Review: Sonic Lost World Nintendo 3DS

Het was niet lang geleden dat ik in de huid was gekropen van onze welbekende bijdehante blauwe egel. Aangezien ik nooit een Mega Drive heb gehad en nu wel eens wilde weten waar al die jaren op het schoolplein de "SEGA-kliek" het nu allemaal over had, besloot ik de Mega Drive Collection eens aan te schaffen. Daarnaast had ik laatst ook nog Sonic Adventure weer eens aangeslingerd, die ik tot in de treuren heb gespeeld op de Dreamcast. Even aan de jongere lezers onder ons die nu geen flauw benul hebben waar ik over zwets: de Mega Drive en Dreamcast zijn oudere consoles van SEGA. Uit de tijd dat updates en eindeloos gezeik met internetconnecties niet bestonden met je console. Snif " Waar is die tijd gebleven?

Supersonisch

Dat ze met Sonic nogal hard hun best hebben gedaan om de spellen van Nintendo's kleine dikke (als een pornoacteur uitziende) Italiaanse loodgieter te evenaren, imiteren en overtreffen is allang duidelijk en ook eigenlijk niks mis mee, want Japanners kunnen nu eenmaal dat soort dingen erg goed. Nu zijn er weer twee nieuwe Sonic-games op de Nintendo-apparaten 3DS en Wii U, beide genaamd Sonic Lost World. Op beide platforms heeft men een unieke game gemaakt en is er de mogelijkheid om items en dergelijke over te zetten van de 'n naar de andere game. Is deze Sonic weer eentje die de serie verrijkt, of eentje die Sonic-fans miserabel
urenlang onder de douche in foetushouding doet huilen?

Doodleuk verhaal

Het verhaal van dit nieuwe Sonic-avontuur heeft niet veel om handen en draait natuurlijk allemaal weer om de slechterik Robotnik (of Eggman) en zijn nieuwste plan de campagne. In een verwoede achtervolging met Tails zijn niet al te moderne dubbeldekkervliegtuig crasht Sonic met zijn tweestaartige blije buddy Tails op een nogal rare wereld, waar Robotnik samen met een nieuw team boeven genaamd de Deadly Six bij de arme lieve dierenwereld weer het leven zuur aan het maken is. Aan Sonic en cohorten natuurlijk de taak deze snoodaards eens een lesje te leren. Robotnik zal het wel nooit leren, dus dat zal blijven bij een straffend pak slaag, met als fruit vitaminen een flink aantal pond muilperen.

Grap-vitatie

Sonic Lost World speelt zich zoals de titel al doet verraden af in een andere, aparte wereld, waardoor de makers lekker los konden gaan met vreemd leveldesign, waarbij vooral met de zwaartekracht wordt gespeeld. Dit is op zich niet uniek voor de Sonic-games, want ook al in oudere delen loop je met onze haastige blauwe sprint-egel over muren en plafonds. Sonic Lost World gaat echter nog iets verder nu en lijkt ergens wat ideetjes te hebben overgenomen van Super Mario Galaxy. De levels wisselen sterk af, waarbij je wel de ouderwetse platformelementen van de 2D en 3D Sonic-games blijft hebben. Leveldesign wisselt sterk af, waarbij je over het algemeen lineair naar voren rent over een rondlopend platform waarbij je meerdere paden kunt kiezen om verder te komen, maar je hebt ook ouderwetse 2D-levels.

Sonic Nebula

De besturing en gameplay is lastig uit te leggen voor niet-Sonic-gamekenners, vanwege dat het allemaal een beetje apart bestuurt met lock-on-sprongen op vijanden en het vage leveldesign vol met springveren en muurlopen. Het gaat in elk geval allemaal aardig snel, met zelden stukken die langzaam gaan. Je hebt veel extra gameplayelementen zoals een item waardoor Sonic in een spinnende bal verandert die alles wat hij raakt als gruis om hem heen gaat hangen als een asteroïdengordel. Al dit soort nieuwe dingen maken de gameplay tot een waar feestje. Enige kritiek is dat je zoals bij alle Sonic-games ook zo je spastische momenten hebt waardoor je ineens dood gaat, of de besturing bij sommige stukken toch niet helemaal doet wat je wilt. Echter zijn deze momenten sporadisch.