Review: NBA Live 16 PlayStation 4

Geplaatst: 26 oktober 2015 12:00

Hoewel basketbal in ons kikkerlandje niet de meest populaire sport is, heeft deze niche een groot aantal fans verspreid over de hele wereld. Zo ben ook ik een fan van de soms ietwat chaotische sport. Jaarlijks zit ik op de bank gelijmd met een basketbaltitel draaiende in mijn PlayStation. De afgelopen jaren was het draaiende schijfje voornamelijk een 2K-titel aangezien de Live-games van Electronic Arts niet al te best waren. Dit jaar doet EA wederom een worp naar dominantie met NBA Live 16. Zijn de problemen die NBA Live 15 de das omdeden verholpen? Geen idee, maar ik ga het ontdekken.

Oefenen maakt perfect?

De reboot van EA's basketbalfranchise startte met NBA Live 14. Hoewel de game ronduit belabberd is, is wel te zien dat EA de concurrentie aan wil gaan met 2K. NBA Live 15 bracht veel verbeteringen, maar wist alsnog niet het netje te vinden. Scoren was bijvoorbeeld veel te makkelijk, of juist veel te moeilijk. Hoewel ik had verwacht dat NBA Live 16 wederom een stapje vooruit zou zetten, is dit vrijwel niet gebeurd. Zo doet de gameplay erg denken aan NBA Live 15. Lay-ups, dunks en alley-oops zijn zo beschamend makkelijk, dat ik liever voor een andere speelstijl koos.

Schoten van veraf zijn daarentegen weer belachelijk moeilijk. Om een schot succesvol in het netje te deponeren, moet men gebruik maken van een slider en een balletje. Wanneer het balletje de top van de slider bereikt, moet je loslaten en hopen op het beste. Hoewel ik de timing duidelijk onder de knie had, ging de bal er vrijwel nooit in. Toegegeven, ik nam het schot niet altijd met een gevaar achter de lijn, maar een open schot zou niet altijd mogen missen. Deze mechanic is zeker een verbetering, maar nog lang niet perfect.

Niet goed gestretcht

Op het gebied van presentatie doet NBA Live 16 het vrij Oké. Het commentaar, voorzien door Mike Breen en Jeff van Gundy, krijgt een ruim voldoende en de arena's zien er goed uit. De halftime- en postgame-show, verzorgd door Jalen Rose, zijn op momenten vermakelijk en tonen de top drie plays en andere hoogtepunten. Hoewel de sterspelers er piekfijn uitzien, laat niet iedere speler zich van zijn beste kant zien. Het kleine aantal lichaamstypen biedt bijvoorbeeld weinig variatie op het gebied van lichaamsbouw. Zo ziet OKC's Kevin Durant er lekker gespierd uit, terwijl de man juist een lange en dunne bouw heeft.

Aangezien alle spelers zo gespierd zijn, moet er veel gestretcht worden. Blijkbaar wordt dit niet voor de wedstrijd gedaan, want letterlijk iedere speler beweegt stijf. Soms lijkt er een vertraging in de controls te zitten en spelers gaan als botsauto's over het veld. Hierdoor wordt de verdediging een hels karwei. Als je vanuit een sprint tot stilstand komt, gaat dat supertraag en een collisie betekent een punt voor de tegenpartij.

He shoots, he scores

De moeilijkheidsgraad van NBA Live 16 is een grap. Automatisch staat de game ingesteld op pro, maar dat voelt als snoep afpakken van een baby. Zet hem dus gerust op All-Star, maar ook daar is de uitdaging ver te zoeken. Een simpele dribbel zet je voor de basket en Boomshakalaka de dunk zit erin. Ook de bal stelen is niet erg moeilijk. Door in het pad van de passer te staan, vang je bal al snel en kan je als een raket naar de basket rennen. De AI is dermate slecht dat je weinig uitdaging krijgt en een wedstrijd is dan ook snel gewonnen. EA tracht een realistische simulator neer te zetten, maar levert uiteindelijk een mix van arcade en realisme.

Wat dan weer verbazingwekkend moeilijk is, is het verdedigen. De computer heeft namelijk precies dezelfde voordelen. Mede door het klungelige voetenwerk dribbelen tegenspelers zich makkelijk voorbij Jan en Alleman, waarna ze bal met een lullig handje in de basket gooien. De helft van de tijd dacht ik dan ook: fuck it, en wachtte ik tot ik de bal weer kreeg. Want ook dat is geen probleem. Wie om de bal vraagt, die krijgt hem. Het maakt niet uit of je het slecht doet of een rookie bent. De bal wordt na een druk op de knop direct in jouw handen geplaatst.

