kleurrijk, maar net niet t'. Ok', eerlijk gezegd zijn ze wel t', want roze-rood-geel-blauwgekleurde rendieren heb ik ook nog nooit los zien lopen. Het ding is wel dat haast elke piñata een soortgelijk levend exemplaar in onze echte wereld heeft, maar in de game toch een andere naam met zich mee draagt. Dit is misschien lastig voor de kleintjes, maar des te grappiger voor wat ouderen in verband met de meest gestoorde piñatanamen. Ook zijn de geluidjes best herkenbaar uit onze eigen natuur, maar zijn de huisjes juist weer helemaal over de top. Zo zul je merken dat bijvoorbeeld het rendierenthuis eigenlijk gewoon een discotent is en dat een vlinderhuisje niets minder dan een uitvergrote gloeilamp inhoudt.

Twee piñata's zaten samen...

Achterop de verpakking van de game zie je dat het in multiplayer speelbaar is, omdat er 1-4 spelers staat vermeld. Verwacht echter geen gangbang of 'Dead or Piñata'-achtige taferelen, maar een simpel hulpmiddel voor de kids. Papa en mama kunnen kleine Basje namelijk gemakkelijk helpen als ze beschikken over meerdere controllers, want ze besturen allemaal dezelfde cursor. Zo hoeft Bas Senior 'n geen kinderkwijl op zijn vingers te krijgen 'n heeft hij een leuke bezigheid voor hem en zijn drie andere dronken vrienden na een lange avond stappen. Met z'n allen ladderzat 'n cursor besturen in een piñatatatuin is nou niet wat je noemt een voor de hand liggende bezigheid voor zes uur 's ochtends, maar maakt dat maandelijkse stapuitje toch wel meer dan geslaagd. Ben je echter nog nuchter, dan kun je via Xbox Live een kijkje nemen in andermans tuin of wezentjes uitwisselen via deze internetdienst. Persoonlijk onderhoud ik liever tuintjes zonder dat er een internetverbinding aan te pas komt, want piñata's temmen gaat altijd beter in je eentje.