Review: Uncharted: The Lost Legacy PlayStation 4

Naughty Dog weet als geen ander dat kostbare relikwieën roven geen eenvoudige klus is. Zo heeft Nathan Drake dat al menigmaal mogen aantonen in de Uncharted-franchise. Na Uncharted 4: A Thief's End is de brutale avonturier echter met pensioen en neemt meesterdief Chloe Frazer het stokje van hem over. De powervrouw schittert namelijk in Uncharted: The Lost Legacy. Had de Uncharted-serie samen met Nathan Drake moeten pensioneren, of blaast Chloe nieuw leven in de franchise?

Op onbekend terrein

De Uncharted-serie is onlosmakelijk verbonden met onze grote held, Nathan Drake. Toch is er een nieuw avontuur dat wordt ondervonden vanuit Chloe's perspectief. De antiheld, die onderdeel is van de Uncharted-familie sinds het tweede deel, weet de leidende rol echter uitstekend te dragen en wordt daarbij bijgestaan door nog een bekende uit de serie. Nadine Ross maakt namelijk eveneens een comeback na de rol van Shoreline-baas te hebben gespeeld in het vierde deel. Een aparte combinatie, maar een erg goede naar mijn mening. Het duo komt geregeld met gevatte opmerkingen en weet het onderste uit de spreekwoordelijke kan te halen. Aangezien de twee niet bijzonder veel van elkaar afweten, wordt er menig conversatie gevoerd om elkaar beter te leren kennen. Aanvankelijk is alles een groot mysterie, maar naarmate de game vordert, leer je dankzij speelse interactie tussen de twee steeds meer over beide dames.

De twee gaan samen op zoek naar de slagtand van Ganesh, deze is namelijk nooit gevonden na de heerschappij van de Hoysala. We reizen af naar het prachtige India en bevinden ons het gros van de tijd in de open wereld van het Westelijke berggebied, Ghats. Natuurlijk is de game weer doordrenkt met interessante mythologische verhalen en kunnen we weer naar hartenlust schatzoeken, puzzelen en, dit keer voor het eerst, fotograferen. Chloe is namelijk iets hipper dan grandpa Drake en beschikt over een mobiele telefoon waar ze de nodige kiekjes mee kan maken. Ook is Chloe wat slinkser en weet ze met wat streetsmarts gesloten kisten open te peuteren om zo speciale wapens te krijgen. Veel tijd om stil te zitten is er echter niet, want ook dit keer is er een grote badguy die achter het mythologische voorwerp aanzit. Echt eng is hij in eerste instantie niet. Rebellenleider Asav ziet er namelijk uit als een sulletje, maar bewijst keer op keer een heuse krachtpatser te zijn. Hij wordt bijgestaan door de rebellen die voorzien zijn van een flinke lading ammunitie. Ja mensen, ook dit keer wordt er weer flink wat afgeschoten.

Op bekend terrein

Natuurlijk is Uncharted: The Lost Legacy geen game die het over een totaal andere boeg gooit. Er zijn namelijk zeer veel overeenkomsten met het vorige deel. Chloe is, net zoals Nathan Drake, een vervend klimster en klautert menig bergwand met gemak omhoog. Ook is zij voorzien van een grapple hook die eerder is geïntroduceerd in Uncharted 4. De controls, vechtscenes en schietpartijen zijn eveneens niet veel anders. Daar houdt de herkenning echter niet op. De gepatenteerde Naughty Dog humor is namelijk wederom volop aanwezig en de personages zijn heerlijk uitgediept. In de basis is de game dus vrijwel hetzelfde, afgezien van een nieuw lockpick mechanisme, een nieuwe regio en het feit dat Chloe wat fragieler aanvoelt.

Nu hoor ik je vragen: 'Klinkt leuk, maar wat krijg je nou wanneer je Uncharted: The Lost Legacy aanschaft?'. Heel simpel, een nieuw verhaal (wel wat korter dan normaal) met een nieuwe hoofdrolspeelster in een nieuwe omgeving. Ook is er wederom een multiplayer, maar deze is direct overgenomen van Uncharted 4. Wil je deze game dus kopen voor de multiplayer, dan krijg je precies hetzelfde als wanneer je Uncharted 4 aanschaft. De multiplayer is opgesplitst in twee onderdelen binnen het hoofdmenu. Je hebt de klassieke multiplayer-optie en de survival modus. In deze laatste bevecht je wave na wave samen met een tweetal kompanen. Het is jammer dat je hiervoor altijd online moet zijn, deze modus is namelijk een ideale optie voor wat couch co-op actie!

Pittiger dan curry

Dat de twee dames een flinke partij kunnen kontschoppen, wisten we al dankzij voorgaande delen. Toch viel het mij op dat Nathan Drake absoluut niet gemist is tijdens het spelen van dit avontuur. De dames zijn lekker pittig en worden niet afgeschilderd als een stereotype. Het zijn eigen individuen die beiden een eigen motief hebben om deze helse weg te bewandelen. Daarbij vind ik het verhaal van dit deel een stuk interessanter dan die van voorgaande delen. Niet alleen door de mythologie, maar juist door de personages. Chloe doet zich stoer voor, maar is eigenlijk verdrietig en emotioneel terwijl Nadine een gedrilde soldaat is die toch begrip voor anderen kan tonen. Tof gedaan, al zeg ik het zelf.

Een eerste playtrough start ik steevast op de normale moeilijkheidsgraad, zo ook dit keer. Het viel echter op dat ik geregeld moeite had met de vuurgevechten. Nu heb ik dit in eerdere reviews van Uncharted al aangekaart, maar de vuurgevechten worden nooit een favoriet onderdeel binnen deze franchise voor mij. Het toffe van Uncharted is juist de verkenning, de mythes en de puzzels. Deze moeten echter telkens plaatsmaken voor de vuurgevechten. Jammer, want het tempo wordt hierdoor continu omgegooid. Toch zit er anderzijds ook weer veel verkenning in. Dit zie je voornamelijk terug in het grote open level waar je het Ghats gebergte kunt verkennen. Een aantal grote forten, Hoysala munten en schatten zijn verborgen in alle hoeken en gaatjes. Soms moet je echter wat gasten afknallen om dat doel te bereiken.