Review: NBA 2K18 PlayStation 4

Dat 2K weer met een nieuwe NBA op de proppen komt, kan niemand verrassen. 2K komt immers ieder jaar met een nieuwe NBA 2K-game op de proppen. Ook dit jaar is dat niet anders en NBA 2K18 is gameplaygewijs wederom de beste in de serie. Constante verbetering in zowel de gameplay als de presentatie maken dit weer een meer dan uitstekende sportgame. Vorig jaar kreeg de game 4,5 van de vijf gouden sterren. Toch valt de score dit jaar wat lager omdat de game fundamenteel aan het veranderen is. Veranderingen kunnen zowel positief als negatief zijn, helaas heb ik het dit keer over de laatstgenoemde.

MyPlayer op de schop

Ieder jaar werkt 2K weer een nieuwe singleplayerervaring voor een genre dat niet veel achtergrondverhaal nodig heeft, tenzij je in clich's wil vallen. MyPlayer is echter in de loop der jaren (dit is alweer de derde NBA 2K die ik review en alweer de zoveelste die ik speel) toch een van mijn favoriete modi geworden. Niet door de diepgaande emotionele verhalen die erin zitten, maar door het ontwikkelen van je eigen personage. Dit keer spelen we met DJ. Geen college speler, maar een DJ die graag basketbalt op een pleintje. Tijdens een toernooi speelt DJ de sterren van de hemel en ziet een scout hem graag terug op een trainingsdag van zijn favoriete team. Niet veel later word je in het diepe gegooid en sta je te ballen met je favoriete supersterren en probeer je zelf een van die sterren te worden. Een simpel verhaal, maar erg doeltreffend. Geen rompslomp, gewoon gaan. Gaandeweg krijg je korte stukjes voorgeschoteld die er niet veel toe doen, maar die wel wat meer diepte aan het personage geven. Zo neemt een veteraan je onder zijn hoede, loop je wat te geinen in de kleedkamer en neem je deel aan interviews met Shaquille O'Neal en radio DJ's.

Het gebrek aan een emotioneel epos is echter niet de grootste verandering binnen MyPlayer. Deze grote verandering komt namelijk in de vorm van The Neighborhood, de nieuwe HUB waarin we navigeren. Voorgaande games plaatsen je altijd in een appartement met een basketbalveld. Dit keer worden we echter in een buurt gezet waar veel online spelers daadwerkelijk rondlopen. Het hoofdmenu is dan ook een stuk kleiner geworden aangezien alle modi hierin verstopt zitten. Je loopt bijvoorbeeld zo het PRO-AM veld op, gaat aan de slag in MyPark of daat andere spelers uit voor een minigame of trivia. Een leuke toevoeging die de modus iets meer jus geeft. Voordat je de diverse modi echter bereikt, loop je langs een sloot aan winkels. Een tattooshop, kapper, NBA Store, Footlocker, er zijn meer dan genoeg zaken om je VC (virtual currency) uit te geven. Laat daar nou net het grote probleem uit NBA 2K18 zitten.

P(l)ay to win

Bij het opstarten van de MyPlayer-modus ben je slechts een rookie met een van base stat van zestig. Om deze overall score te verbeteren, dien je VC te investeren in diverse eigenschappen. Deze VC verdien je door wedstrijden te spelen en sponsorcontracten te vervullen. Het doel in de modus is om score 99 te bereiken. Niet erg, het is namelijk leuk om je virtuele ik te zien groeien in zijn kunnen. Je hebt echter geen idee hoe lang het duurt voordat je überhaupt op een overall score van 75 zit, laat staan 99! Daarbij kosten al die winkeltjes die ik eerder heb genoemd je ook een sloot aan VC. Shirtjes, een tattoo en een paar schoenen kosten je al snel een duizendtal punten. Niet erg, tenminste als je die punten een beetje snel verdiend. Tijdens de start van je carrière is dat echter absoluut niet het geval. Dat betekent dus grinden tot je een ons weegt. Gelukkig laat 2K geen kans onbenut om microtransacties te pushen. Middels microtransacties kan je namelijk VC kopen om die weer in je speler te steken. But wait, there's more.

VC komt in de hele game terug. E'n van de meest vermakelijk modi, MyTeam, maakt bijvoorbeeld ook gebruik van deze punten. MyTeam is vergelijkbaar met FUT, waarbij je spelers middels kaarten spaart om je ultieme team samen te stellen. Packs zijn aan te schaffen met VC, maar die VC deel je met MyPlayer. Besteed je de punten dus in de ene modus, dan gaan ze ook van je balans in de andere modus. Nu is dit geen nieuw concept binnen de 2K-serie, maar het wordt wel met ieder deel absurder waardoor ik nu op een punt zit dat het mee gaat wegen in mijn oordeel. Erg zonde want de game is echt onwijs goed. Wil je echter online mee met de grote jongens dan heb je aan de base game niet genoeg.

Om positief af te sluiten

Nu klinkt bovenstaande allemaal erg negatief, maar ik moest het gewoon even zeggen. De microtransacties zijn vervelend, maar als jij grinden niet erg vindt, dan heb je aan NBA 2K18 echt wel weer een prachtgame. De gameplay is weer geweldig en ook grafisch is de game wederom dik in orde. De presentatie is in zijn geheel gewoon erg goed, waarbij zowel de halftime show als de introducties en interviews veel toevoegen aan de algehele ervaring. Daarbij is de diepgang weer van de bovenste plank. Spelers hebben allen een eigen sausje en dienen bestuurd te worden zoals ze in het echt ook doen. De 'n is gemaakt voor een slice naar de basket, terwijl de ander juist schotruimte kan creëren. Ook de negatieve onderdelen van spelers zijn virtueel meegenomen. Zo is een speler die in het echt offensief erg goed is, maar verdedigingsgewijs erg slecht is, dat in de game ook.

De servers van NBA 2K18 zijn ook weer erg goed. Er is hier en daar een drop in de framerate zichtbaar, maar erg storend is het niet. Een andere modus die een verandering is ondergaan is MyGM. Afgezien van het samenstellen van een eigen team en deze naar overwinning te leiden, is er dit keer iets meer ruimte voor verhaal wat het een meer compleet gevoel geeft. Je moet keuzes maken die het verhaal beïnvloeden, maar stiekem komt het altijd op hetzelfde neer. Daarbij slaan sommige momenten als een tang op een varken. De modus is er dus nog zeker niet, maar het is goed om te zien dat 2K ook energie steekt in andere modi.