Review: The Witcher III: Wild Hunt - Hearts of Stone PlayStation 4

The Witcher 3: Wild Hunt is geen game die je in een weekendje uitspeelt. Dat blijkt, want veel van mijn mederedacteuren hebben de credits nog altijd niet bereikt. Zelf loerde ik al vele maanden geleden tegen deze aftiteling aan, maar met Hearts of Stone kon ik mezelf eindelijk weer onderdompelen in de wondere wereld van The Witcher 3. Dat voelde als thuiskomen, een warm bad, maar tegelijkertijd als een gloednieuwe ontdekkingsreis waarbij ik nieuwe gebieden en karakters leerde kennen. Hearts of Stone wordt met recht een expansion pack genoemd. Vergeet vooral de term 'DLC'.

Bekende en onbekende kost

Eerder dit jaar was ik erg te spreken over The Witcher 3: Wild Hunt, maar met uitbreidingspakketten heb ik vaak tijd nodig om weer helemaal in de desbetreffende game te komen. Vaak is het extra verhaaltje al afgelopen voordat ik weer aan de sfeer en gameplay heb kunnen wennen, maar in Hearts of Stone viel dat relatief mee, mede door de flinke lengte. Het expansion pack start rustig, waardoor je de tijd krijgt om weer te wennen aan de gameplay, die in de basis natuurlijk niet is veranderd. Na verloop van tijd leer je meer en meer nieuwe personages kennen, die uitstekend worden neergezet en waaraan je je daardoor al snel gaat hechten of ergeren.

Over het verhaal zelf wil ik zo min mogelijk kwijt, omdat dit een ontdekkingstocht op zich is en je je eigen mening wilt vormen aan de hand van de acties van en dialogen met de nieuwe karakters. De missies die daaraan verbonden zijn, zijn memorabel door verschillende facetten. Zo kom je een handjevol eindbazen tegen, die vooral tegen het einde voor heel wat, en voor sommigen misschien net iets te veel, uitdaging zorgen. Je kunt Hearts of Stone bovendien alleen ervaren als je karakter op het gewenste level is, of als je voor een speciaal karakter kiest waarmee je meteen aan de nieuwe verhaallijn kunt beginnen. Dat zorgt ervoor dat iedereen van deze expansion kan genieten, maar toch zou ik aanraden om eerst alle quests uit de oorspronkelijke game te volbrengen voordat je aan Hearts of Stone begint.

Wat naast de zeer uitdagende eindbaasgevechten tevens anders is in Hearts of Stone, is de aanpak van de meeste hoofdverhaalmissies. Deze kennen veelal een wat langere aanloop, brengen een groot aantal cutscenes met zich mee en omvatten meer puzzels en sequenties waarbij je vooral moet vertrouwen op je Witcher senses in plaats van op je zwaarden. Daardoor ligt de nadruk echt op het verhaal, meer dan op de combat. Dat ervaarde ik als zeer prettig, maar bepaalde gamers zouden de vele cutscenes op den duur lichtelijk beu kunnen worden. Uiteindelijk mondt het verhaal uit in een confrontatie waarbij je zeer uiteenlopende keuzes kunt maken, die je bovendien naar een geheel ander eind zullen loodsen. Dat is tof en maakt de ervaring zeer persoonlijk, maar meer keuzes gedurende de rest van het verhaal waren op zich ook welkom geweest.

Slokt weer wat uurtjes op

Naast de hoofdverhaallijn zijn er een aantal extra zijmissies die je kunt volbrengen, waardoor je onder andere in aanraking komt met Runewords. Deze vervangen de runes waarmee je je wapen reeds hebt verbeterd en geven je krachtige extra's. Ik betrapte mezelf er echter op dat ik hier slechts tweemaal gebruik van heb gemaakt, waardoor dit uiteindelijk niet zo'n ingrijpende toevoeging bleek te zijn. Daarnaast kun je in Hearts of Stone een nieuw gebied gaan verkennen dat in de bekende wereld ten oosten van Novigrad is gesitueerd. Daar vind je weer volop bandit camps, hidden treasures en andere bezigheden die je avontuur in deze expansion lekker afwisselend houden, maar ook kun je weer op zoek gaan naar nieuwe wapens en armor. Je doet waarschijnlijk zo'n tien tot vijftien uur over het voltooien van de hoofdverhaallijn, het afwerken van alle zijmissies en het ontdekken van het nieuwe gebied. Dat is een zeer nette lengte voor een expansion pack dat slechts een tientje kost.