Review: UFC 2 Xbox One

Geplaatst: 25 maart 2016 14:00

Tijd om te butsen! Dit keer zonder hadokens, shinryokens of andere supermoves! Alleen echte klappen en realistische trappen! Sorry Fulgore en Glacius, geen robots of aliens toegestaan. De halve cast van Mortal Kombat: eerst wapens inleveren! En Mileena: Bijten is juist 'n van die dingen die realistisch gezien wel kunnen, maar niet mogen!

De Gran Turismo van knokspellen

Heel veel zweet, geregeld bloed, en zo nu en dan tranen. Dat is 'n van de kenmerken van UFC. Het vechten is sportief, maar gaat ver in zijn bruutheid van wat toegestaan is. Een echt robbertje vechten is ook zo makkelijk niet, en dit willen de makers van de UFC-games jou ook laten ervaren. Zijn de controls daarom lastig? Nou, in ieder geval is het complex te noemen en vergt dit de nodige training en oefening. Veel meer dan bij vrijwel ieder ander vechtspel. UFC probeert meer een vechtsimulator te zijn, dan een vermakelijke fighting-game.

Vette pech voor de PR

Het heeft de PR-afdeling bepaald geen goed humeur bezorgd nadat beide vechters die op de hoes pronken, hun laatste wedstrijd voor de release hebben verloren. Ach ja, dat soort dingen gebeuren nu eenmaal, maar ik vermoed dat dit niet de gemiddelde reactie was van het UFC 2-promotieteam. De kaft is, zoals het sportgames betaamt, voorzien met echte foto's van Rousey en McGregor, maar toen ik de graphics van de game op mijn tv scherm zag, keek ik even opnieuw. Bij hoge regelmaat lijkt alles in UFC 2 namelijk net echt. Daarbij moet je nagaan dat je kunt kiezen uit meer dan 250 (!) characters. Hoeveel van deze vechters DLC zijn, heb ik nog niet kunnen achterhalen, maar je begint in ieder geval met een flink aantal vechters. Als bonus kan je, met behulp van zeer veel opties, ook een eigen knokmachine maken. Ik heb mezelf bijvoorbeeld al aardig goed kunnen nabouwen, tot grote hilariteit van mijn leefomgeving.

Goed knokken komt niet aanwaaien

Voor iemand die zelf ruim zes jaar vechtsport in verschillende stijlen heeft beoefend, is het al snel duidelijk te merken dat de game een hoog realistisch gehalte heeft. Een goeie rake klap uitdelen aan een ervaren vechter (die erop is voorbereid, sucker punches kan je iedereen geven (behalve ninja's)), is nog zo makkelijk niet, noch is het makkelijk om een goeie poeier fatsoenlijk te blocken of te dodgen. Niet alle stijlen zijn volledig uitgewerkt in UFC 2, wat ook niet bijzonder veel boeit, want de stijlen waar het om gaat, die zitten er wel in. Vechtlegendes zoals Bruce Lee en Royce Gracie zitten er ook bij, maar deze vechten niet helemaal zoals ze dit in het echt zouden doen in de UFC-octagon.

Leercurve uppercut

De mate van fun die je uit UFC 2 haalt, wordt grotendeels bepaald door hoe je deze game begint te spelen. Persoonlijk werd ik knettergek in het begin, want ik bereikte vrijwel geen ene reet in het spel behalve toezien hoe ik langzaam maar zeker verrot werd gebeukt. Je MOET als beginner echt in de tutorials duiken. Deze zijn leuk opgezet, en hierbij leer je ook dingen die echt van toepassing zijn in de vechtsport. Zo leer je bijvoorbeeld dat je in basis drie soorten afstanden met eigen technieken hebt. Simpel gezegd: trap-stoot afstand, stoot-klem afstand en full-on worstelen geblazen. Hier moet je ook bij UFC echt in duiken, want zo heeft bijvoorbeeld het worstelen en klemmen aanleggen geheel eigen controls. In het geval van worstelen draait het erom dat je met de pookjes in de juiste richtingen beweegt. Door de juiste kant op te bewegen leg je diverse soorten klemmen welke je elkaar kunt laten opvolgen. Ben jij degene die in de klem dreigt te raken, dan heb je weer andere controls. Hierbij moet je namelijk de pookjes in de tegenovergestelde richting duwen van je tegenstander. De tutorials zijn redelijk uitgebreid, maar toch is alles net niet uitgebreid genoeg. In veel gevallen wist ik nog steeds niet precies hoe bepaalde, meer gedetailleerde controls, werkten, en heb ik op het web moeten zoeken naar tips en tricks. Geloof me, deze kennis heb je ook echt nodig.

