Review: Sea of Solitude Pc

Geplaatst: 12 juli 2019 15:00

Sea of Solitude is een bijzondere avonturengame met een sterke boodschap. Deze EA Originals-game is geïnspireerd door de emotionele ervaringen van Creative Director Cornelia Geppert van het Duitse Jo-Mei Games. Dit bijzondere en persoonlijke project resulteerde in een sfeervolle game waarin persoonlijke en zware onderwerpen over mentale gezondheid worden aangesneden.

Zware kost voor Kay

De game volgt het verhaal van Kay, een jonge vrouw die in een volledig overstroomde versie van Berlijn terecht is gekomen. Overal om zich heen ziet ze water en in dat water ligt er zelfs een verschrikkelijk monster op de loer. Dit monster achtervolgt haar waar ze ook gaat en vreet haar meedogenloos op wanneer Kay het water in duikt. Kay heeft een houten bootje waarmee ze veilig over het water kan varen, maar niet alle gebieden zijn per boot te bereiken. Soms moet ze uit haar vertrouwde bootje stappen om te voet verder te gaan of zelfs dat gevreesde water in te duiken. Kay is namelijk zelf ook een monster; gitzwart met rode ogen. Om erachter te komen waarom Kay zelf een monster is, moet ze op zoek naar zichzelf. Tijdens deze zoektocht komt ze echter nog veel meer monsters tegen en ze komen haar toch allemaal wel erg bekend voor.

De verschillende monsters die je in Sea of Solitude tegenkomt, zijn allemaal representatief voor de trauma's die zich in Kay's leven hebben voorgedaan. Deze monsters zijn allemaal geliefden uit Kay's verleden die op een of andere manier hebben bijgedragen aan haar depressie. Onderwerpen als eenzaamheid, depressie en zelfhaat komen hier dan ook regelmatig aan bod. Ikzelf ben een groot voorstander van het aan het licht brengen en bespreekbaar maken van mentale gezondheidsproblemen door middel van kunstvormen en dat is iets dat Sea of Solitude hier ontzettend goed doet. Af en toe wordt deze problematiek er echter wel ontzettend dik bovenop gelegd, waardoor het ietwat zijn impact verliest. "You're a piece of shit!" wordt er bijvoorbeeld door een van Kay's persoonlijke demonen naar haar geroepen, of "We're gonna find you, we're gonna kill you!" wordt er geroepen door de monsters die de pesterijen jegens haar jongere broertje voorstellen. De boodschap is duidelijk, hij had van mij alleen iets subtieler mogen zijn.

Mag het ietsje meer zijn?

Daar waar de boodschap van Sea of Solitude je af en toe letterlijk in het gezicht schreeuwt, is de gameplay een heel stuk rustiger. Om Kay te helpen begrijpen waarom zij zelf een monsterlijke gedaante heeft aangenomen, moet je als speler op zoek gaan naar haar herinneringen. Deze herinneringen zitten gevangen in een soort zwarte rook van depressiviteit die Kay kan verwijderen door ze in haar rugzak te steken. Naarmate je meer herinneringen verzamelt, leer je meer over Kay en haar geschiedenis. Ook leer je wie deze andere monsters zijn, welke rol ze in Kay's leven en haar depressie hebben gespeeld en met welke demonen zij zelf worstelen. Wanneer deze monsters gekalmeerd en weer menselijk gemaakt zijn, kalmeert ook de woeste zee van emoties waarin Kay zich bevindt en kan ze verder met het volgende hoofdstuk.

In twaalf hoofdstukken leer je het verhaal van Kay en haar monsters kennen. Voor het grootste gedeelte baan je je een weg van de ene plek naar de andere en af en toe moet je een kleine puzzel oplossen of wat platforming doen. De gameplay van Sea of Solitude is helaas niet erg gevarieerd, noch uitdagend. Zelfs de momenten waarop je het water in moet duiken en uit moet kijken dat je niet opgevreten wordt door het monster dat zich in het water bevindt, vormen geen enkele uitdaging. Gelukkig kun je de game in zo'n vier uurtjes wel uitspelen. Veel langer had het avontuur in Sea of Solitude ook niet moeten duren want daarvoor biedt de game toch echt te weinig.

Een traantje wegpinken

Wat Sea of Solitude, naast het overbrengen van een krachtige boodschap, wel heel goed doet, is het neerzetten van een bijzondere sfeer. Wanneer Kay veilig in haar bootje zit, is de wereld mooi. De zon schijnt en alles wordt in kleur weergegeven. Wanneer ze echter uit haar boot is gestapt en te voet of zwemmend verdergaat, is de wereld grauw en onweert het constant. Dit is wederom zo'n metafoor voor depressie waarmee de game op een uitstekende manier overbrengt hoe Kay zich voelt. Ook de muziek en het prima stemacteerwerk dragen hieraan bij. Ik geef toe, af en toe vond ik dat de game iets te veel dialoog bevatte en genoot ik soms meer van de momenten waarop Kay niet in haarzelf aan het praten was, maar dat neemt niet weg dat Kay's innerlijke monoloog je meesleept in haar gedachten en ik uiteindelijk echt met haar mee aan het leven was.

Het eindoordeel van Claudia Tjia

Sea of Solitude kun je denk ik meer zien als een ervaring dan een game. Immers, deze game speel je niet om even te ontspannen of jezelf even een paar uurtjes te vermaken. De onderwerpen die hier worden aangesneden zijn vrij zwaar en dat is zeker niet voor iedereen weggelegd. Houd je echter wel van meeslepende verhalen of heb je zelf misschien te maken gehad met dit soort onderwerpen, dan kun je Sea of Solitude zeker waarderen voor wat het is. Kun je je echter niet vinden in Kay's verhaal, dan blijft er helaas vrij weinig voor je over.

    Voldoende
  • Sterke boodschap
  • Meeslepend verhaal
  • Prachtige omgevingen
  • Weinig variatie en uitdaging
  • Soms niet subtiel genoeg
Claudia Tjia Redacteur

Onze eigen Cloud heeft een hele andere missie dan Cloud uit Final Fantasy VII. Het is haar doel om je continu te voorzien van het meest verse en sappige nieuws. Is ze niet aan het tikken, dan slacht ze monsters, bevrijdt ze koninkrijken en komt ze jonkheren te hulp in epische JRPG’s.

Informatie bij dit artikel

Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.

Packshot Sea of Solitude

Series

-

Uitgever

Electronic Arts

Reviewscore

Platforms

Pc, PlayStation 4, Xbox One

Releasedatum

5 juli 2019

Ontwikkelaar

Jo-Mei Games

Gameliner Awards

-

Lees meer
Reacties
Er zijn nog geen reacties
Nog niet uitgepraat? Praat verder op Discord