Review: Soul Calibur V Xbox 360

Soul Calibur V is in theorie een fighting-game. Maar in het echt is het een game met brute characters, interactieve mappen en een verhaal met veel plotwendingen. Je krijgt allereerst de keuze of je in een duel gaat vechten of dat je het levensverhaal van Patroklos gaat beleven. De meeste zullen eerst voor een oefensessie kiezen maar dat hoeft in deze game niet. In het verhaal is het namelijk zo dat het in het begin nog makkelijk is, maar als je eenmaal verder komt zul je echt wel je best moeten doen. Het verhaal is opgebouwd uit korte duels met soldaten of met speciale characters.

Prima verhaal met vele plotwendingen

Het verhaal gaat over Patroklos. Je denkt dan waarschijnlijk aan een soort van Griekse god maar het is een simpele strijder. Deze strijder zet alles op alles om zijn kleine zusje te redden. Dan blijkt er iets vreselijks gebeurt te zijn maar dat zal je allemaal vanzelf merken. Ik zal niks verklappen maar het verhaal zit bomvol onverwachte plotwendingen. De vijanden die je tegenkomt zijn vaak de characters die je in vele fighting-games tegenkomt. Maar er zijn een paar uitzonderingen: ze hebben vaak hele grote wapens, er zit soms wel eens een gevecht met een soldaat tussen en het duel kan uit verschillende rondes of vijanden bestaan. Dit zijn een paar elementen die zorgen dat Soul Calibur V niet de standaard fighting-game is.

Creëer je eigen gevecht

Het verhaal bestaat uit korte duels. Deze duels kun je ook in de offline-mode zelf organiseren. Je kunt het duel tot in het kleinste detail aanpassen. Je kiest een goed character met een bijbehorende vijand en je kan hier ook weer alles zelf aanpassen. Het character is volledig te veranderen en je kan zelfs een heel nieuw personage creëren. Dan moet je nog een leuke map uitkiezen. Er zijn veel maps en deze zijn vaak interactief. Bijvoorbeeld een map waarbij je met je personage op een varend schip staat. Je kunt je tegenstander van het schip af schoppen of je kan in het ruim terecht komen. Als je hier terecht bent gaat het gevecht gewoon door. Je kunt hier al jouw speciale kwaliteiten laten zien die het betreffende personage in zijn bezit heeft.

Wat is een game zonder wapens

De speciale krachten die jouw character bezit, zijn in combinatie met hele toffe wapens. Het zijn namelijk geen alledaagse zwaarden. Deze wapens hebben krachten en eigen persoonlijkheden. Dit levert vaak vreemde maar hele gave beelden op en daar doe je het uiteindelijk voor. De wapens hoeven niet per s' groot en krachtig te zijn. Je hebt ook hele kleine scherpe mesjes die in verhouding hetzelfde resultaat opleveren. Neem een voorbeeld aan het speciale personage Ezio. Deze Italiaanse huurmoordenaar kan met zijn kleine verstopte wapens mooie acties uitvoeren. Vaak levert het wel iets minder schade op, maar je kunt deze wel een stuk sneller gebruiken. Het personage kan zich met kleine wapens ook veel makkelijker bewegen. Een personage met brute kracht en een dikke bijl in zijn handen zal waarschijnlijk minder snel kunnen omdraaien en een klap uitdelen. Als hij je eenmaal raakt zal dit wel wat schade opleveren. Het systeem is dus helemaal in harmonie. De wapens zijn niet altijd in evenwicht maar het zwakkere wapen zal wel weer andere voordelen hebben. Deze wapens komen trouwens erg goed op het scherm want de game ziet er grafisch mooi uit.

Leuke stijl, graphics en gameplay

De stijl van de game komt erg goed uit de verf. De kleuren blauw en rood komen vaak over het scherm heen en dan bouw je eigenlijk een soort 'Soul Calibur V'-stijl op. Blauw is goed en rood is slecht. Het krijgt een soort goede en slechteriken-stijltje door dat overmatige kleurgebruik. Voordat je het verhaal uit hebt, weet je eigenlijk al door de plaatjes van de personages wie bij de 'goede' en wie bij de 'slechte' kant hoort. Het is een game die zich helemaal kan plaatsen in de tijd van de grafische wapenwedloop. Dit combineer je met een goed werkende gameplay en je hebt Soul Calibur V. De gameplay is eigenlijk erg goed gebalanceerd. Je merkt wel dat er een hele korte periode bestaat tussen de aanvallen. Het ziet er in de replay dan misschien een heel klein beetje hakerig uit maar je krijg dan tenminste niet dat overmatig knoppen-geram. Dat vind ik zelf belangrijker want zo krijg je ook een band met de personages. Je leert ze goed kennen doordat je er goed mee om kan gaan. Het komt in deze game dus niet neer op het sterkste personage kiezen en rammen maar.