Review: Tomb Raider PlayStation 3

Na verschillende pogingen (onder andere het mislukte Tomb Raider: The Angel of Darkness) van de voormalige ontwikkelaar van Tomb Raider, Core Design, nam Crystal Dynamics het stokje over. Deze ontwikkelaar haalde de serie weer uit het slop met Tomb Raider: Legends. Hoewel het al een heel goed begin was kon de game toch maar moeilijk opboksen tegen de opkomende concurrentie.

Lara Croft

Mocht je nog nooit een Tomb Raider-game hebben gespeeld, dan zul je toch vast ooit wel eens iets van Lara Croft hebben gehoord. Lara Croft is naast hoofdpersonage uit haar eigen avontuur ook een icoon in de game-industrie. Zo was ze bijvoorbeeld het allereerste vrouwelijke personage in een 3D-avontuur. Lara Croft kennen we verder als een stoere chick die niet vies is voor wat avontuur en actie. In deze reboot is Lara nog steeds wel die stoere chick, alleen leren we de 21 jaar jonge Lara dit keer ook van haar gevoelige kant kennen. Ze gaat samen met een stel vrienden op weg naar Japan, op zoek naar een mysterieus eiland genaamd Yamatai. Onderweg komt de boot echter in een omgeving terecht die nog heftiger is dan de Bermuda Driehoek: de Dragon's Triangle. De boot zinkt en Lara en haar vrienden komen op het eiland terecht waarnaar ze opzoek waren. Dit is eigenlijk precies wat er gebeurd in de allereerste trailer die we een heel tijdje geleden voorgeschoteld hebben gekregen. Op het eiland aangekomen word je ontvoert en ontwaak je ondersteboven, verwikkelt in een jute zak die een paar meter boven de grond hangt. Dit is de eerste keer dat je in actie moet komen in deze game. Je moet immers zien te ontsnappen en dit zorgt meteen voor een aantal leuke puzzelelementen.

Bij de vorige games werd de nadruk vooral op het puzzelen gelegd, maar in deze Tomb Raider moet je letterlijk survivallen om te overleven. Hoe verder je in de game komt, hoe sterker en behendiger Lara wordt. De ontwikkelaars hebben voor deze reboot wat RPG-elementen geleend bij andere games; zo kun je enkele wapens upgraden tot sterkere wapens, iets wat vandaag de dag overigens normaal is in game als deze.

Het oog wil ook wat

In de eerste Tomb Raider uit 1996 had Lara Croft nog hoekige tieten. Vergis je echter niet, want dat was voor die tijd al erg opwindend. Tegenwoordig kun je daar natuurlijk niet meer mee aankomen, maar gelukkig is Crystal Dynamics er wat mij betreft in geslaagd om Lara Croft er met behulp van de nieuwste technieken beeldschoon uit te laten zien. De game kent flink wat cinematic elementen, zoals bijvoorbeeld Uncharted die ook heeft. Gameplay en filmpjes gaan naadloos in elkaar over; soms worden er korte interacties, zogenoemde quick time events, van je gevraagd tijdens deze filmpjes. Deze quick time events zijn soms behoorlijk lastig kan ik je verzekeren. De game houdt wel duidelijk een bepaalde richting aan ten opzichte van het verhaal, maar toch heb je alle ruimte om de omgevingen op je eigen manier te doorlopen. Ok', je hebt niet de vrijheid zoals je die gewend bent van een Far Cry, maar het is ook weer niet zo rechtlijnig als in Uncharted. De ontwikkelaars hebben tijdens het maken van Tomb Raider goed gekeken naar deze beide games. Het is dan ook niet gek dat deze Tomb Raider soms wordt vergeleken met Uncharted, maar vergeet niet dat Tomb Raider er veel eerder was dan Uncharted. Uncharted moet het meer hebben van de grootschalige puzzels, terwijl deze in Tomb Raider allemaal wat kleiner zijn opgezet.

Voldoening

Wanneer je alleen het verhaal volgt, ben je zo'n tien tot twaalf uur kwijt - als je alle omgevingen uitkamt en op zoek gaat naar verborgen schatten dan kan kun je al snel meer dan twintig uur in de singelplayer stoppen. Je gedrag tijdens het spelen is ook erg belangrijk voor de levensduur van de game. Wanneer je als een kip zonder kop overal doorheen rent, dan ben je snel klaar met het verhaal. Mocht je helemaal klaar zijn met de game, dan kun je altijd nog kijken of de multiplayer iets voor je is; dat zou zomaar kunnen!

Multiplayer

Ik maakte me een beetje zorgen om de game toen ik hoorde dat de ontwikkelaar er een multiplayer in wilde stoppen. We kennen Lara Croft oorspronkelijk immers als iemand die alleen op avontuur gaat. Met Lara Croft: The Guardian of Light liet de ontwikkelaar echter zien dat ze wel in staat zijn om een goede multiplayer te maken. De multiplayer is alleen niet door Crystal Dynamics gemaakt, maar door Eidos Montr'al. In de multiplayer zijn er twee teams: Lara Croft en haar kornuiten tegen de Scavengers. Je krijgt punten voor elke tegenstander die je ombrengt, zoals in elke multiplayer-kant van een game doorgaans het geval is. In Tomb Raider krijg je daarnaast ook een assist op je naam als je vijanden ombrengt en doelstellingen behaald. Hierdoor stijg je in rang. Wanneer je rang zestig hebt bereikt, kun je als Lara zelf aan de gang. Verder zitten Death Match en Capture the Flag zitten ook als modi in de multiplayer, maar dan besprenkeld met een Tomb Raider-sausje.
De multiplayer is wat mij betreft geslaagd, gaat niet ten koste van de singleplayer en hierdoor biedt de game voldoende variatie.