Review: Top Spin 3 Xbox 360

Top Spin 3 had niet op een beter moment op de deurmat kunnen ploffen. Niet kort daarvoor had ik mij aangemeld bij een tennisvereniging om recreatief een balletje met mijn vriendin te kunnen slaan. En ook niet geheel onbelangrijk vond op datzelfde moment het meest prestigieuze tennistoernooi ter wereld, Wimbledon plaats. Ik was dus volledig in de stemming voor een nieuwe tennisgame, nadat Wii Sports alweer enige tijd in de kast stof lag te verzamelen. Helaas sloeg de stemming al snel om toen ik het eerste potje opstartte.

Sfeerloos

Terwijl ik deze review typ ligt de Wimbledon-finale alweer enkele dagen achter mij. Een ellenlange vijfsetter, die bijna vijf uur duurde, werd uiteindelijk in het voordeel van Nadal beslecht. Voor ieder punt werd gestreden en je voelde voor de tv de spanning bij het publiek in het Center Court. Een finale die alles had en droop van de sfeer. De langste Wimbledon-finale ooit tussen 's werelds twee beste tennissers van dit moment.

Misschien vraag je je af waarom ik een hele alinea besteed aan de Wimbledon-finale en ik, afgezien van de eerste zin in de inleiding, nog met geen woord heb gerept over TS3. Dat komt doordat ik met de bovenstaande alinea een sfeertje wil neerzetten. De sfeer die hoort bij een spannende tenniswedstrijd. De sfeer die bij TS3 volledig afwezig is. Na het kijken van de Wimbledon-finale viel het spelen van TS3 toch enigszins tegen. Hoewel het publiek beweegt en de spelers er bijna levensecht uitzien, is het toch allemaal wat te steriel. Te klinisch, waarbij met name het geluid erg teleurstelt. Het publiek juicht net zoals het dat deed in tennisspellen die we een decennium geleden speelden. Toen volstond het nog, maar nu wil ik meer. Ik wil spanning proeven en voelen.

Gameplay boven sfeer

Door het ontbreken van deze sfeer voelt de game een beetje leeg. Ik had graag gezien dat men wellicht nog een maand extra de tijd had genomen om hier iets aan te doen. Al was het alleen al het plaatsen van een microfoon bij de Wimbledon-finale, om deze opnames vervolgens aan de game toe te voegen, in plaats van het slappe studiopubliek dat men ditmaal lijkt te hebben ingehuurd. Maar genoeg gezeurd over de Wimbledon-finale die ik verder in deze review niet meer zal aanhalen. Een veelgehoorde uitspraak is immers gameplay boven graphics en zo kan voor een sportgame gelden dat gameplay belangrijker is dan sfeer. En met de gameplay zit het gelukkig helemaal goed.

Mijn laatste 'serieuze' tennisgame was het eerste deel in de Top Spin-serie, waarna ik Top Spin 2 heb overgeslagen. Hoewel ik dus wel enigszins bekend was met Top Spin, was het toch weer even zoeken naar de juiste opties in de carrièremodus. Deze had naar mijn mening wel wat overzichtelijker mogen zijn in een tijd waarin ontwikkelaars proberen een breder publiek aan te spreken. Na enigszins gewend te zijn aan de menustructuur en de nodige ballen te hebben geslagen, blijkt TS3 een ongekende diepgang te herbergen.

Diepgaande gameplay

Helaas bevatte de reviewcode die ik toegestuurd had gekregen geen handleiding, waardoor ik de besturing al spelende leerde kennen. Gelukkig bleken de basisbewegingen niet heel anders dan die in voorgaande tennisgames. De A-knop voor een normale bal, de Y-knop voor een lobje enzovoorts. Verschil is echter dat timing een veel grotere rol van betekenis speelt. In voorgaande tennisgames kon je ruim van tevoren de knop indrukken om vervolgens je speler op de juiste plaats te positioneren. Wanneer de bal binnen bereik kwam, sloeg je speler automatisch de bal in de gewenste richting. Nu kun je opnieuw de knop vroeg in drukken en dien je opnieuw jouw speler naar de juiste positie te manoeuvreren. Ditmaal dien je echter ook de knop op het juiste moment los te laten. Omdat dit in het begin nogal wennen is, zul je de eerste potjes regelmatig 'vergeten' de bal te slaan. Na enige gewenning merk je echter hoe diep de game qua besturing is. Een balletje terug kunnen slaan is leuk voor de beginner, maar een bal precies daar slaan waar jij hem wil hebben is koek voor de doorgewinterde gamer. Samen met de riskshots, die op gevoel geplaatst moeten worden omdat je geen indicator meer ziet, biedt TS3 de diepste tenniservaring die op dit moment verkrijgbaar is.