Review: Super Daryl Deluxe Pc

De middelbare school is niet voor iedereen een even toffe ervaring, vooral niet voor de muurbloempjes en de introverte knakkers. Terwijl de atletische hunks de populaire grieten bij de kluisjes staan te fingerblasten, komt de nerd niet verder dan het afkluiven van het touwtje aan zijn capuchon. Je zou dan ook lichtelijk achterlijk moeten zijn om als voormalig mikpunt dit alles weer te willen herbeleven, tenzij je naar Water Falls High School mag. Daar beleven de nerds namelijk de meeste avonturen, als je de game Super Daryl Deluxe mag geloven. Voor het eerst in 19 jaar maakte ik een uitzondering en dook ik wederom in de schoolbanken, al is het maar om te kijken wat de frick er gaande is bij Water Falls High School en hoe de hel een nerdy type als Daryl het daar weet vol te houden.

Een anti-schoolheld is geboren

Mocht je het nog niet helemaal doorhebben; Daryl is niet bepaald wat je noemt een held, al zou de titel van de game je aanvankelijk dat idee hebben kunnen geven. Nee, lieve mensen, Daryl is verre van dat. Onze protagonist valt eerder in te schalen in de categorie anti-held en nerd. Onze zwijgzame slungel van een jongen wordt gekarakteriseerd door zijn sluike, halflange haar, tapered broek, dorky bril en een knaloranje zweetband om zijn expressieloze harses. Ook het vlassnorretje en de immer hersenloze uitstraling werken niet mee aan het creëren van populariteit, al is dat wel iets wat Daryl graag wil bereiken. Daryl is namelijk de ‘new kid’ op Water Falls High School, een ooit prestigieuze school waar zelfs de POTUS trots op was, maar waar nu om een of andere reden echt geen hol meer te beleven valt.

Water Falls High School blijkt namelijk op een handvol leerlingen na uitgestorven te zijn. Docenten zijn al dagen absent en de rector is voor iedereen een groot mysterie. De enige leden van het schoolpersoneel die hun tronie nog laten zien zijn conrector Mr. Robato en de uit de gratie gevallen bokskampioen van WFHS en nu conciërge die we alleen kennen als Janitor (goh!). Voor de rest is WFHS gedrenkt in stilte en niemand weet waarom. Niet iedereen lijkt daar mee te zitten. Voor sommigen is deze hiatus in het lesrooster de uitgelezen kans om een textbook-imperium op te zetten en de Dwarves & Druids-groep heeft alle tijd om wat spells en skills op te doen. Daryl, die probeert simpelweg ergens bij te horen, laat zich dan ook al te rap voor diverse karretjes spannen. Weet hij veel dat juist deze karretjes hem over diverse wegen vol ‘avontuur’ sturen, waarin Daryl met tal van historische figuren en situaties te maken krijgt.

Daryl herschrijft geschiedenis in de droogste vorm

Het tweekoppige ontwikkelteam van Dan & Gary Games (drie keer raden hoe de ontwikkelaars heten) heeft voor Super Daryl Deluxe de keuze gemaakt om dit hele verhaal in een RPGvania-formule met combat-elementen te gieten. Dit betekent zoveel als; je rent de gehele game van hot naar her en weer terug om items te vinden, deuren te ontgrendelen en alle tegenstanders die in je weg staan smack te geven. Mocht je ooit in aanraking zijn gekomen met een klassieke Castlevania, dan weet je hoe dit zit. Super Daryl Deluxe is net zoiets, minus de charismatische vampierendoder en het speelt zich af in een schoolgebouw in plaats van een gotisch kasteel. Als ultiem eerbetoon aan de nerdcultuur wordt dit alles gepresenteerd in een handgetekende comic-stijl. Het is misschien niet combinatie die je verwacht, maar het is wel een hele geslaagde. Super Daryl Deluxe is namelijk een visueel aantrekkelijk stukje software geworden, waarvan ik persoonlijk geen genoeg kon krijgen.

