Review: Tom Clancy's The Division: Underground PlayStation 4

Ik was als een kind zo blij toen ik eindelijk The Division op de deurmat hoorde ploffen. Ik heb de game namelijk niet aangeschaft in de releaseperiode, maar toch was ik nieuwsgierig. Nu, tientallen uren later, zit ik een beetje beduusd achter de laptop te denken over mijn ervaring. Heb ik er alles weten uit te halen? Jazeker, terwijl iedereen lekker in het zonnetje zat, liep ik door een luguber New York en moest ik vervolgens ook nog eens door smerige metrotunnels banjeren. Of ik echter tevreden ben met mijn ervaring is een heel ander verhaal. Ik had namelijk veel beter buiten kunnen zitten.

De notendop

Ik weet dat ik laat ben, maar ikzelf was in eerste instantie redelijk onbekend met The Division. De game speelt zich af in een naar de klote geholpen New York. Er is een epidemie uitgebroken en de stad is nu zo goed als verlaten. Tenminste, de good guys zijn weg. De stad wemelt namelijk van de bandieten en cleaners. Jij, als een agent van The Division zijnde, krijgt de zware last om de straten te reinigen van het ongedierte. Je betreedt de stad als een rookie en loopt in je simpele kloffie door de verlaten straten. Gaandeweg laten de vijanden, na een kogel in de kop, loot vallen die je direct op je avatar kan plakken. Zo krijg je nieuwe jassen, tassen en holsters die elk bijdragen aan armor of speciale bonussen.

Dit klinkt allemaal leuk op papier en dat is het ook zeker tijdens de eerste tien tot vijftien uur. Gaandeweg wordt The Division echter ietwat eentonig. De verlaten straten heb je na een tijdje wel gezien en de game blijft eigenlijk alleen leuk als je wat vrienden hebt om mee te spelen. Je moet namelijk altijd online zijn. Zonder vrienden vertaalt de eenzaamheid van de game zich echter ook door naar de huiskamer. Missies worden eentonig en de kilometers die je aflegt zijn slopend voor je geestelijke gesteldheid. Gelukkig was Ubisoft bezig met een uitbreiding en deze is al enige tijd geleden verschenen onder de naam 'Underground'.

Niets nieuws onder de horizon

In de maingame bouw je een hoofdkwartier op in het centrum van New York. Dit hoofdkwartier is ook direct de basis voor de uitbreiding want je krijgt toegang tot een nieuw gebied, genaamd: The Terminal. Dankzij de toegang tot The Terminal verdwijnt het eindeloze lopen door een tamelijk lege stad. De tunnels zijn namelijk redelijk rechttoe rechtaan en loodsen je van de ene missie naar de andere. Een positief punt, maar toch mis ik wat sfeer. Daarbij zijn er geen echte nieuwe toevoegingen. Je gaat naar punt A, knalt hier wat vijanden kapot en loopt door naar punt B waar je weer hetzelfde doet. Er zijn geen nieuwe vijanden en de enige nieuwe toevoegingen zijn de zuilen die je abilities blokken en alarmen die versterking inschakelen.

Het grootste minpunt komt echter voort uit het feit dat je weer technisch gezien opnieuw moet beginnen. De metrostelsels hebben namelijk, net zoals The Dark Zone, een eigen levelsysteem. Dat betekent dat je weer op level 1 begint en eigenlijk dezelfde loot hebt als alle anderen. Daarbij is Underground niet echt gemaakt voor de solo-spelers onder ons. De missies kunnen namelijk behoorlijk lastig worden, vooral als er een wave vijanden uit een deur naast je komt, en er is geen mogelijkheid om te respawnen. Je moet dus helemaal opnieuw beginnen wanneer je sneuvelt. Online is het overigens ook niet allemaal koek en ei. Je moet maar net mazzel hebben met de spelers die voor je gekozen worden. Soms zijn ze overpowered en loop je er voor spek en bonen bij, of zijn ze veel te zwak waardoor het appeltje eitje is voor jou. Een gemiste kans - al zeg ik het zelf.