Review: The Witcher 2: Assassins of Kings Xbox 360

Dat 2011 voor veel RPG-liefhebbers in het teken stond van The Elder Scrolls V: Skyrim mag geen verrassing heten. The Witcher 2: Assassins of Kings, de zware pc-game uit mei van datzelfde jaar, mag echter niet vergeten worden. Vandaar dat de game wederom uitkomt, dit keer op de Xbox 360. Niet alleen zal het een opgave worden om de spelers die minder bekend zijn met de serie te interesseren met voor hedendaagse begrippen een vrij ingewikkelde game, ook is de pracht en praal waar de pc-versie vooral bekend om stond natuurlijk niet zomaar over te zetten op Microsofts gedateerde spelcomputer. Geralt of Rivia lijkt er echter alles aan te gaan doen om ook dit avontuur tot een succesvol einde te brengen, maar dit gaat al snel gruwelijk fout.

Give me a story

Geralt, ons stoere hoofdpersonage 'n een witcher, wordt namelijk al snel beschuldigd van moord op de koning die hij juist zo trouw diende. De echte moordenaar vlucht en vanaf dat punt lijken we verzeilt geraakt in een voorspelbaar verhaal om de onschuld van de nobele witcher te bewijzen. Niets is echter minder waar. Het verhaal in The Witcher 2 is diep, ruw en voor de onoplettende speler wellicht enigszins ingewikkeld te noemen. Geduld is iets waar de speler sowieso een portie van moet hebben, want met cutscènes die soms wel minuten kunnen duren en waar belangrijke informatie uit te halen valt om latere beslissingen te versimpelen is dit geen game die je even aanzet om gauw wat plezier te hebben. Het verhaal is echter 'n van de betere die we de afgelopen jaren in welk genre dan ook hebben mogen verwelkomen, en zal de speler op bepaalde momenten subtiel belangrijke keuzes voorleggen die zowel het verhaal als de gameplay van de komende uren compleet kunnen veranderen.

Je moet daar heen

Niet alleen voor het volgen van het complexe verhaal dient de speler over voldoende geduld te beschikken, ook voor het voltooien van quests is dit noodzakelijk. In The Witcher 2 wordt de speler namelijk maar zelden aan de hand genomen. Icoontjes van een bestemming op je radar zijn schaars en verschijnen vaak alleen nadat jij de juiste informatie uit de juiste persoon hebt weten te trekken. Heb je een moment uit je neus lopen eten en dus gemist wie de locatie van dat belangrijke ingrediënt weet, dan zal het nog een hele opgave worden om daar uiteindelijk te komen. Desalniettemin geeft dit de speler vele malen meer voldoening, ook na het voltooien van de simpelste quests. Overigens is het niet zo dat Geralt een grote open wereld tot zijn beschikking heeft om te verkennen. The Witcher 2 kiest een middenweg tussen een open wereld en een lineaire ervaring. Zo heb je op momenten de beschikking over een gebied waarin je quests naar keuze en naar eigen tempo kunt volbrengen, op andere, verhaaltechnisch belangrijke, momenten valt er echter niet af te wijken van een bepaalde route. Dit werkt goed en heeft de ontwikkelaar de kans gegeven om de omgevingen die wel vrij ontdekt kunnen worden, extra details mee te geven.

Pracht en praal

Over details gesproken, The Witcher 2 oogt fantastisch. De bossen leven, de caf's bruisen en de ondergrondse gangen laten het haar in je nek overeind staan. Natuurlijk blijft de pc-versie superieur, maar dat dit 'n van de mooiste Xbox 360 games ooit is, staat vast. Ook klinkt The Witcher 2 erg goed. Van de serene klanken in het bos tot de vaak intrigerende voice-overs, alles maakt de beleving aangenamer. Dat je op momenten spontaan stil zult blijven staan om te genieten van de audiovisuele pracht is absoluut geen schande.

Kom dan

Dat de witcher zijn verhaal zal voltooien zonder zijn zwaard te trekken is natuurlijk uitgesloten. Onze vriend kan gebruik maken van wapens, magie, vallen, bommen, potions... een heel arsenaal aan mogelijkheden dus. Zodra de speler een hoger level behaalt, krijgt hij de mogelijkheid om een skill point te investeren in 'n van de vier talent-trees. De speler dient de eerste zes levels te kiezen uit een soort algemene training tak, waarna hij de keuze heeft of hij meer zal investeren in magie, alchemie of zwaardvechten. Naarmate je over meer vaardigheden beschikt lijkt de game een tikkeltje makkelijker te worden, maar een tikkeltje makkelijker dan aardig pittig is nog steeds zeer aangenaam. The Witcher 2 is namelijk ook qua gameplay niet de makkelijkste. Vaak zul je te werk moeten gaan via het trail en error principe. Alles proberen om een vijand te verslaan, waarschijnlijk meerdere keren doodgaan, om uiteindelijk zijn zwakke plek te ontdekken. Sommige vijanden lijken haast immuun voor je zwaard, maar leggen al snel het loodje na een paar listige vallen. Anderen laten zich wat makkelijker aan je zwaard rijgen of vergen een juiste combinatie van signs, je magische vaardigheden. De witcher krijgt direct de beschikking over alle vijf de signs, wat jammer lijkt, maar logisch te verklaren is en bovendien kunnen de signs meerdere malen geüpgrade worden in de talenttree. Opvallend is dat de witcher alleen potions kan brouwen en drinken buiten gevechten, waardoor het vaak slim is om voor een moeilijk gevecht voorzorgsmaatregelen te nemen.

Ook witchers zijn niet perfect

The Witcher 2 lijkt de perfecte game en is dat in zekere zin ook. Toch zijn hier en daar wat schoonheidsfoutjes te ontdekken. Zo heb je in gevechten de mogelijkheid om te locken op een bepaalde vijand, maar doordat de camera daardoor soms rare dingen doet verlies je vaak je zicht op de rest van het strijdtoneel. Ook voelt de consoleversie minder direct aan dan de pc-versie, zowel in het vechten zelf als in bijvoorbeeld het wisselen tussen tegenstanders en het verzamelen van ingrediënten voor potions. Dit resulteert op momenten in het game over scherm, wat overigens gebrand zal staan in je televisie, mocht je de game op normal of hoger spelen. Ook de menu's, die aardig werkten op de pc, zijn met een controller toch aanzienlijk minder toegankelijk en halen het tempo vaak uit een van zichzelf al trage game. Ik zeg niet dat ze ontoegankelijk zijn, maar het had wellicht beter gekund. Ook kampt de Xbox 360 versie hier en daar met wat texture pop-up en wat andere technische mankementen, maar de overkoepelende ervaring laat een vergevingsgezinde speler hier zeker niet voor weglopen.