Vallende ster

Bij het opstarten van de game wordt gevraagd de NBA Live GameFaceHD-app te downloaden. Deze feature stelt jou in staat je eigen kop te plaatsen op een van de generieke lichaamstypen in het spel. Na wat gestuntel is het gelukt om mijn prachtige gezichtje in de game te verwerken. Deze eigen speler is belangrijk, want hij wordt in diverse spelmodi getoond. Zo is er de Rising Star-modus. Deze modus zet je onderaan de ladder en via een try-out word je geselecteerd voor de draft. Na de try-out is het wedstrijd na wedstrijd zonder daadwerkelijk een eindpunt. Bovendien is jouw eigen speler gedurende de try-outs verreweg de beste speler. De stats zijn al vrij hoog en de tegenspelers leveren geen inspanning. Hoewel ik 61 punten had gescoord, was ik de vierde pick. Ongeloofwaardig en weinig omvattend dus.

De Dynasty-modus plaatst jou in de schoenen van de manager en is eveneens weinig omvattend. Ook de verplichte Ultimate Team-modus is terug. In deze modus verzamel je, net zoals in FIFA, kaarten van spelers en moet je een eigen Ultimate Team samenstellen. Met dit team kan je online strijden tegen andere spelers of ervoor kiezen om challenges aan te gaan. Al deze modi zijn met én woord te beschrijven: meh.

Take it to the streets

De enige modi waar spelers wellicht plezier uit gaan halen is de Pro-Am- en Summer Circuit-modi. In deze modi voelt de arcade-speelstijl helemaal vertrouwd. Jij speelt met jouw eigen speler en vier online medespelers tegen een team van vijf online tegenstanders. Dit gebeurt in de vorm van een pick-up-game op Venice Beach of een van de andere straatlocaties. Spelers laten zich in deze modi eindelijk een beetje horen. Dankzij de arcade-speelstijl voelt alles hectisch, maar dat hoort erbij als je met vrienden speelt. Dit is dan ook de enige modus die compleet aanvoelt. Wie geen zin heeft in volledige wedstrijden kan spelers uitdagen voor een potje tot 21 punten. Leuk, want zo blijft het speltempo hoog liggen en slaat de verveling niet snel toe.

Het eindoordeel van Rudy Wijnberg

NBA Live 16 is een vooruitgang op zijn voorganger. Toegegeven, het is geen grote vooruitgang, maar ieder puntje telt. Doordat scoren zo makkelijk is en verdedigen zo moeilijk, voelt iedere wedstrijd al snel aan als een potje NBA Jam. De slechte AI en weinig omvattende gameplay maken de game niet bepaald beter. Gelukkig wordt NBA Live 16 dankzij de Pro-Am-modus nog een beetje uit het slob getrokken. Ondanks deze vermakelijk spelmodus raad ik je aan om de game links te laten liggen. Voor een realistisch potje basketbal is concurrent NBA 2K16 de betere keuze.

    Onvoldoende
  • Pro-Am-modus
  • Makkelijk op te pakken
  • Geen uitdaging
  • Gameplay voelt stijf
  • Gamemodi zijn weinig omvattend
Rudy Wijnberg Head of Media

Als het gaat om passief sporten is Rudy een kei gezien hij regelmatig menig vechtersbaas tegen de vloer nokt en tanden laat rapen. Toch is hij niet vies van andere genres. Onder het motto “je moet toch alles in je leven geprobeerd hebben” experimenteert onze Amsterdammer zo nu en dan eens wat. Niet altijd even succesvol, geduld is namelijk niet echt zijn sterkste punt, net als een gracieuze winnaar zijn gedurende menig fighter…

Informatie bij dit artikel

Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.

Packshot NBA Live 16

Series

-

Uitgever

Electronic Arts

Reviewscore

Platforms

PlayStation 4, Xbox One

Releasedatum

29 september 2015

Ontwikkelaar

EA Tiburon

Gameliner Awards

-

Reacties
Er zijn nog geen reacties
Nog niet uitgepraat? Praat verder op Discord