Daarbij schuwt het ontwikkelteam het gebruik van velerlei vormen van humor niet. Terwijl de speeluren verstrijken - en dat zijn er veel voor een indie - passeren karikaturen, humoristische hommages en droogkloterige grappen constant de revue. Denk daarbij aan een stokdove Beethoven die in een beatkelder alleen maar “WHAT?!” kan zeggen, een knucklehead pestkop die zich ontpopt tot Donkey Kong met een Bieberkapsel en een woestijn vol poserende gespierde cactussen waar je al surfend op een haai overheen kunt bonjouren. Iets in mij zegt me dat Dan en Gary hevig aan de geestverruimende handel hebben gezeten toen ze dit alles bedachten, maar daar zijn sommige passages gewoon te briljant voor, al sluit ik hulp uit de homeopathische hoek niet helemaal uit.

Poep, equip, knok, repeat

Zoals het een RPG betaamt, valt er genoeg shit (letterlijk zelfs) te verzamelen om van de dorky anti-held Daryl een koene knokkebaas te maken. In Super Daryl Deluxe bestaan de main currencies vooral uit textbooks om skills te kopen, SXP om deze te upgraden en kleingeld om items te kopen die je stats wat boosten. Deze items zijn overigens ook gewoon te looten na menig gevecht, waarna je ze kunt uitrusten of verkopen bij de Trenchcoat Kids. Wat jij wilt. De flauwe humor wordt ook hier aardig doorgetrokken. In plaats van shiny armor en bruut wapentuig, valt Daryl uit te rusten met dingen als een kartonnen zwaard, een zombieteen, een hoofddeksel van modder en takken en een ooglapje die je HP met 300% boost, maar ook je zicht letterlijk halveert. Dit alles valt te equippen wanneer je je schrift openslaat, waar je en passant kunt zien hoe lame je eruit zou zien met al je gear, gezien je dit helaas in-game niet echt draagt (wat ik een gemiste kans vind). In dat schrift vind je ook een plattegrond, je quests en een synopsis van je avontuur terug.

Wat je niet in je schrift kunt doen is het spel opslaan, iets wat de game sowieso niet automatisch voor je doet. Om je progressie niet te verliezen dien je regelmatig naar de plee te gaan om de aardappelen af te gieten of een ontlastende verklaring af te leggen. Doe je dit niet, dan is de kans heel erg groot dat je een keertje een controller (raden Dan & Gary zelf aan, dus niet janken a.u.b.) door je monitor tieft. Hoewel Super Daryl Deluxe nooit de moeilijkheidsgraad a la Dark Souls bereikt, is het toch tamelijk kut wanneer je laatste save drie bosses geleden was. Gelukkig voor jou barst het van de schijthokken in en rondom Water Falls High School en zweeft je locker - waar je je skills kunt kopen en equippen - ook overal en nergens rond.

Symphony of the Schijt

Na flink wat uren backtracken, absurde figuren neermaaien en onder andere vleermuisstront verzamelen, ben ik tot de conclusie gekomen dat Super Daryl Deluxe misschien niet de bravoure heeft van een AAA-game, maar dat het wel de entertainmentwaarde heeft om een plekje op mijn playlist te verdienen. Super Daryl Deluxe moet het vooral hebben van de art style, de soms o zo herkenbare en stereotype scenario’s, de gortdroge humor en vooral Daryl zelf. Ondanks het feit dat Daryl geen woord rept, kun je je als voormalig middelbare school-nerd bijna vereenzelvigen met de arme knul. Dan & Gary Games weten met weinig opsmuk een heerlijk sarcastische RPGvania neer te zetten die zo goed als vlekkeloos draait. Helemaal vlekkeloos is de ervaring niet, gezien de besturing vooral in combat wel eens wat frustraties kan opwekken. Dat iedere aanval een cooldown heeft is al erg zat, maar wanneer Daryl standaard naar rechts kijkt, baal je wel wanneer je weer 4 seconden klappen moet vangen voor een herkansing aan de linkerkant.

Desalniettemin vormt Super Daryl Deluxe geen straf om te spelen. Ja, je moet wel een liefhebber zijn van backtracken, humor die droger is dan een emmer zand en het hele visuele stijltje. Vind je dit alles helemaal niet erg, dan loont het om even twee tientjes uit je knip te trekken en Super Daryl Deluxe op je pc, PlayStation 4 of Nintendo Switch te installeren. Ik garandeer je dat de hele ervaring een stuk leuker is dan je daadwerkelijke middelbare school-periode. Absurder is het in ieder geval sowieso. Super Daryl Deluxe liet me voor het eerst sinds Wayne’s World mijn nerdheid weer eens accepteren, en daarvoor dank ik Dan en Gary. PARTY TIME! EXCELLENT! WIEWIEWIEWIOE!