Review: Tomb Raider: Underworld Xbox 360

"Peter, test jij de nieuwe Tomb Raider, jij hebt hem? Het is deel 3, eh nee, 7... Wacht even, nee het is al uhhh... Wat? Deel 9?! Is dit nog wel boeiend? Nou, eh, ja zou kunnen. Alles verdient een kans, zelfs de tot op de grond toe afgebrandde games die Stephan reviewed, dus waarom niet deze? Ik review hem wel."

One girl, 9 games, two destinies?

Ok', weer een nieuwe Tomb Raider, en geen remake maar een vers deeltje deze keer. Het is me toch een rare serie games geworden, en als iemand die alle delen bezit en heeft uitgespeeld, kan ik dat ter dege wel constateren. Dit nieuwe ondergrondse deeltje negeert bijvoorbeeld de verhaallijn van deel 1 tot en met 6, en doet alsof Legend en Anniversary Lara's enige twee avonturen ooit zijn. Dat is dan weer jammer, maar goed, wat ik het liefst wil weten is of dit nieuwe deel mij weer het ouderwetse Tomb Raider gevoel kan geven van zoek en speurwerk, zonder dat een vervelende neger en engelsman constant in mijn oor lopen te zaniken zoals dat bij Legend bijvoorbeeld het geval was. Daarnaast stel ik een moeilijkheidsgraad die je niet aan het handje vasthoudt alsof je een geestelijk gehandicapt autistisch kind bent ook wel op prijs. Aangezien TR Anniversary een goede game was, zag ik deze nieuwste telg in de Tomb Raider serie, met als subtitel Underworld, met vertrouwen tegemoet. Is hij even goed? Nee. Wel echt Tomb Raider? Absoluut! Maar dat betekent helaas ook met alle verdomde minpunten die vroeger TR ook al zo getergd hebben.

Brave Lara

TR: Underworld speelt zoals TR hoort te spelen, namelijk als een kalme, rustige adventure-puzzelgame, waarbij de sfeer, omgevingen en het (acrobatische) zoekwerk vooraan staan. Rondrennen en schieten zit er ook in, maar dit is erg secundair. Wil je dus een prominente gewerenheerser zijn in plaats van een archeologische adventure dame, dan kun je beter Gears of War 2 aanschaffen of nog een keer doorspelen, want dan is dit niks voor jou. Het is de eerste compleet nieuwe TR op de next-gen consoles, waar de makers gelukkig goed gebruik van hebben weten te maken door alles er prachtig uit te laten zien, en dan bedoel ik niet alleen het kontje van Lara Croft, maar ook de omgevingen natuurlijk. Het verhaal gaat om Mjollnir en de legende van Thor, best spannend weer voor miss Croft. Je gaat van Thailand tot het hoge noorden, dus afwisseling genoeg qua temperatuur, omgevingen en mooie pakjes voor Lara. Wat mij vooral opviel is dat ze bij dit deel vooral goed begrepen hebben hoe een level te ontwerpen, want ze zijn stuk voor stuk ouderwets divers en origineel van opzet, vol afwisseling tussen spring-, zwem-, slinger-, klim- en zoek-plezier/werk.

Miss Lara Croft! Foei!

Tot dusver is alles dus prachtig, maar te mooi om waar te zijn, want helaas is niet alles goed aan TR: Underworld. Ten eerste lijdt de game aan het 'net-niet-af-syndroom' waar tegenwoordig steeds meer console games aan lijden, waardoor het nogal wat bugs bevat. Normaliter hoor je mij niet klagen over 'n of twee kleintjes, maar net als bij TR: Angel Of Darkness bevat Underworld ook een stuk of drie bugs van dermate grote omvang dat we het niet meer over bugs hebben, maar grote in je gezicht stampende mammoeten. Zo liep ik vast bij een grote puzzel met een enorm beeld van Shiva met gewichten, waarbij ik het tenslotte na drie uur proberen emotioneel geradbraakt opgaf en 'Het Orakel' van Internet maar eens ging raadplegen. Vervolgens kwam ik erachter dat ik heel het level opnieuw moest doen vanwege een 'bug' waardoor de game mijn juiste(!) oplossing van de puzzel niet pakte. De camera vinden veel mensen ook een groot probleem, al heb ik hier zelf weinig last van gehad, dus dat is gewoon wennen naar mijn mening. Het meest jammere vind ik persoonlijk de lengte, want je bent er met zo'n negen tot tien uur gamen al wel weer doorheen en dat is naar mijn mening te kort voor een TR game.