Review: NHL 19 PlayStation 4

Je zou haast denken dat ik een grapje maak, maar ik heb tot nu toe iedere EA Sports-game van dit jaar gespeeld. Het is september en het is dan ook drukte alom in de sportwereld. Afgelopen week heb ik mij bezig weten te houden met NHL 19, de grote ijshockey game van het jaar. Sport is redelijk mijn ding, maar mijn (ijs)hockey-kennis is redelijk ondermaats. Toch moet ik kleur bekennen en zeggen dat dit wellicht wel één van de betere EA Sports games is. Wellicht komt het door NBA Live 19, maar NHL 19 wist mij uitermate positief te verrassen!

Dat spel met de zwarte schijf en die schaatsen enzo

Ik weet niet waarom, maar ijshockey is niet bijzonder groot in Nederland. Jammer, want het is een lekkere sensationele sport waarbij er altijd actie op het ijs te aanschouwen is. American Football en Basketball kan ik je alles over vertellen, maar over ijshockey (en hockey in zijn algemeen) weet ik verdomde weinig. Ik ging deze review dan ook als totale leek in. Iets waar Electronic Arts blijkbaar rekening mee heeft gehouden. Bij het opstarten krijg je namelijk direct een uitgebreid keuzemenu. Heb je al eens eerder gespeeld, ga je voor de volle controls of voor een arcade variant en welk niveau moet je tegenstander hebben zijn enkele vragen die voorbij komen. Mooi, want dit zorgt er direct voor dat ik de game vol enthousiasme in kan duiken zonder dat ik tegen een drempel aanloop.

Na het keuzemenu kom je in het trainingsoverzicht. Indien je geen ervaring hebt, adviseer ik absoluut om alle drills even door te nemen. De basis is simpel, maar wil jij volledige controle over je stick en daarmee ook de puck (die zwarte schijf), dan moet je leren “deken (die·ken) ”. Met de rechterstick heb je de volle controle over de hockeystick. Door hem naar achteren te trekken en naar voren te rossen voer je bijvoorbeeld een slapshot uit. Pas echter op, de puck blijft namelijk niet stilliggen. Ben je te langzaam, dan zeilt de schijf aan je voorbij en mis je de puck volledig. Een slapshot is echter de basis. Door verschillende combinaties met de rechterstick te maken, "deke" je die puck bijvoorbeeld zo tussen je benen door. Dit werkt uitermate soepel en je wordt er al redelijk snel goed in. Hierdoor is iedere pot weer leuker dan die daarvoor.

Glashelder

NHL 19 is lekker overzichtelijk. Je krijgt de optie om een eigen startscherm samen te stellen waar je favoriete modi direct bij het opstarten in terugkomen. Modi heeft de game op zich genoeg waarbij de ene vermakelijker is dan de ander. Een grappige modus komt in de vorm van The Ones. In deze modus schaats je met twee online tegenstanders in een mini rink zonder gebonden te zijn aan de regels. Er wordt flink wat gebeukt om de puck vaker dan de tegenstander in het net te rammen. Lekker veel vrijheid dus. Een andere modus waar wat meer vrijheid te vinden is, is Threes, waarbij je met het met twee medespelers opneemt tegen drie anderen. Deze fast-paced bevat speciale pucks die bijvoorbeeld zorgen voor een punt aftrek bij de tegenpartij of een puck die drie punten waard is. Uiteraard kun je ook aan de slag met een franchise waarbij je er alles aan kunt doen om het perfecte team samen te stellen. Dit werkt al jaren prima in de games van EA en in NHL 19 is dat niet anders. EA zou EA niet zijn als er geen Ultimate Team in zou zitten. Hockey Ultimate Team, oftewel HUT, is uiteraard aanwezig en ook hier draait het weer om centjes op de toonbank smijten. Gelukkig beperkt dit fenomeen zich tot deze modus en is de rest van de game microtransactie vrij.

Mijn favoriete modus komt in de vorm van de Be a Pro-modus waarbij je een eigen speler maakt die de NHL moet gaan domineren. Er valt vrij veel te customizen en al snel baan je je een weg langs de draft, door het seizoen om te eindigen als beste speler ter wereld. Dit is een leuke modus voor nieuwkomers aangezien je slechts controle over één speler krijgt en niet over een heel team. Zo heb je lekker veel overzicht en kan je goed wennen aan de controls, de regels en de trucjes van het spel. Het is echter jammer dat NHL 19 niet dezelfde face scan-functionaliteit heeft gekregen als die van NBA Live 19. Er valt genoeg aan te passen hoor, maar het feestje is pas compleet wanneer je jezelf terugziet in de game. Ook zit er vrijwel geen verhalend aspect aan de modus. Niet erg, maar het is niet helemaal volgens de hedendaagse standaard.

De gehele game kent overigens een uitstekende presentatie. Het geluid is prima en het commentaar is vele malen beter dan dat van NBA Live 19. Het voelt, oogt en klinkt net alsof je naar een wedstrijd op de televisie zit te kijken. Zo krijg je een live action-presentatie bij het opstarten van een Stanley Cup-finale, iets wat natuurlijk onwijs veel goed doet voor de sfeer. Ook grappig, in de Be a Pro-modus zijn er ontzettend veel (bij)namen om uit te kiezen. Ruud is daar bijvoorbeeld één van. Het voelt dan ook fijn om eens niet The Wizard, DJ, The One of SlurpiePurpie genoemd te worden.