Review: Override 2: Super Mech League - Super matig PlayStation 5

Het voer voor mijn PlayStation 5 begint langzamerhand op te raken. Tenminste, totdat ik Override 2: Super Mech League in mijn inbox ontving. Hoewel de eerste Override niet bijzonder veel is verkocht, heeft Modus Games toch besloten om een tweede deel te ontwikkelen. Dit nieuwe deel is niet enkel verschenen op de current-gen-platforms, maar heeft ook zowaar een gratis next-gen-upgrade gekregen. Als vechtersbaas zijnde, moest ik dan ook even de game bepotelen. Dat ging echter lang niet altijd van harte.

Override Bots, Roll out!

Wanneer iemand mij zegt dat ik een fightinggame met gigantische mechs kan spelen, ben ik de eerste die in de rij staat. Override 2: Super Mech League plaatst je in de huid van een aanstormend talent die uiterst bekwaam is in het besturen van gigantische robots die met elkaar op de vuist gaan. Blijkbaar dienden deze robots in het eerste deel als bescherming tegen de Xenoswarm. Nu de vijand is verslagen, worden ze vooral ingezet als entertainment. De mechs vechten namelijk met elkaar in afgebakende arena’s. Win je een gevecht, dan stijg je in ranking en ding je mee voor sponsorcontracten. Het is aan jou om de beste van iedereen te worden en alle andere mechs met de grond gelijk te maken.

Gedurende je carrière word je bijgestaan door agente, Zoe. Deze volledig gevoicede ex-pilot maakt je wegwijs in de diverse modi, geeft je extra informatie en helpt je bij het vrijspelen van sponsoren. Dit is overigens alle menselijke interactie die je voorgeschoteld krijgt. Sterker nog, dit is eigenlijk de enige interactie die je met een ander personage hebt. Op de andere mechs na is er namelijk geen andere vorm van storytelling of incentive om je in de wereld te verdiepen. Verwacht dus geen cutscenes, pilots of andere story-elementen in deze game. Een echte singleplayer game is het dan ook niet. Bij de start van ieder gevecht wordt er namelijk gezocht naar online tegenstanders, mocht dit lang duren of mocht er niemand beschikbaar zijn, dan beschik je over de optie om tegen A.I.-tegenstanders te vechten. Iets dat je veel gaat doen, want het merendeel van de tijd is er geen tegenspeler te vinden.

Rinse and repeat

Hoewel Override 2: Super Mech League te boeken staat als fightinggame, is dit eerder een brawler. De mechanics zijn te oppervlakkig om echt diepgaand genoemd te worden. Middels de triggers en bumpers deel je klappen en trappen uit. Deze toetsen zijn te combineren waardoor je een special move doet. Iedere mech vecht weer iets anders en beschikt voornamelijk over andere special moves. Daarbij is het speelveld op momenten bezaaid met items die je kunt gebruiken. Het is allemaal een beetje chaotisch en op momenten had ik geen idee wat ik nou aan het doen was of waar mijn tegenstander zich bevond. Je beschikt over een lock-on, maar deze is bijzonder ondermaats en doet eigenlijk nooit wat ik wil. Dat vechten doe je in een variatie van modi, waarbij er telkens slechts een beperkt aantal beschikbaar zijn. Hierdoor word je gedwongen om ook te deel te nemen aan andere leagues. Zo is het mogelijk om 1v1, 2v2, free-for-all, toernooien en andere ongein mee te doen. Iedere modus kent een eigen ranking waarin je je naar boven dient te knokken. Win je, dan speel je in-game currency vrij. Middels deze currency is het weer mogelijk om nieuwe mechs of customisations vrij te spelen.

Je start aanvankelijk met een vijftal verschillende mechs. Als rookie zijnde krijg je de mogelijkheid om deze even uit te proberen en wanneer je de pro-status bereikt, ben je in staat om een eigen mech in ruil voor duizend credits (klinkt als veel, is het niet) aan te schaffen. Doe je dit, dan verlies je de vijf introductie mechs en dien je deze weer vrij te spelen in ruil voor duizend credits per stuk. Belachelijk als je het mij vraagt, want ineens is alle keuzevrijheid verdwenen. Gelukkig duurt het niet lang voordat je weer een nieuwe mech kunt aanschaffen. De credits zijn namelijk in overvloed aanwezig en voor je het weet heb je een flinke garage met mechs tot je beschikking. Daarbij zijn de gevechten ook niet bijster lang, veelal nemen deze namelijk hooguit drie minuten per stuk in beslag. Hierdoor is het erg eenvoudig om de game even op te pakken en vervolgens weer weg te leggen. Override 2: Super Mech League valt echter bijzonder snel in herhaling waardoor vijftien minuten speeltijd per dag dan ook meer dan genoeg is.

Anders nog iets?

Oké, Override 2: Super Mech League is dus een brawler met mechs. Veel retailers beschrijven deze game als een fightinggame met een uitgebreid verhaal en diepgaande gameplay. Dit is echter lang niet allemaal waar. Het is dus een brawler die vooral in de online omgeving gespeeld dient te worden. Het probleem is echter dat de playerbase niet heel erg denderend is. Een 1v1 opsnorren lukt nog wel, maar groepsgevechten zijn nagenoeg niet te vinden. De game bevat geen verhaal of interactie met andere personages. Daarbij is het voornamelijk een grind fest om in-game currency te verdienen, zodat je meer mechs en aanpassingen vrij kunt spelen. Hoewel de game een gratis next-gen-upgrade heeft, loopt Override 2 niet altijd vlekkeloos op de PlayStation 5. Zo had ik bijvoorbeeld gedurende de Xenoswarm- en Free-for-all-leagues last van framedrops. Ook de audio is behoorlijk monotoon en overheersend. Wel beschikt de game over voldoende mechs en stadions om interessant te blijven. Daarbij speel je ook vrij veel andere content, zoals clubs, sponsors en modi, vrij wanneer je door blijft spelen.