Review: Omno - Met liefde gemaakt Pc

In mijn preview van Omno heb je kunnen lezen dat ik vooral veel vragen had na het spelen van de korte demo. Nu ik de volledige game heb mogen spelen, is het doel van de demo duidelijk geworden. De demo liet namelijk alle gameplay-elementen zien, maar hield tegelijkertijd veel verborgen. Omno is een game die je zelf moet ervaren en kan vergeleken worden met games als ABZÛ, RiME en Lost Ember. Uiteindelijk kan ik niet anders zeggen dan dat de game met veel liefde is gemaakt en de reden is hieronder te lezen.

Een wonderbaarlijk verhaal

Het verhaal achter Omno is net zo verwonderlijk als het verhaal in de game zelf. De man achter Omno is namelijk Jonas Manke, vader van drie kinderen. Hij werkte officieel in de animatie-industrie, maar stopte hiermee om zijn hobby-project werkelijkheid te maken. Dat project is Omno en het is daarmee zijn eerste echte game. Net zoals veel andere indie-games onderging Omno een succesvolle Kickstarter, waardoor de game uiteindelijk op Steam en de Epic Game Store is uitgekomen. Omno kan tot het avontuurgenre gerekend worden, want het verkennen van een kleurrijke wereld staat centraal. Het kent daarbij ook veel puzzels en wat platformelementen. Het idee achter de game is dat Omno een gevoel van isolatie moet opwekken, omdat het echte leven vaak ontzettend druk is. Dat gevoel heeft Jonas Manke zeker weten te creëren met behulp van composer Benedict Nichols. Hoewel de game een ervaring van tussen de vier a vijf uur biedt, wordt de reis ondersteund met een totaal van eenendertig nummers. De soundtrack is fantastisch en zorgt ervoor dat je echt tot rust komt en kunt genieten van alles wat de wereld te bieden heeft.

Het verhaal in Omno is een stukje mysterieuzer dan dat en laat veel ruimte over voor de verbeelding van de speler. Je treedt in de huid van de stafdrager die een reis maakt door een kleurrijke wereld vol met schattige wezens. Deze wezens hebben allemaal een uniek uiterlijk en hun eigen animatie. Met het bestiarium kun je bijhouden welke wezens je hebt gezien en wordt er in twee zinnen uitgelegd wat voor wezen het is. Dat ze gebaseerd zijn op echte dieren is bij een aantal wel duidelijk, maar het fantasie-aspect is ook sterk aanwezig. Het verhaal wordt verteld aan de hand van fragmenten die in de wereld te vinden zijn. De mensen die ooit in de gebieden leefden zijn weggetrokken en je ziet dan ook ruïnes van een beschaving. De stafdrager is echter niet alleen, want hij wordt vergezeld door een vliegend wezentje. Naast dat er een vriendschap wordt opgebouwd, vliegt hij of zij ook naar interessante plekken. Dit kan je helpen, mocht je toch vast komen te zitten in de game. Uiteindelijk volg je, net zoals de mensen voor je, het licht dat leidt naar een tempel. Hier staat het portaal dat volgens de verhalen rust en vrede moet brengen. Het verhaal rondom de tempel en wat er precies gebeurt ga ik niet verklappen, maar het lijkt erop dat een religie of een levensovertuiging de basis heeft gevormd voor de zoektocht en het verhaal. Er blijft veel onduidelijk, maar dat heeft tegelijkertijd ook wel zijn charme. Soms is de reis belangrijker dan het einddoel en dat weet Omno in ieder geval perfect neer te zetten.

Kinderlijk enthiousiasme

Door de kleurrijke wereld, de lichtval en de muziek is het erg rustgevend om in Omno rond te lopen. Je kunt zelf de verschillende gebieden verkennen en contact maken met de wezentjes. Soms heb je ze zelfs nodig om alle lichtbollen te vinden. Je moet namelijk drie lichtbollen vinden om een pilaar van licht te voorzien, die vervolgens een puzzel activeert. Het oplossen van de puzzel zorgt ervoor dat je naar een ander gebied kunt. Het is vrijblijvend om in een gebied alle wezentjes en verhaalfragmenten te vinden. De game wordt dan wel een stuk korter en juist het verkennen en ronddolen is een belangrijk onderdeel. Er wordt ook netjes aangeven wanneer je een gebied voor honderd procent heb voltooid, zodat je zonder stress naar het volgende gebied kunt vertrekken. Je kunt namelijk niet terug, omdat Omno een lineaire game is. De puzzels die je tegenkomt zijn niet al te lastig, al was er een puzzel waar ik een flink aantal minuten naar heb lopen staren. Zo moet je op de juiste cirkels springen om ze te activeren, een lichtbol op je staf meedragen of blokken verschuiven. De puzzels zijn afwisselend en onderbreken over het algemeen de rustgevende sfeer niet. Omno is niet echt een platform game, maar je moet wel veel springen. De stafdrager is niet de meest atletische persoon, waardoor het af en toe wat lastiger is dan zou moeten. Een echt groot minpunt is het daarentegen ook weer niet, want je raakt eraan gewend. Doodgaan wordt niet bestraft, dus een keer verkeerd springen is niet het einde van de wereld.

Het hoogtepunt op het gebied van gameplay is toch wel de speciale staf die het personage in bezit heeft. Met deze staf kun je dashen, zweven en hoverboarden. Wanneer je een nieuwe beweging leert, moet je dit al snel toepassen om verder te komen. Tijdens de demo was ik al verliefd op het hoverboarden en dat is nog steeds het geval. Het sturen van het personage is lekker soepel en het heeft gewoon iets om over de grond te zweven. Blijkbaar vond de ontwikkelaar dat ook, want de game kent een kleine extra gamemodus. In Time Trial moet je zo snel mogelijk de eindstreep bereiken en is het de bedoeling om je tijd te verbeteren. Het is jammer dat de Time Trail maar één map heeft. Het was leuk geweest als alle gebieden hierin waren verwerkt. Ondanks dat is het een leuke extra.