Review: NBA 2K19 PlayStation 4

De NBA 2K-serie mag zich al jaren aan één stuk de koning der basketbal-simulaties noemen. EA mag met intervallen een gooi naar de troon doen, maar 2K heeft nergens hoeven vrezen voor een staatsgreep. Toch liet de uitgever vorig jaar met NBA 2K18 nog blijken dat het ook in staat is om royale misstappen te maken door de VC-taks iets te hard te laten doorschemeren, wat niet bepaald in goede aarde viel bij de loyale NBA-onderdanen. Inmiddels is de herverkiezing afgerond en mag ik concluderen dat NBA 2K19 de ambtsverlenging heeft verdiend. Het is duidelijk dat het verkiezingsprogramma ruimte liet voor veranderingen, al is niet alles verbeterd.

NBA 2K zoekt ‘de weg terug’

Hoe men een toegankelijke doch zeer uitdagende basketbal-sim moet maken, hoeven we ontwikkelaar Visual Concepts niet meer te vertellen. De studio weet al geruime tijd basketbalgames te ontwikkelen waarbij elk NBA-gerelateerd detail wordt geïmplementeerd. Vrijwel iedere move die de bond rijk is, zit ook deze keer weer in de game verwerkt. De vibe van een volgepakt stadion, de sfeer van de hele scene eromheen; NBA 2K omarmt het al jaren. Het komt dan ook niet als een verrassing wanneer ik zeg dat NBA 2K19 hier niet in afwijkt. Sterker nog, het ziet er dit jaar - op enkele vlakken na - zelfs mooier uit dan ooit tevoren. Maar de NBA 2K-games draaien om meer dan louter het fotorealistisch digitaliseren van een basketbalwedstrijd. Middels modi als MyCareer, MyTeam, MyGM en de straat basketbal-modus Blacktop, brengt men meer dimensie in de digitale balsport.

MyCareer beslaat daarvan het leeuwendeel en in tegenstelling tot voorgaande edities (ik ben nog steeds niet over die Spike Lee-shit heen) is deze best goed om aan te gluren. Uiteraard hebben we weer te maken met een underdog-scenario. Met The Way Back slaat NBA 2K19 een geloofwaardiger pad in, waarin een iets te zelfverzekerde high school graduate genaamd A.I. zijn heil moet zoeken bij de Chinese league omdat hij niet door de NBA gedraft is. Wat volgt is een pad richting de NBA die de speler langs de G-League stuurt, waarin allianties alsook rivaliteiten domineren. Wie A.I. is en wat zijn game belichaamt, wordt bepaald door het Character Creation-proces waarin je niet alleen het uiterlijk bepaalt, maar ook de speelstijl waarin je excelleert. Het belang van de keuzes die je daarin maakt, komt later in je carrière bovendrijven.

Uiteindelijk is het de geloofwaardigheid van het script - hoe knullig dit hier en daar ook nog kan zijn - dat het succes van The Way Back bepaalt. De dialoog verloopt op een uitzondering na natuurlijk, is met vlagen zelfs oprecht grappig en komt er niet geforceerd uit. Het is niet de eerste keer dat bekende acteurs hun stem en uiterlijk lenen aan een NBA 2K-game, maar het brengt mij groot genoegen om te zeggen dat het acteertalent van onder andere 'I see dead people' Haley Joel Osment en Anthony 'Falcon' Mackie deze keer niet verkwist wordt. Het is in ieder geval niet zo cringeworthy als dat “swish swish, Orange Juice”-debacle waar Michael B. Jordan zich voor liet lenen. Het is nog steeds geen script waar Hollywood een milky clear natte plek van in de broek krijgt, maar voor MyCareer-begrippen is het een hele stap voorwaarts.

Welcome to the Neighborhood where VC is king

Hoe vermakelijk deze MyCareer-modus dan ook mag zijn, het is slechts een introductie tot zaken die moeten komen en het leven in de NBA. Zodra het contract met de club naar keuze is getekend, begint het echte werk en wacht The Neighborhood op je, welke we nog kennen van vorig jaar. Hoewel de buurt nog steeds dezelfde faciliteiten biedt, zijn deze niet meer her en der te vinden, maar allemaal handig gepositioneerd rondom een met basketbalvelden gevuld plein waar je even “gauw” een potje tegen wat anderen kunt spelen. The Neighborhood geeft je de ruimte om jouw A.I. wat meer te personaliseren en hem te trainen. Zo kom je elke volgende match net even wat beter uit de startblokken en verdien je het recht om meer speelminuten te krijgen.

Helaas komt hier weer een oude bekende om de hoek kijken. Hoewel verhoudingsgewijs de nadruk in NBA 2K19 een stuk minder op microtransacties wordt gelegd, speelt de in-game valuta VC nog steeds een allesbepalende factor. NBA 2K19 verplicht je nergens om de knip te trekken en maakt de grind voor VC een stuk minder ondraaglijk dan vorig jaar, maar het feit dat echt alles gekoppeld is aan de valuta, verhoogt het risico dat je toch maar voor het snellere traject gaat. Of je waagt een gokje in het Ante Up-gedeelte van The Neighborhood, waar je je zuurverdiende of gekochte VC kunt inzetten om er meer van te winnen of juist in rap tempo te verliezen. Mijns inziens neigt dit naar de keiharde gokpraktijken waar onlangs nog een hoop heisa om is geweest, maar het ontbreken van MyTeam’s Auction House in Nederland bewijst dat 2K diens juridisch huiswerk al heeft gedaan.

