Review: The Inpatient PlayStation 4

Geplaatst: 25 januari 2018 12:00
Aangepast: 17 maart 2024 20:46

Het succes van een apparaat als de PlayStation VR wordt grotendeels bepaald door de content die ervoor ontwikkeld wordt. Het is de laatste tijd duidelijk geworden dat Sony, maar ook ontwikkelaars, behoorlijk wat investeren in VR. Diverse games krijgen een VR overhaul of een speciale VR-versie, zoals DOOM en The Last Guardian (al was dat maar een demo). Until Dawn-ontwikkelaar Supermassive stond aan de wieg van de PlayStation VR met diens launchgame Rush of Blood, maar wil nu met The Inpatient een echte Until Dawn-ervaring naar het apparaat brengen en iedereen weer de nodige nachtmerries bezorgen. Nachtmerries bezorgt The Inpatient zeker, al dan niet op de verkeerde manier.

Welkom terug in Blackwood Sanitorium

Met een franchise als Until Dawn heeft Supermassive Games in principe alle ingrediënten voor een goede VR horror-ervaring in de gaarkeuken en de studio heeft dan ook besloten om er veel van in de mix te gooien. Te beginnen met de setting: Blackwood Sanatorium, het gesticht waar een flinke portie van Until Dawn zich afspeelde. In The Inpatient keren we terug naar dit altijd gezellige oord, al ziet het er in eerste instantie een stuk aangenamer uit. Gezien The Inpatient zich zestig jaar voor Until Dawn afspeelt, is Blackwood nog niet helemaal naar de klote, al duurt het niet heel erg lang voordat de sfeer keihard downhill gaat. Je eerste ervaring bestaat namelijk uit een twijfelachtige regressietherapie in een nogal onderbelichte onderzoekskamer. Wie je bent of waarom je vastgebonden in een stoel zit is een raadsel en alles wordt onder de noemer geheugenverlies geplaatst.

The Inpatient komt hierdoor behoorlijk goed uit de startblokken. Het gevoel van onwetendheid en de, op dat moment, onverklaarbare flashbacks laten je behoorlijk gissen naar je identiteit en de reden van opname in Blackwood. Net als in Until Dawn leunt The Inpatient hevig op het Butterfly Effect, het keuzesysteem waarbij elke actie invloed heeft op toekomstige scenario's. De keuzes die je in het beginstadium voorgelegd krijgt laten je of volledig meewerken of je wantrouwen doorschemeren. Vooral wanneer je ineens de kamer met een andere patiënt moet delen, spelen ervaringen rondom de behandelingen helemaal met je gedachten. Tot overmaat van ramp krijg je te maken met gruwelijke nachtmerries die je letterlijk de stuipen op het lijf jagen. Binnen het uur ben ik diverse malen aardig overeind geschrokken, ondanks de voorspelbaarheid van de clich' jumpscares. De verontrustende beelden, in combinatie met zeer overtuigende geluidseffecten, gaven mij het gevoel dat The Inpatient wel een de VR horrorgame zou worden waar ik al lang op hoopte.

De nachtmerrie begint hier

Helaas ebt deze lang verwachte horror-ervaring na een uur af en vervalt The Inpatient al vlug in een tergende walking simulator waarin ruimte wordt gemaakt voor half uitgewerkte personages waar je geen binding mee krijgt. Net als met Until Dawn kiest Supermassive Games voor een plotwending die suspense inwisselt voor survival-gameplay waarin het Butterfly Effect voor de mogelijke sterfgevallen zorgt. Die twist zou op zich niet gamebreaking zijn wanneer deze na een paar uurtjes zou intreden, maar het verhaal van The Inpatient wisselt dus al na een uur. Nu is dat niet geheel vreemd aangezien Until Dawn ongeveer halverwege van setting wisselde. The Inpatient doet dat ook. Inderdaad, The Inpatient duurt slechts twee uur. Wanneer je je beseft dat je juist veertig euro hebt betaald voor een game van twee uur, kun je niet anders dan overvallen worden door teleurstelling.

