Review: The Tomorrow Children PlayStation 4

Geplaatst: 22 september 2016 14:00

Moedertje Rusland. Het is een hard en onvergeeflijk land met een grillig verleden. Hieruit kun je als creatief schrijver wel wat inspiratie putten, zoals de games Singularity en Metro 2033: The Last Refuge gedaan hebben. Nu is er The Tomorrow Children, een game waar je een kind speelt in een milieu dat eruit ziet als een overtrokken grimmig CCCP wereldje. Dat begon naar mijn smaak al gelijk goed, dus ik was zeer benieuwd!

Peter is van gisteren

Ik had geen idee wat The Tomorrow Children precies inhield toen ik deze ging spelen. Ik had natuurlijk hier en daar al wat gelezen, dus ik wist wel dat de game gemaakt is vanuit third-person en dat kinderen de hoofrol hebben. Tevens heb je voortdurend een internetverbinding nodig. Je speelt een kind van rond de 10 à  12 jaar dat leeft in een compleet verwoeste wereld. Een oorlog heeft de leefomgeving van het kind enorm aangetast. Deze wereld heet nu daarom The Void. Je komt dit allemaal te weten via een vage vent die via een TV het een en ander uitlegt. Daarnaast informeert hij je over de werkzaamheden. Wat wordt er eigenlijk van jou - als kindarbeider - verwacht? Wil je hogerop komen in de samenleving, dan moet je hard en veel werken. De wereld bestaat uit een kastenstelsel en voor al je werkzaamheden krijg je coupons. Dit was vroeger in de communistische USSR meestal ook het geval. Het sfeertje in het begin zet een grauwe toon in een originele setting waar ik wel gelijk op verkikkerd was. Ik wist nog niet hoe snel dit schip van enthousiasme op de klippen zou lopen...

Verzamel Comrad

Het is dus vooral de bedoeling dat je resources verzamelt en deze naar een stadje brengt, wat je vervolgens verder kunt opbouwen door middel van deze resources. Het lijkt hier qua mechanic een beetje op Minecraft, aangezien je vooral aan het hakken bent op zoek naar resources. Je pikhouweel slijt ook, iets wat ik zeer irritant vind, want het voegt niks anders toe dan een hoop extra werk. Je kunt extra goede houwelen kopen als micro-transactie, maar deze slijten nog steeds!

De stad waar je je in bevindt staat centraal in deze game. Deze metropool is tevens (online) door andere spelers te bezoeken. Het is met name de bedoeling de stad steeds uit te breiden door gebouwen te plaatsen en de populatie uit te breiden. Dit doe je door de bekende matroesjka's te vinden. Waarom je deze poppetjes moet verzamelen, wordt helaas niet echt uitgelegd. Je kunt wisselen van stadje, waardoor je ook gelijk kunt gaan rondneuzen in grotere steden, welke gebouwd zijn door de meer ervaren gamers. Je bezoekt hierbij vanuit een online stadje allerlei eilanden. Hier ga je daarna aan den arbeid. Je moet hiervoor wachten op een bus. Deze bus rijdt in real-time naar de locatie toe, dus dit zorgt voor een mooie wachttijd waarin je even koffie kunt zetten of naar de wc kunt gaan.

Vage shit, geen uitleg

Deze bovenstaande verhaallijn moet je zelf achter zien te komen, want na de uitleg van de nare vent laat de game je volledig los. Normaal hou ik hier wel van, maar The Tomorrow Children heeft niet echt een verhaal - noch een écht doel - dus ik snapte er op het begin zeer weinig van. Eigenlijk snap ik het nog steeds niet. Zo begrijp ik bijvoorbeeld niet wat het doel van de game is. Ik verzamel eindeloos spullen en bouw hier en daar wat op, maar uiteindelijk leidt het niet echt ergens naartoe. Je bezoekt andere gebieden naarmate je verder komt, maar er zit niet veel achter behalve dat het er wat anders uitziet.

De hele wereld ademt echter wel een bepaald sfeertje wat je het gevoel geeft dat het veel potentie heeft. Er zou eigenlijk een heel verhaal achter kunnen schuilen. Buiten de steden zie je constant bizarre Godzilla-achtige wezens lopen, welke ontstaan zijn uit nachtmerries. Deze ga je later bevechten om je stadje te beschermen. Verder dan dat gaat het jammer genoeg niet. Vechten doe je trouwens ook tegen kleinere vijanden, wat het verhaal afwisselend maakt, ware het niet dat de hit-detectie nogal slecht is.

Het eindoordeel van Peter Scheffer

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik van The Tomorrow Children moet vinden. De wereld is heerlijk grimmig en somber, maar de game valt uiteindelijk ontzettend tegen. Het heeft veel potentie en leuke details, maar niks is op zo'n manier uitgewerkt dat het leuk wordt of echt diepgang krijgt. De gameplay voelt al heel snel aan als dwangarbeid: saai resources hakken, coupons verkrijgen, stad uitbouwen, repeat. Een verhaal is er niet, al lijkt het er wel te zijn in de achtergrond. Dit maakt het - naar mijn mening - een ontzettend gemiste kans. Plus, ik haat het dat zoveel games tegenwoordig geen écht einde hebben. Geen doel, geen afronding van verhaal, geen eindbaas. Nee, eindeloos resources blijven verzamelen, eindeloos steden bouwen. Er zijn in mijn ogen genoeg mensen die deze game w'l leuk gaan vinden. Het speelt ook best leuk op de momenten dat je met een groepje een stadje aan het uitbouwen bent. Je hebt dan trouwens geen écht contact, maar het voelt toch alsof je daadwerkelijk samen aan het werk bent. Maar ja, waarom? Waarvoor? Dat zou ik graag willen weten. Voeg een verhaal toe - en een echt doel - en The Tomorrow Children zou een topgame zijn. Helaas moeten we het doen met deze eindeloze en zinloze dwangarbeid.

    Aardig
  • Grimmige verpieterde wereld
  • Samenwerken aan een stadje heeft mooie momenten
  • Voelt al snel als echte dwangarbeid
  • Geen verhaal, geen einde
  • Vol gemiste potentie
Informatie bij dit artikel

Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.

Packshot The Tomorrow Children

Series

-

Uitgever

Reviewscore

Platforms

PlayStation 4

Releasedatum

7 september 2016

Ontwikkelaar

Q-Games

Gameliner Awards

-

Reacties
Er zijn nog geen reacties
Nog niet uitgepraat? Praat verder op Discord