Review: Ninja Gaiden 2 (Sigma) Xbox 360

Een helse 'Aaaargh!' klinkt uit mijn mond. Een zwarte Xbox 360-controller beschrijft een prachtige baan door mijn zolderkamertje. Ik ben pissig. Nee, woedend. Nee, ik draai door. O wacht, ik weet al wat het is: ik speel Ninja Gaiden II.

Spannend

Maar waarom maakt NGII zoveel in mij los? Komt het misschien door het verhaal? Nee, het verhaal is niet de oorzaak voor deze emotionele uitbarsting. Integendeel, het verhaal kan zelfs de gevoeligste, kwetsbaarste persoon op deze aardbol niet raken. Je speelt als ninja Ryu Hayabusa, een sterke, lenige, in latex geklede held. Als Ryu moet je jouw clan wreken en de wereld van de ondergang redden, en dat allemaal omdat er iets heel heiligs van je clan is gestolen. Een ware ninja zou dit met zijn leven beschermen, en dus ga je op pad.

Maar welk pad je nu werkelijk beloopt is net zo interessant als het aantal grassprietjes dat groter is dan twee centimeter op een voetbalveld. Dat maakt ook niet uit, want daar draait NGII niet om. Het vechten tijdens je reis is een stuk belangrijker, en hier komen we dan ook aan het begin van de oorzaak van mijn emotionele uitspatting.

Rondvliegende ledematen

Want waar NGII duidelijk om draait is vechten, en dat vechten mag er wezen. De actie spat van het beeldscherm af, maar wat nog meer spat is waarschijnlijk de hoeveelheid bloed in de game. Werkelijk honderden liters bloed stromen na een flinke slachtpartij door het beeld.

Om dat bloed daadwerkelijk alle kanten uit te zien spatten, heb je blinkend en vooral ook scherp metaal nodig. Gelukkig wordt dat meegeleverd in de vorm van onder andere messen, zwaarden, klauwen à  la Wolverine van X-Men en een zeis. Elk wapen heeft zo zijn eigen combo's en acties. Daarnaast werkt het ene wapen beter dan het andere in bepaalde situaties.

En gevechtssituaties zijn er ook in overvloed in deze hack 'n slasher. Met slechts twee knoppen in gebruik kun je lichte en zware slagen uitvoeren. Met enkel button bashen op deze twee knoppen kom je er echter niet. Timing en type slag zijn zeker van invloed op het gevecht. Heb je een tegenstander aardig in elkaar gehakt, dan begint het echte werk. Het gebeurt regelmatig dat je tijdens het hakken een arm of been eraf slaat. Een arm eraf betekent dat de tegenstander nog wilder op je afkomt. Een been eraf betekent dat je kruipend belaagd wordt door iemand waarvan je dacht dat hij al dood was. Gelukkig is er een oplossing. Met 'n juiste druk op de knop activeer je een finishing move. Nu kun je genieten van rondvliegend bloed, een neervallende tegenstander en, niet te vergeten, een wegrollend afgehakt hoofd.

Voor 'Aaaargh!' was er 'Oooh!'

Die vette actie gaat gepaard met prachtige animaties. De hacks en slashes verlopen zo vloeiend en snel, dat het werkelijk een genot voor het oog is. Geen seconde tijdens een gevecht heb je tijd of zin om te knipperen, omdat je elke slag het lichaam wil zien verminken, omdat je elk lichaamsdeel afzonderlijk wil zien neerkomen, omdat je elke bloedspat de muur wil zien raken. Ook de game zelf ziet er niet verkeerd uit, al hadden sommige omgevingen best wat meer ingevuld mogen worden.

D' oorzaak van 'Aaaargh!'

Al dat 'moois' wordt helaas toch zo nu en dan verstoord wanneer die ene 'Aaaargh!' weer opspeelt. Niet omdat het niet leuk meer is, maar omdat de game zo frustrerend moeilijk is, iets waar de serie om bekend staat. Dit deel kent weliswaar een 'simpele' modus, maar ook die is tandenknarsend moeilijk af en toe. De instapdrempel is van een behoorlijk niveau en de eindbazen wederom van een behoorlijk kaliber. 'Game over' zal dan ook regelmatig in beeld verschijnen, maar met de vele checkpoints en een vullende healthbalk na elk gevecht is dit niet erg. Dit principe van trial and error maakt de game trouwens alleen maar vetter, en valt daarom ook alleen maar te prijzen.

Oorzaak twee van 'Aaaargh!'

Helaas is er een tweede, negatieve oorzaak van 'Aaaargh!': de camera. Wanneer je je in de razendsnelle actie bevindt, neemt de camera vaak zo'n positie in, dat je geen idee hebt tegen wie je nu eigenlijk vecht. Vooral vliegende vijanden die zo nu en dan over het slagveld suizen zie je vaak niet aankomen. Erg frustrerend, vooral wanneer je healthbalk bijna leeg is.