Review: Nioh PlayStation 4

Nioh. Ik hoor je denken: 'Wat is dat?'. Nou, het is een nieuwe exclusieve game voor de PlayStation 4, en bovendien een Japans woord dat 'benevolent king' betekent. Is dit dan een strategische game waarbij je zo lief mogelijk moet zijn voor je onderdanen? Als ik je vertel dat de ontwikkelaar Team Ninja is, dan voel je al op je Geta (Japanse houten sandaal) aan dat dit waarschijnlijk niet het geval is. Het is het soort game waar de ontwikkelaar goed in is: pittige third-person hack-and-slash actie. Doe maar Nioh? Nou, doe maar wel joh!

Team Niohnja

Dat Team Ninja wat minder goed gepresteerd heeft de afgelopen jaren valt niet echt te ontkennen. Ze hebben goed meegewerkt aan Hyrule Warriors, maar hun echte eigen titels zijn vooral re-releases geweest, waarbij het laatste kindje, Ninja Gaiden 3, behoorlijk tegenviel. Toch kun je goed zien dat de developer nog altijd hele goede medewerkers heeft, want als iets altijd is om door een ringetje te halen, dan is het wel de gameplay en besturing. Verhalend vertellen zijn ze echter nooit de sterkste in geweest, dit wordt vooral pijnlijk duidelijk wanneer je Metroid Other M speelt. Met Nioh hebben ze na een lange tijd weer een echte nieuwe eigen IP. Team Ninja heeft bij het maken van Nioh gefocust op datgene waar ze goed in zijn: brute actie en solide gameplay in een Japanse setting. En nog unieker, zonder cup G bouncing boobies.

Nioh kee of wel Oké?

Op papier lijkt Nioh in mijn boekje al zo geweldig dat het niet meer fout kan gaan:

De game is het beste te omschrijven als het liefdeskind tussen Dark Souls[n Onimusha. Vind je deze games gaaf? Lees dan niet verder, laat alles vallen en race onmiddellijk naar de winkel. Nioh is overigens, in tegenstelling tot wat veel previews beweren, geen Dark Souls kloon, maar heeft er wel een paar specifieke eigenschappen van. Er gaan vast mensen zeggen: 'WTF! Dit is een rip-off en echt wel een kloon, lolz!'. Maar goed, je hebt nou eenmaal veel kortzichtige mensen op deze aardbol. Is Donkey Kong Country een kloon van Super Mario Bros? Is Call of Duty een kloon van Wolfenstein? De eerstgenoemde titels zouden niet bestaan zonder de tweede genoemde, dat is waar. Maar een kloon of schaamteloze rip-off, neen, dat is het zeker niet.

Nioh-rgineel of toch wel?

Het verhaal en de setting van Nioh is even standaard als origineel. Er zijn maar zat games die zich afspelen in het oude Japan, maar niet veel die de echte geschiedenis pakken als inspiratie. Daarnaast is dit bovendien heel mooi uitgewerkt en heb je echt het gevoel dat je een vreemdeling in het oude Japan bent. De enige games die ik ken die hetzelfde kwalitatieve hoogstaande sfeertje en vertelwijze hebben, zijn de Onimusha-games. Eigenlijk lijkt Nioh daar nog meer op dan op Dark Souls. De hoofdpersoon is een Britse zeevaarder uit Engeland, genaamd: William Adams. Deze man heeft daadwerkelijk bestaan en is ook de eerste (en én van de weinige) westerse samoerai geweest. Een knokmachine, zoals hij dat in Nioh is, was hij echter niet, noch heeft hij (vermoed ik) tegen hordes demonen en slechteriken gevochten. De manier waarop je het verhaal doorloopt zit net zoals Assassin's Creed doorspekt met waargebeurde events, al is alles ook doordrenkt met fantasie-elementen. Zo is de echte William Adams via een Nederlandse vloot op Japan terecht gekomen, dat doet hij ook in deze game. Het verhaal in Nioh zit dus wel snor, want het is allemaal interessant en de gebeurtenissen zijn veelal verrassend. Is dit dan voor het eerst dat Team Ninja een game heeft gemaakt met een sterk verhaal? Ja, dat kan ik wel concluderen.

Weinig Dark, veel Soul

Omdat vergelijken met Dark Souls onderhand met alle geruchten onontkoombaar is, ga ik hier toch wat dieper op in. Het save- en levelsysteem, het verkennen van het onbekende, en de pittigheid zijn allen hetzelfde, maar wel met een kleine originele twist. Je verzamelt 'Amrita' om te levelen, deze stof zorgt voor alle magie alsook ellende met demonen in de wereld van Nioh. Wanneer je doodgaat, bewaakt je guardian spirit de plek waar je bent gestorven. Je hebt dus nog een kans om je Amrita terug te halen, maar je kunt ook je guardian spirit meteen terug laten komen. Je kunt namelijk dankzij deze guardian spirit hele brute moves of extra bescherming krijgen, wat je dus moet missen indien je de verzamelde Amrita terug wil halen.