Leuk vs. Realistisch

UFC 2 is dus een game waar je niet zomaar in kunt stappen en hoppa spelen maar. Het voelt bijna alsof je echt een vechtsport moet gaan beoefenen alvorens je daadwerkelijk in de ring tegen iemand een kans maakt. De game heeft hierin een plus- en een minpunt: Het is geweldig knap uitgewerkt waarbij het echt loont als je jezelf erin verdiept, maar er zit hierin niet echt een tussenfase. De gevechten duren gemiddeld gezien ook erg lang, zelfs wanneer je er nog niet goed in bent. Om uiteindelijk ook na een gevecht van zo'n tien minuten te zien dat je toch net hebt verloren, is realistisch gezien ook echt niet leuk, en het weerhoudt mij dan ook op die momenten van het "nog even een potje" doorzettingsvermogen wat ik als oldskool gamer toch best wel sterk heb. Nee, we gaan dan lekker iets anders doen.

Diverse beukmodi

De game wordt dus pas leuk wanneer je na veel oefenen het allemaal een beetje begint door te krijgen. Langzaamaan opent een deur, die je doet inzien hoe gaaf en knap deze game in elkaar is gezet. De game heeft een grote online functionaliteit, waarbij je aan verschillende matches en toernooien kunt mee butsen. Het is online gelukkig ook niet alleen superpittig waar je tegenop moet boksen. Wat verder een leuke gamemodus is, hetzij nog een beetje in de kinderschoenen, is de career mode. Hierbij ga je uiteindelijk tegen alle grote namen vechten, en bouw je echt een carrière op, gepaard met blessures en vergissingen (helaas vond ik geen doping of cheat optie met de mafia). Echter is er nog wel wat ruimte voor verbetering, dat het wat meer stijfjes zou mogen aanvoelen, maar dat zou al snel in een game op zichzelf kunnen resulteren. Wellicht geen slecht idee.

Het eindoordeel van Peter Scheffer

UFC 2 is een toughy, zowel om te spelen als om te beoordelen. De game is grafisch subliem, en het geluid voelt authentiek aan. Zo verlenen bekende presentatoren zoals Joe Rogan, stand-up comedian met zelf jarenlange ervaring in vechtsport, hun stemmen voor het commentaar. Dit is echt een onmiskenbare toevoeging die de flair van UFC op tv rechtstreeks in de game overbrengt. Daarbij is UFC 2 ook een hele goede game, maar het grote probleem zit hem in het leren hiervan, wat ondanks een lading ingame-tutorials, toch nog te summier blijft in zijn uitleg. Het is pittig, het duurt lang, en de controls zijn complex. Bijt je hierdoorheen, dan heb je een super degelijke vechtgame waarbij niemand zomaar van je wint. Sucker punches of supermoves zijn in ieder geval niet te vinden in UFC 2, no sir.

    Goed
  • Supermooi
  • Voelt echt als UFC
  • Geniaal vechtsysteem
  • Te lastige leercurve
  • Te weinig tutorials
Informatie bij dit artikel

Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.

Packshot UFC 2

Series

-

Uitgever

Electronic Arts

Reviewscore

Platforms

PlayStation 4, Xbox One

Releasedatum

17 maart 2016

Ontwikkelaar

EA Sports

Gameliner Awards

-

Reacties
Er zijn nog geen reacties
Nog niet uitgepraat? Praat verder op Discord