Review: Red Faction: Guerrilla Pc

Er was eens, tijdens de release van de PlayStation 2, een game die beloofde dat alles erin kapot kon worden gemaakt. Die game maakte de belofte niet waar en probeerde het een paar jaar later nog een keer in een sequel. Ook deze faalde onherroepelijk en daarna werd het stil, maar die game is terug. Red Faction: Guerrilla belooft nogmaals dat alles kapot kan, maar kan het dit keer wel?

Een fris luchtje scheppen op Mars

Red Faction: Guerrilla staat volledig los van de vorige Red Faction-games. Er wordt een korte verwijzing naar gemaakt, maar verder zijn de omgevingen en personages compleet anders. Een organisatie genaamd de EDF heeft van Mars een bedrijf gemaakt. Op Mars is veel werkgelegenheid ontstaan. EDF deed zich eerst voor als een goed bedrijf dat goed zorgt voor zijn werknemers. Niets is minder waar, want de EDF start een heuse slavenhandel.
De Red Faction fungeert op Mars als een soort van mensenrechtenorganisatie en als algemene protestacties laten ze belangrijke gebouwen ontploffen en vermoorden ze EDF soldaten. Dat gaat toch wel even een stukje verder dan wat Amnesty International doet.
Verder speel jij als een personage wiens broer snel in de game doodgaat. Je wordt gedwongen om je bij de Red Faction aan te sluiten en dat is het. Het personage is niet zo interessant, maar in mijn ogen gaat het daar in deze game ook niet over.

BAM! Zag je dat?

Allereerst wil ik even bevestigen wat ik in mijn inleiding schrijf. Ja, alles kan kapot. En op wat voor manier!? Met een paar bommetjes laat je binnen de kortste keren een heel gebouw instorten. Dit ziet er allemaal zo indrukwekkend uit dat je alleen maar doorgaat met vernietigen. De game hapert niet tijdens de explosies. Ik ben ook zeer onder de indruk van de laadtijden; die zijn er namelijk nauwelijks, hoewel de wereld toch best wel groot is. Mars zelf ziet er verder kaal uit, maar dat past goed bij de sfeer. Soms rijd je over uitgestrekte velden waar niets staat. Er valt misschien weinig extra's te doen, maar de sfeer is in ieder geval dik in orde.

Ik wil slopen

Al het sloopwerk wordt zo nu en dan afgewisseld met een aantal missies. Dat is waar Red Faction: Guerrilla de plank misslaat. Het leukste gameplayaspect is het slopen van dingen. Je moet er bij ieder district voor zorgen dat de macht van de EDF verdwijnt. Dit doe je door gebouwen te slopen en, je raadt het al, missies te voltooien. Deze missies zijn over het algemeen best wel saai in vergelijking tot de destructie je kan aanrichten. Verhaaltechnisch voegen ze ook niet echt wat toe, doordat ik geen echte connectie voelde tussen mij en andere personages.