De absurd korte lengte en de jammerlijke twist van het verhaal vormen slechts de helft van de nachtmerrie. The Inpatient lijdt aan nog een pijnlijke kwaal: afgrijselijke Dual Shock-besturing. De game is zowel met de Dual Shock 4-controller als de PlayStation Move-controllers te besturen en de laatstgenoemde geniet duidelijk de voorkeur van Supermassive Games, iets waar je direct achter komt wanneer je de vrijheid krijgt om te lopen en voorwerpen kunt oppakken en bedienen. Tijdens het ontwikkelproces is er namelijk voor gekozen om de optie voor 180 graden draaien toe te voegen door je pookje naar onder te tikken. Helaas is de gevoeligheid van je linker pookje zodanig afgesteld dat je bij het minste geringste tikje achterstevoren staat. Gelukkig is de pacing van de game zo tergend langzaam dat het nooit drastische consequenties heeft, maar het werkt verdomd op de zenuwen. Ook het indrukken van iets simpels als een liftknop kost meer moeite dan je zou willen en een voorwerp oppakken en roteren is helemaal een vak apart. De keren dat ik met mijn controller tegen mijn PlayStation VR klapte zijn niet meer op twee handen te tellen.

Supermassive verdient alsnog wat lof

Het is best jammer om te moeten concluderen dat Supermassive Games van The Inpatient niet de game heeft kunnen maken die het wel had kunnen zijn. De studio weet ook nu weer te bewijzen dat het nadenkt over manieren om te innoveren. Hoe teleurstellend de gehele ervaring voor mij ook was, ik moet de ontwikkelaar wel complimenteren voor de immersie die het met The Inpatient weet te genereren. We weten allemaal dat VR van nu op grafisch gebied zijn restricties heeft en ook in The Inpatient komen we daar niet onderuit. We zouden allemaal graag haarscherpe full HD beelden op ons netvlies geprojecteerd krijgen, maar dat gaat met deze hardware nu eenmaal niet. Desondanks heeft Supermassive Games er hard aan gewerkt om dialogen zo geloofwaardig mogelijk te maken door veel aandacht te besteden aan motion capture en gezichtsanimaties. Deze zien er allemaal piekfijn uit, mits je gesprekspartner niet te ver op de achtergrond staat. Dan wordt het allemaal snel wat korreliger.

Het mooiste stukje innovatie zit hem daarentegen niet in de grafische pracht. De optie om de dialogen met je stem te voeren voegt wat mij betreft het meeste toe aan de immersie. Gezien de meeste keuzes in de game bestaan uit het kiezen van een pad of het beantwoorden van vragen, is het persoonlijk beantwoorden van deze vragen een behoorlijk toffe toevoeging. Gelukkig bestaan de antwoorden uit een enkele zin, dus je hoeft geen hele monoloog te houden. Ook bestaan de zinnen uit vrij eenvoudig Engels. Mocht je enkel steenkool Engels beheersen of geen zin hebben om te praten, dan kun je uiteraard ook gewoon kiezen met je controller. Dit gaat je gelukkig een stuk gemakkelijker af dan alle andere controls.

Het eindoordeel van Patrick Meurs

The Inpatient heeft alles in zich om een topper van een VR horrorgame te zijn die de Until Dawn-stempel waardig is, maar ontwikkelaar Supermassive verzuimt om er een onvergetelijke ervaring van te maken. De besturing zorgt voor een hele hoop frustratie en de schamele duur van twee uurtjes zorgt er met wat pech voor dat je na afloop direct aan de antidepressiva schiet. De stembesturing, de relatief nette visuals en het sterke begin maken deze missers helaas niet goed. Het bekende Butterfly Effect zorgt wel voor een hoge replay value en de optie tot meer dan twee uur gameplay, al zorgde het matige slotakkoord er bij mij voor dat ik daar geen behoefte meer in had. Erg jammer.

    Aardig
  • Het eerste uur is op en top horror
  • De stembesturing is een hele toffe toevoeging
  • Het tweede (en laatste) uur is zo slap als een vaatdoek
  • De besturing is een drama, vooral met de Dualshock 4
  • The Inpatient is wat prijzig voor diens duur van twee uur
Patrick Meurs Columnist

Beeldspraak, woordspelingen en voornamelijk flauwe grappen zijn voor Patrick de dagelijkse kost. Deze Brabantse flapuit neemt nooit een blad voor de mond waardoor zijn mening altijd lekker recht voor de raap is. Gamen kan hij niet en dat vindt hij eigenlijk helemaal niet erg. Sterker nog, hij kan er wel om lachen dat hij in de lobby al gesniped wordt.

Informatie bij dit artikel

Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.

Packshot The Inpatient

Series

-

Uitgever

Sony

Reviewscore

Platforms

PlayStation 4

Releasedatum

24 januari 2018

Ontwikkelaar

Supermassive Games

Gameliner Awards

-

Reacties
Er zijn nog geen reacties
Nog niet uitgepraat? Praat verder op Discord