Tijd voor een Takeover

Nee, het zijn dus niet de VC-praktijken die bij mij de boeken ingaan als positieve ontwikkelingen, maar het toegevoegde Takeover-systeem doet dat zeker wel. Dit systeem beloont spelers voor hun teamplay en weloverwogen beslissingen gedurende hun spel door een Takeover-balk te vullen. Zodra deze voor het grootste deel gevuld is, kan deze voor een korte duur geactiveerd worden, wat resulteert in een boost van de spelers gekozen vaardigheden. Is de balk vol, dan geniet het volledige team van deze boost, wat alleen maar gunstig is voor de team chemistry. Deze balk loopt daarentegen net zo snel weer leeg wanneer shots slecht worden getimed, de bal onnodig wordt ingeleverd of wanneer je je team op andere manieren voor lul zet.

Deze vorm van teamplay werd in eerdere delen enkel via de teamscore beoordeeld. Dit systeem is overigens niet van de baan. Sterker nog, het zorgde in mijn geval voor de meeste frustratie tijdens mijn speelminuten. Het concept van “hoe beter je spel, hoe hoger je grade” is vanzelfsprekend, al voelt de balans tussen beloning en bestraffing nogal oneerlijk aan. Het zetten van een goede screen of het succesvol outboxen van een tegenstander wordt amper beloond, terwijl je in no-time een volledig punt zakt omdat je mannetje door je defense heen brak en je hierdoor je ‘assignment’ verlaat. Helaas wordt dit fenomeen meer dan eens veroorzaakt door de AI van je teamgenoten. Je kunt gedurende je defense als een vlieg op een hoop stront aan je mannetje blijven kleven, maar als je teamgenoten als een hoopje dudes in je zone komt staan, is het makkelijk ontkomen voor de aanvaller. Wat dat betreft valt op het gebied van AI dus nog wat te winnen voor 2K.

NBA 2K19 is meer dan carrière maken

Wanneer het bouwen van een carrière je de neus uit begint te komen, valt er altijd nog wat variatie te halen uit de modi MyTeam en MyGM, waarvan de eerstgenoemde een stuk interessanter is dan de ander. MyTeam laat je middels een tradingcard-systeem je favoriete spelers verzamelen en daarmee je ideale team samenstellen, wat natuurlijk ook weer bespoedigd kan worden met VC. Daarnaast biedt MyTeam je de ruimte om je logo, je thuisstadion en je coach te kiezen, mits je de kaarten daarvoor in huis hebt. Het geeft een prettig alternatief op het doorlopen van de campaign of het spelen van volledige NBA matches.

Met MyGM gooit NBA 2K19 wat mij betreft wederom een air ball. De modus heeft me nog nooit weten te boeien en dat doet het nu weer niet. De modus - waarin je in de huid van een General Manager van een club kruipt - mist aan alle kanten de flair die de andere modi wel hebben, wat grotendeels te wijten is aan de ellenlange dialogen die enkel te lezen zijn aangezien er geen woord gesproken wordt. Daarnaast zit MyGM ramvol cheesy opmerkingen en doodgeslagen one-liners die alleen maar uitnodigen tot het skippen ervan, waardoor het praktisch nut van die dialoog dus ook weer verdwijnt. Maar goed, dialogen zijn in NBA 2K19 - op die in MyCareer na - toch vaak een ‘swing and a miss’. De pre-show taferelen met Inside The NBA-vedettes Shaq, Kenny Smith en Ernie Johnson doen het real life presentatietalent van de heren nog steeds geen eer aan. Het ziet er weer iets mooier uit, dat dan weer wel, maar daar heb je het dan weer mee gezegd.

NBA 2K19 doet vooral wat het moet doen, en goed

Er valt dus weer genoeg te zeggen over NBA 2K19. De jaarlijks terugkerende serie maakt ook dit jaar weer enkele misstappen, maar soit, dat doen spelers als LeBron James ook wel eens. Het belangrijkste is dat NBA 2K19 vooral uitblinkt in datgene waar de game voor gemaakt is; het gevoel van de NBA vertalen naar een game. Schoonheidsfoutjes en keiharde missers daargelaten, NBA 2K19 weet de fans van de sport zo goed en zo kwaad als het kan te geven wat het wil, namelijk een schitterende basketbal-simulatie die je helemaal in de NBA-vibe sleurt. Wij als klootjesvolk zullen nooit de mazzel hebben om ooit door de NBA gescout te worden - laat staan gedraft - maar 2K levert ook dit jaar weer de game die ons ‘the next best thing’ garandeert. NBA 2K19 is ook dit jaar de Koning der Basketbalgames, zij het wel een koning die nog wat dingetjes te leren heeft, zoals VC-taks afschaffen. READ MY LIPS...