Review: The Last Tinker: City of Colors Pc

The Last Tinker: City of Colors klinkt misschien als een zeer onbekende titel in het landschap der AAA-titels en ook voor mij was dit enkele maanden geleden het geval. Een vroege versie van deze game liet mij nog fantaseren over wat het eindproduct zou worden, maar liet al wel licht doorschemeren dat het hier om een op het oog zeer kinderlijke game ging. Achter de uiteindelijke vrolijke pracht van The Last Tinker: City of Colors schuilen echter volwassen thema's en een meeslepend avontuur, die op een zeer vriendelijke en uitnodigende wijze worden ingekleurd.

Tinkerworld

In The Last Tinker: City of Colors speel je met Koru. Dit ventje heeft, net als veel andere karakters in de game, wel wat weg van een dier, namelijk een aap. Toch gaat het hier niet om een beschaving van dieren, maar zegt de subtitel het eigenlijk al: stad van kleuren. Wezens in verschillende kleuren leefden eens samen in deze stad, maar een kwade kracht heeft roet in het eten gegooid. Als Koru een Tinker blijkt te zijn, is het aan hem om Tinkerworld weer te verenigen.

De drie verschillende bevolkingsgroepen rood, groen en blauw, zijn allemaal op zoek gegaan naar een eigen onderkomen, omdat ze niet langer met elkaar overweg konden. Vroeger was er acceptatie, vandaag is het ieder voor zich. Daarnaast zorgt de zogenaamde 'bleakness' ervoor dat grote delen van Tinkerworld worden ontdaan van kleur. Aan Koru de taak om de bevolkingsgroepen zover te krijgen om toch samen te werken, om het kwaad op die manier te kunnen verslaan.

Hoewel alles op een zeer kinderlijke manier wordt verteld en in beeld wordt gebracht, schuilen er toch serieuze onderwerpen onder het oppervlak van Tinkerworld. Zo wordt er veelvuldig ingegaan op thema's als racisme, discriminatie en minderheden. The Last Tinker: City of Colors lijkt dan ook de ideale game om een jong publiek wat levenslessen bij te brengen. Het verhaal wordt verteld middels tekstballonnen en mompelende karakters. Het ontbreken van gesproken dialoog is geen enkel probleem, maar voor de jonge speler die nog niet bekend is met de Engelse taal zijn er helaas geen taalopties beschikbaar.

Kleurrijk avontuur

Als speler leidt je Koru door de kleurrijke en minder kleurrijke delen van Tinkerworld. Koru is erg lenig en beschikt daardoor over zeer gemakkelijk uit te voeren free-run skills, die op een vreemde wijze wat doen denken aan de Assassin's Creed-games. The Last Tinker: City of Colors is dan ook een platformer van de oude stempel, die mij persoonlijk direct deed denken aan de Crash- en Banjo Kazooie-games. Doordat voor het free-runnen slechts een enkele knop ingedrukt hoeft te worden en Koru zelden valt, komt frustratie praktisch niet voor.

Naast het platformelement moet er ook af en toe gevochten worden. In het begin beschikt Koru slechts over een simpele vuistslag, maar naarmate de game vordert komen daar nieuwe krachten bij. Iedere bevolkingskleur is gelinkt aan een kracht en een knop. Zo is de rode B-knop gelinkt aan een furieuze aanval, laat de groene A-knop vijanden vluchten en dwingt de blauwe X-knop vijanden om een paar seconden aan de grond genageld te blijven staan (uitgaande van de Xbox 360-controller). Doordat deze kleuren je door de gehele game achtervolgen, is deze verdeling van krachten erg intuïtief. Overigens krijgt Koru gedurende de game ook steeds meer speciale powers tot zijn beschikking, die hem op bepaalde momenten uit de brand kunnen helpen.

Tot slot moeten er zo nu en dan ook enige puzzels worden opgelost. Deze zijn vaak erg gemakkelijk, net zoals de rest van de game, maar blijven wel leuk. The Last Tinker: City of Colors bevat zoveel elementen die zich lijken te richten op een jong publiek, dat het raar is dat de game zolang leuk blijft voor een doorgewinterde gamer zoals ondergetekende. In het begin van de game waren het vooral de interessante thema's die ervoor zorgden dat ik door bleef spelen, maar later was het toch de ontdekkingsdrang die hiervoor zorgde. Tinkerworld is namelijk een wereld die je wilt verkennen. Niet alleen is het prettig om ervoor te zorgen dat de stad weer kleur krijgt, ook het overige design, de muziek en de lieflijke karakters houden de aandacht van de speler vast.

Voor jong en oud

Het lijkt er dan ook op dat The Last Tinker: City of Colors geschikt is voor jong en oud. Deze platformer deed mij onmiddellijk verlangen naar vroeger, maar wist me ook te intrigeren. Doordat er om iedere hoek weer een nieuwe verrassing schuilt, blijf je doorspelen. Denk bijvoorbeeld eens aan de boss fights, de muzikale puzzels en de sequenties op een kabelbaan. Er schuilt veel achter het kinderlijke oppervlak van deze game, waardoor je binnen mum van tijd tegen de credits aan loopt te loeren.

Deze credits zullen na zo'n acht uur over het beeld rollen. Is er hierna nog iets te beleven? Nee, maar de reis naar dit eindstation is al indrukwekkend genoeg. Kritische gamers kunnen wellicht kritiek hebben op de grafische pracht van de game, want als men de charme van de stijl niet inziet, dan betreft het hier geen schitterende game. Denk er echter ook eens aan dat het hier een vrij kleine ontwikkelaar betreft, die met geringe mogelijkheden een prachtgame neerzet. Persoonlijk heb ik me laten meevoeren op de intrigerende regenboog die The Last Tinker: City of Colors praktisch is, nu jij nog.