De grote verlossing bij het vinden van een Bonfire in Dark Souls zal ik nooit vergeten. Deze momenten zijn er bij Nioh ook, al vind ik de game als geheel iets minder lastig. Waar ik bij Dark Souls zonder guide standaard bij elke baas eerst keihard doodging, zat er hier soms eentje bij die ik in én à¡ twee keer neer wist te halen. Overigens zie ik dat niet als een minpunt, want geloof me maar dat Nioh nog pittig genoeg is. Er zijn genoeg momenten geweest dat ik met klamme handjes en een euforisch gevoel de save-points bereikte. Dit zijn bij Nioh kleine gebedshuisjes waar hele blije, kleine, groene smurf-achtige wezentjes wonen, genaamd: Kodama. Deze Kodama zitten in ieder gebied overal verstopt. Des te meer je er vindt, des te beter zijn de bonussen die ze je kunnen geven. Denk hierbij aan een hogere droprate van items bij vijanden. Deze wezens zijn een zeer welkome vrolijke noot in een duistere omgeving. Niet zo duister als Dark Souls, maar desalniettemin grimmig.

Zijn eigen zieltje zetten

Wat zeker niet hetzelfde is zoals Dark Souls, is de besturing, het design en het uitgewerkte verhaal. Oh, en een klein dingetje wat ik een heerlijke verbetering vind: Vijanden prikken niet, à¡ la From Software's oldskool PlayStation 1-stijl, door muren heen. Nioh speelt zich niet af in een open wereld, maar werkt met losse gebieden die je vanuit een plattegrond selecteert. Wellicht jammer, maar je merkt hierdoor ook gelijk dat Nioh ook zijn eigen game wil zijn, en dit pakt uiteindelijk goed uit voor het verhaal. Je hebt ook side-quests en extra uitdagende missies die je kunt kiezen in oude, eerder verkende gebieden. Eenmaal in een gebied begonnen, speelt het op precies dezelfde manier zoals Dark Souls. Wees bij iedere stap voorzichtig. Je weet namelijk nooit wat voor verrassingen je tegen kunt komen. Ieder gebied is doordacht uitgewerkt met verschillende paden. Ook is het mogelijk om shortcuts vrij te maken. Wat wel raar is: je kunt niet springen. Het voelt daardoor wat meer realistisch qua controls, maar het is op momenten wel een beetje een gemis.

Ninja precisie

Wat ik beduidend beter vind aan Nioh dan bijvoorbeeld Dark Souls, is de besturing en hit-detectie. Nioh is, net zoals Ninja Gaiden, geniaal goed qua besturing en vechtsysteem. Verschillende wapens, zoals: zwaarden, speren, hamers en ga zo maar door, zorgen voor een andere stijl van vechten, maar daar blijft het niet bij. Je hebt drie verschillende poses: high, mid en low. Dit is ook bij traditioneel Japans zwaardvechten daadwerkelijk het geval, iets wat de Bushido Blade-spelers onder ons vast herkennen. Het is sterk aan te raden om van de wapens waarmee je vecht de drie verschillende vechtposes onder de knie te krijgen. Wat nog een mooie update is op het Dark Souls stamina-systeem, is dat je in Nioh nog sneller moe wordt, alleen je kunt er in deze game wat aan doen. Met een goed getimede 'Ki-pulse' (R1 knop) aan het einde van een combo laadt de stamina weer supersnel op. Hoe goed je dit timet bepaalt hoe snel je weer verder kunt, dit is een beetje vergelijkbaar met het herladen van Gears of War. Het vechtsysteem is nog verder uitgebreid met Guardian Spirit-moves, Ninja moves en Onmyo-(elemental magic) moves, maar de strekking is wel duidelijk: Nioh heeft, net zoals Ninja Gaiden, een diep uitgewerkt vechtsysteem.

Nogal Veel

Er zijn bij Nioh nog meer facetten, zoals: wapens smeden/aanpassen en de online functies, waar ik zelf ook maar amper aan toe kon komen in de ongeveer twintig uur die ik in deze game heb gestopt. Je vindt veel wapens en armor, waarbij er een gradatie in rarity is. Het lijkt hierin een beetje op het massaal verzamelen van loot zoals je doet in Diablo en Borderlands, iets waar ik geen fan van ben. Echter kun je het gemakkelijk negeren en het overgrote deel dumpen, inruilen voor Amrita of verkopen. Een fijne bijkomstigheid hierbij is dat je pas bij vijfhonderd items geen ruimte meer hebt, wat een belachelijk hoog aantal is. De online functies waren grotendeels nog niet werkend, maar die komen er met name op neer dat je medespelers kunt helpen in elkaars game. Nioh is beslist geen klein spel, zeker niet dankzij de side-quests en dat je ook nog eens echt een verhaal doorspeelt terwijl de game behoedzaam en geduldig moet worden gespeeld. Mijn schatting is dat het gemiddeld rond de zestig uur gameplay kost om de game volledig uit te spelen.