Review: Prince of Persia: The Forgotten Sands PlayStation 3

Soms moet je een oude franchise gewoon met rust laten. Het is vaak genoeg gebeurd dat een nieuwe game in een langlopende franchise de eerste delen niet weet te evenaren, laat staan te overtreffen. Laten we maar hopen dat zulks niet het geval is met Prince of Persia: The Forgotten Sands.

Uit de dood herrezen

Prince of Persia: The Forgotten Sands speelt zich af na de gebeurtenissen van The Sands of Time en vóór de gebeurtenissen van Warrior Within. De prins gaat naar zijn broer, die een belangrijk stuk land verdedigt tegen een sterk leger. De enige hoop is om het leger van Koning Solomon op te roepen, bestaande uit dode krijgers die geen genade tonen. Heeft de prins zijn broer wel enig idee wat hij los laat en misschien nog belangrijker; hoe hij het leger weer gevangen krijgt?
Het verhaal is niet zo indrukwekkend. Naast dat het niet indrukwekkend is, zit er ook nog een grote fout in het verhaal. De prins en zijn broer hebben het herhaaldelijk over hun vader en dat hij nog leeft, maar de vader van de broers werd vermoord door de prins zelf, nadat hij in een zandmonster veranderde in The Sands of Time. Hoe kan je zulke vitale informatie nou vergeten?

Platformen zoals het hoort

Na Ubisofts uitstapje naar Prince of Persia in 2008, had ik niet meer zoveel vertrouwen in het platformgedeelte van Prince of Persia: The Forgotten Sands. Toegegeven, het platformen in Prince of Persia werkte goed, alleen anders. Minder snel. Gelukkig is Prince of Persia: The Forgotten Sands helemaal terug met de ouderwetse ren-en-spring gameplay. De controls zijn iets anders. Hierdoor kan het misschien een beetje vreemd aanvoelen voor Prince of Persia-veteranen. De obstakels in Prince of Persia: The Forgotten Sands staan er nu ook om een andere reden dan alleen om van punt A naar B komen. Net als in Prince of Persia uit 2008 draait het om de flow. De genoegdoening die het geeft als je zo'n obstakelparcours in een keer aflegt. Je schudt zonder moeilijkheden walljumps en wallruns uit je mouw. Gaat het fout? Dan draai je toch even de tijd terug?
De tijd doet nu meer dan je alleen een handje helpen als je dood bent of je voordeel geven in het gevecht. Je kunt de tijd stilzetten bij water, waardoor het stil gaat staan en je het kunt gebruiken om verder te komen. Origineel bedacht en je zult het nog vaak gaan tegenkomen in de game.
Prince of Persia heeft de hele franchise door al problemen gehad met het vechten. Warrior Within deed dit redelijk goed, maar The Two Thrones zette weer een paar stappen achteruit. The Forgotten Sands maakt gebruik van een aparte engine om de gevechten zo goed mogelijk in beeld te brengen. Toch merkte ik niet zo heel veel van deze nieuwe engine. Het vechten is nog steeds saai en te makkelijk. Je komt voornamelijk maar een soort vijand tegen in grote hoeveelheden. Het is mogelijk om de prins te upgraden, maar waarom zou je dat doen als de vijanden toch makkelijk neer te halen zijn?

Sierlijk bewegen

Grafisch valt The Forgotten Sands wat tegen. Hoewel de game begint met een mooi CG-filmpje, ogen de gameplay beelden die daarop volgen wat flets met zo nu en dan zelfs lelijke textures. Daarnaast ziet het gezicht van de prins eruit alsof zijn schoonmoeder op hem heeft gezeten. Wat dan echter wel weer vooral weer in positieve zin opvalt zijn de sterk verbeterde animaties. Ontbrekende animaties in voorgaande games in de Sands of Time-trilogie zijn keurig ingevuld. Ook de omgevingen zien er, los van de fletse textures, weer gelikt uit en deden mij denken aan de oude trilogie.