Review: Styx: Shards of Darkness Pc

Games waarin ik meer moet sluipen dan een rambo moet uithangen hebben altijd een speciaal plekje in mijn hart gehad. Nadat ik Styx door een geweldige game had geholpen, mocht ik nu aan de slag met Styx: Shards of Darkness. Weet Styx mij nog een tweede keer te boeien of is de nieuwigheid er wel van af?

Verhaal bijzaak

Wat ik met deze game vaak heb, is dat het verhaal voor mij slechts een bijrol speelt. Ook in Shards of Darkness is dat niet anders. Je moet met Styx de stad Körangar infiltreren om erachter te komen waarom de Dark Elves een verbond zijn aangegaan met de Dwarves. Echt in het verhaal kwam ik dan ook niet en dat kwam toch door de fantastische gameplay die deze game met zich meebrengt.

Gameplay fantastisch

Een groot level, vele vijanden en maar 'n doel: Ongezien er doorheen komen met hier en daar een kill. Ik geniet als ik de levels van een hoger punt, als het mogelijk is, verken. Ik probeer de looppaden van mijn vijanden te ontdekken en bedenk of ik ze in leven kan laten of toch moet laten sterven. Helemaal nieuw is het niet meer, sterker nog, na verloop van tijd kan je zelf al bedenken hoe je een level moet doorlopen. Toch geniet ik van de geboden vrijheid die je ook echt nodig hebt. Door gebruik te maken van valstrikken en klonen manoeuvreer ik mij door het ene na het andere level. Gemiddeld ben ik zo'n half uurtje kwijt aan 'n level. Pas als het echt moeilijk wordt, merk ik dat ik soms alleen al die tijd kwijt ben aan het ontdekken van het level. Dan komt het halen van een level er nog bij kijken. Toch begon de grootste fun pas toen ik samen met een vriend aan de slag ging. Jawel, er zit een co-op mode in.

Dubbel zoveel plezier

Zeg nou eerlijk, hoe chill is het om samen met iemand het hele level uit te kammen en samen een plan te bedenken? Geweldig toch?! Wat mij opviel was dat de tijdsduur die ik normaliter kwijt was aan een level, ineens veel hoger lag toen ik begon met samenwerken. Weer kwam dat door het observeren en ontdekken. En wat een plezier heb je als je eenmaal begint aan het uitgedachte plan. De co-op mode brengt geen aparte levels, maar laat je gewoon bijspringen in een ander zijn verhaallijn. Dit zorgt ervoor dat je ook moeilijkere levels kunt proberen te halen met behulp van een partner. Door de toevoegingen van de co-op heeft Cyanide Studio precies de juiste vernieuwing in de game gebracht die nodig is.

Herhaling

Wat op den duur een valstrik kan worden voor de speler zelf, is de herhaling in de game. Hoewel ieder level identiek is en op zoveel manieren gespeeld kan worden, ben je toch steeds hetzelfde aan het doen. Ik haal dit toch even aan omdat dit vooral mijn co-op partner op den duur irriteerde. Ikzelf heb er niet zoveel problemen mee. Zeker niet omdat ik het uitdenken van een strategie zo geweldig vind in dit soort games. De herhaling wordt ook wat gebroken doordat je Styx in drie verschillende Trees (Stealth, Kill & Alchemy) kan laten levelen en zo kan voorzien van nieuwe mogelijkheden.