Review: Patapon Remastered PlayStation 4

Het afgelopen weekend ben ik vol aan de bak gegaan met Patapon Remastered, een game die in 2008 al is verschenen op de PSP. Wanneer ik buiten liep, dreunde de funky deuntjes constant door mijn kop en riep ik haast geïndoctrineerd de marspatronen door de straten van Amsterdam. Nu is het alweer maandag en zit ik nog steeds met mijn voet mee te tikken op de maat van Moeder Aarde. Is dit echter een vloek of een zegen? Na lang nadenken ben ik eruit.

Tikken op de maat

Patapon Remastered is een ritmegame met een apart sausje. Je krijgt geen prompts op het scherm, maar moet zelf de maat aanhouden. Jij vervult de rol van de Almighty. Een god die zich moet ontfermen over de Patapon-stam. De Patapon zijn wezentjes die ooit aan de top of the chain stonden, maar na het verdwijnen van de Almighty is de groep uitgedund en staan de Patapon hulpeloos tegenover diens aartsrivaal; de Zigotons. Gelukkig keer je terug en probeer je met behulp van een viertal trommels de Patapon terug te brengen naar grootsheid.

In de game bestuur je een leger van diverse Patapon. Dit doe je niet op de traditionele manier, maar door verschillende ritmes op de trommels te slaan. Op iedere toets zit een andere trommel. Zo maak je met vierkantje het 'Pata'-geluid en met rondje het 'pon'-geluid. Door mee te trommelen op de maat geef je diverse commando's voor bijvoorbeeld het marcheren, aanvallen, of verdedigen. Zo is vierkantje, vierkantje, vierkantje, rondje, de input voor het marcheren. Doe je dit op de maat, dan zingen de liefelijk, doch uiterst gevaarlijk, ogende oogballetjes 'Pata, Pata, Pata, Pon!' en beginnen ze te lopen. Erg simpel qua opzet, maar naarmate de game vordert, wordt het steeds hectischer en staat het zweet op je voorhoofd. Geef je tien keer achterelkaar een correcte input, of tik je precies mee op de maat, dan ontstaat er een funky beat, beginnen de Patapon te zingen en kom je in 'Fever Mode'. In deze modus richten je aanvallen veel meer schade aan en de truc is dan ook om constant in deze fever te blijven.

Van handheld naar console

In 2008 is de game al op de PlayStation Portable verschenen. De game ontleent zich dan ook uitstekend voor een dergelijk platform. Nu spelen we op de console en dat werkt op zich prima. Verwacht echter geen spectaculaire toevoegingen, want afgezien van de opgepoetste graphics, zijn die niet te vinden. Wat krijgen we dan wel? Een ritmegame met een vijftal grappige minigames en een aantal strategische elementen. Tussen de levels door keer je namelijk telkens terug naar de thuisbasis; Patapolis. Hier vind je de buit, en kan je bijvoorbeeld mee trompetteren op het ritme van een swingende boom voor nieuwe materialen. Deze materialen gebruik je weer bij de Tree of Life waar je nieuwe Patapon kunt kweken om zo je leger te versterken. Des te beter de materialen zijn, des te beter is de Patapon die de boom produceert.

Dat strategische element is een leuke toegevoegde waarde. Je hebt namelijk verschillende Patapon die anders gebruikt worden binnen je leger. In totaal zijn er zes verschillende Patapon die ieder een eigen functie hebben. De Tatepon zwaaien bijvoorbeeld met een melee wapen en vormen de voorhoede, daarachter staan de Yaripon en Yumipon die projectielen afvuren. Later krijg je zwaardere units die bijvoorbeeld te paard de strijd aangaan of met geluidsgolven vijanden het leven zuur maken. Je voorhoede moet echter wel sterk genoeg zijn, zodat je achterhoede geen gevaar loopt. Het probleem is echter dat de Zigotons, en diverse bazen, geen grap zijn. Gaandeweg het avontuur loot je wapens en uitrusting van het slagveld die je kunt toepassen op je eigen leger. Er schuilt echter 'n groot probleem in het systeem. Er is geen mogelijkheid om eenvoudig wapens en armor te krijgen. Je moet het dus doen met de uitrusting die je zo nu en dan tegenkomt, maar het had leuker geweest als je iets had kunnen craften of had kunnen kopen.

Mijn probleem met de console

Patapon is een game die ik destijds erg veel op de PSP heb gespeeld. Het was dan ook leuk om dit reviewexemplaar te ontvangen, maar toch heeft deze versie niet dezelfde impact op mij weten te maken zoals het origineel dat wel deed. Dat heeft twee redenen, die voor mij althans, van groot belang zijn. In deze game draait het volledig om het vasthouden van een ritme. Op de PSP lukte dat aardig, aangezien ik daarop veelal met oordopjes in speel. Er is dus weinig afleiding, maar in mijn huiskamer is de afleiding in factor tien aanwezig. Iemand zit bijvoorbeeld iets met geluid te kijken, je hoort iets van buiten, of je ziet het lampje op je telefoon knipperen. Het maakt niet uit wat er om je heen afspeelt, maar de immersie is een stuk minder. Hierdoor verloor ik regelmatig de Fever en kwam ik er ook niet meer in terug. Zonde, want de game draait eenmaal om het vasthouden van een ritme.

Het tweede punt, en deze begrijp ik echt niet, is de afwezigheid van een pauzeknop. Dit probleem had ik al op de PSP en ik snap dan ook niet dat het nog steeds niet mogelijk is om de game op pauze te zetten. Ja, ook dit brengt je uit je ritme, maar soms moet je eenmaal even iets tussendoor doen. Zo kwam er bij mij bijvoorbeeld een pakketbezorger aan de deur, terwijl ik al vijf minuten lang tegen een baas zat te knokken. Weg focus en weg progressie. Zonde, want de oplossing is uitermate simpel.