Review: Rocketbirds: Hardboiled Chicken PlayStation 3

Communistische pinguïns, Rambo-kippen en parkieten met hanenkammen. Het is allemaal doodnormaal in de wereld van Rocketbirds: Hardboiled Chicken. De wereld wordt veroverd door een communistische pinguïn genaamd Putzki, en alleen jij, een overgespierde kip kan de wereld redden van deze dictatuur.

In Soviet-Russia"

Het hoofdpersonage is in zijn jeugdjaren gevangen genomen door het pinguïnleger, die hem hebben getraind tot de soldaat die hij nu is. Gelukkig weet de kip uit de hersenspoeling van de communisten te ontsnappen, waarna hij zweert dat hij wraak zal nemen op Putzki, en niet zal rusten tot iedere zwart-witte communist onder de grond ligt.
Het verhaal van Rocketbirds zou zo uit een propagandafilm van de Verenigde Staten ten tijde van de Koude Oorlog kunnen komen. De gespierde, stoer 'good guy' die het opneemt tegen de communistische dreiging was toentertijd een veelvuldig gebruikt onderwerp. Gelukkig weet ontwikkelaar Capy dit zo clich' te brengen dat het een erg humorvolle game geworden is. Als het gevederde broertje van John Rambo baan je je een weg door de hordes vijanden, die met veel geschreeuw en bloedvergieten ten onder gaan. Fans van oude side-scrolling shooters zullen dit allemaal met veel plezier doen.

Machinegeweer: check!

Het wapenarsenaal van Rocketbirds is er eentje om van te smullen. De singleplayer begint met een simpel handpistooltje, maar hoe verder je in het verhaal vordert, hoe uitgebreider je arsenaal wordt. Light Machineguns, granaten en bazookas, niets kan de stoere kip ervan weerhouden om ze met passie te gebruiken. Naast dit uitgebreide arsenaal, kan onze held het ook op een stillere manier doen. Op donkere plekjes krijg je de mogelijkheid om je te verstoppen, waarna je de vijand bij verassing vol lood pompt. Nóg stealthier is het gebruiken van de zogenaamde Brain Bugs. Brain Bugs zijn kleine insectjes waarmee je het lichaam van je tegenstanders over kunt nemen. Nadat je een vijand met zo'n beestje geraakt hebt, schakelt de camera over naar dat lichaam, en is het aan jou om te beslissen wat je ermee doet. Gebruik je het lichaam om een anders onbereikbare schakelaar om te zetten, of om je tegenstanders een kopje kleiner te maken? Nadat je je doel bereikt hebt, kun je het natuurlijk niet laten om de vijand suïcidaal te maken, door je pistool op je eigen hoofd te zetten. Je haalt de trekker over, en hoppa, je kunt weer verder met je oorlog tegen de pinguïns.

Sorry, but the princess is in another castle

De humor van Rocketbirds is er eentje waar ik persoonlijk erg van hou. Het verhaal is lekker onnozel, en de dialogen zijn lekker afgezaagd. Zo kom je meerdere keren vijanden tegen die oneindige, nietszeggende dialogen met elkaar voeren. Althans, totdat jij ze neergeschoten hebt natuurlijk. Deze humor wordt gelukkig doorgetrokken naar de co-op variant van de game. Wanneer je deze begint, zul je zien dat het totaal anders speelt. Waar het cover- en buksysteem in de singleplayer essentieel waren, zul je zien dat de controls in de multiplayer wat versimpeld zijn. Wel wordt de mogelijkheid om op elkaar te springen toegevoegd, wat met name in de platform-puzzeltjes erg handig is. In de multiplayer variant van Rocketbirds volg je de missie van een elite-team parkieten die de dochter van de president moeten redden. Die dochter blijkt een soort van Princess Peach te zijn, maar dan tien keer zo erg. Telkens wanneer je haar gevonden hebt bedankt ze je voordat ze w'r wegrent. Zelfs de parkieten worden er moe van. De schietgrage parkieten zijn allemaal geniaal ontworpen, en dragen hanenkammen, kogelriemen en natuurlijk dikke geweren. Waar de nadruk in de singelplay vooral ligt op de tactische vuurgevechten, zul je zien dat deze in de co-op variant voornamelijk op de mini-puzzels ligt. Deze puzzels zijn alleen maar op te lossen door samen te werken, en zorgen voor een leuke afwisseling tussen al het schietgeweld door.