Review: Last Half of Darkness: Society of the Serpent Moon Pc

Met Last Half of Darkness: Society of the Serpent Moon hebben we weer een game te pakken die in ieder geval mee zal strijden in de wedstrijd om de langste titel van een game ooit. De vraag is of het spel zich ook kan meten met de crème de la crème van de hedendaage gamewereld. Kan deze point-and-click horror meekomen met andere games in het genre?

De brief

Bij point-and-click games hoef je jezelf over het algemeen nooit te vervelen tijdens de installatie. Society of the Serpent Moon bevat namelijk een meegeleverde gebruikershandleiding, waarin naast technische verhaaltjes ook een heuse brief aan is toegevoegd. Deze brief geldt min of meer als de inleiding van de game, zodat je meteen weet wat je te wachten staat als je aan het spel begint. Wat in de handleiding echter niet staat vermeldt, is dat je deze brief eigenlijk ook echt moet lezen wil je iets van het spel begrijpen. Als je de game namelijk opstart zonder de gebruikershandleiding te bekijken (en dit gebeurd bij een game in negen van de tien gevallen) wordt je zomaar gedropt in een hotelkamer zonder dat je ook maar een idee hebt waar je je bevindt of wat de bedoeling is. Zo'n brief die je bij het spel krijgt is dan wel een leuke toevoeging, maar laat de speler dan ook even weten Vdat het handig is dat deze brief eerst gelezen wordt.

Vreemde disc

Tot zover wat initiële ergernissen, tijd om te kijken wat nu precies het verhaal van de game is. Wat staat er bijvoorbeeld in die nu al legendarische brief? Uit de aanhef wordt duidelijk dat jij dit avontuur zal spelen als Bill (of Billy, zo je wilt). De groet laat weten dat de brief afkomstig is van je verloofde Wendy, die in het Franse plaatsje Antibes is gestuit op een vreemde samenloop van omstandigheden. Tijdens een interview met ene Bruce, de eigenaar van de lokale nachtclub, heeft ze een disc en een stuk papier met daarop vreemde symbolen weten te bemachtigen. Helemaal legaal is dat niet gebeurd, maar ach, wat maakt dat uit? Het was echter niet de bedoeling dat deze voorwerpen in handen kwamen van iemand anders dan Bruce. Binnen de kortste keren heeft Wendy door dat er een klopjacht op haar is begonnen om de gestolen waar terug te krijgen. Om te voorkomen dat de disc weer in handen komt van Bruce, heeft ze deze naar jou - naar Bill - gestuurd, maar daarna is er van Wendy geen spoor meer te bekennen. Hoog tijd dus om jezelf naar Antibes te begeven, om te onderzoeken wat er nu allemaal is gebeurd.

Vervelende schrikmomenten en matige voice-acting

Hierna voltrekt Society of the Serpent Moon zich als een rasechte point-and-click game. Je begeeft je door verschillende delen van het stadje, steeds op zoek naar aanwijzingen die kunnen helpen bij de zoektocht naar Wendy. Alles kan immers van waarde zijn, van een verloren papiertje in de prullenbak tot een telefoonnummer dat op de binnenkant van een luciferdoosje is geschreven. De zoektocht is echter niet zonder gevaren. Het stadje Antibes huist namelijk een duister kwaad, dat in de vorm van schaduwen en donkere figuren steeds weer terugkomt. Een voorbeeld is een cutscene die start als je met je muis op een dichte deur klikt: het beeld zoomt steeds verder in op de deur, ondersteund door enge achtergrondmuziek. Dit duurt enkele seconden, totdat de climax komt in de vorm van een schrikmoment. Uiteraard flink clich', maar het zorgt wel voor de horrormomentjes in dit spel. Persoonlijk hou ik daar niet zo van, maar wellicht zijn er mensen die daarop kicken.

Tenslotte nog iets over de voice-acting, die in dit spel vrij matig te noemen is. Het begint al in de eerste scène met Bill, waarin je kennis maakt met zijn diepe en vooral monotone bromstem. Het klinkt in het begin best aardig (of misschien is 'hilarisch' een beter woord), maar naarmate je hem steeds maar weer moet aanhoren wordt je er op een gegeven moment toch een beetje onpasselijk van. De rest van de karakters is ongeveer van hetzelfde niveau, dus voor geweldig acteerwerk hoef je deze game absoluut niet te halen. Echter gaat het natuurlijk voornamelijk om het verhaal en daarmee zit het, zoals je al hebt kunnen lezen, wel goed.