Review: Kung Fu Rabbit Nintendo Wii U

In Kung Fu Rabbit ben je een leraar op een Kung Fu-school. Hier worden al je konijnenleerlingen ontvoerd door buitenaardse wezens in Ufo's. Aan jou de taak om je leerlingen te redden van deze buitenaardse wezens.

Super Meat Boy met konijnen

Bij het horen van de titel van deze game, dacht ik eigenlijk dat het een vechtgame met konijnen betreft. Dit is echter totaal niet zo. Het is namelijk een platformgame die heel veel weg heeft van Super Meat Boy. Aan het eind van elk level is er bijvoorbeeld een konijnenbaby die je moet redden in plaats van Bandage Girl. Daarnaast is het in deze game ook mogelijk om te wall jumpen. Ook de obstakels doen denken aan die van Super Meat Boy. Zo heb je bijvoorbeeld blokken die verdwijnen als je erop gaat staan en zijn er muren die op je spugen, wat weer lijkt op de zagen die op je afvliegen in Super Meat Boy. Veel dingen die dus lijken op Super Meat Boy, maar je weet wat ze zeggen: beter goed gejat dan slecht bedacht. Wel heeft de game vijanden die je dood kunt maken door hun blauwe plek aan te raken.

Wortels uitgeven

In elk level zullen vier wortels verspreid liggen. Je bent niet verplicht om deze wortels op te pakken, maar het maakt het spel wel uitdagender. Deze wortels kan je dan weer besteden in de shop. Hier kan je bijvoorbeeld checkpoints kopen. Deze kan je dan met een druk op de knop in een level plaatsen, zodat je hier terecht komt wanneer je dood gaat. Ook kan je een item kopen waarmee je vijanden doodmaakt door ze waar dan ook te raken. Deze items maken de game wel heel erg makkelijk, dus ik raad het je af om deze gebruiken. Zo moeilijk is de game nou ook weer niet, zeker als je het vergelijkt met Super Meat Boy.

Simpele port

Kung Fu Rabbit verscheen eerder al voor iOS. Hierop was de besturing niet echt optimaal, aangezien je de virtuele knoppen op het touchscreen moest gebruiken om te lopen en te springen. Met de Wii U-versie is het gelukkig mogelijk om de analoge stick of het D-pad te gebruiken om te bewegen, wat natuurlijk veel prettiger is. Echter ben ik niet heel erg tevreden over de besturing met de analoge stick. Het maakt namelijk niet uit of je de stick een klein beetje opzij doet of helemaal, je loopt altijd even hard. Bij een platformgame vind ik het toch wel belangrijk dat dit goed werkt.

Daarnaast vind ik dat er weinig gebruik van de Wii U GamePad is gemaakt. Het scherm op je GamePad bevat namelijk precies hetzelfde als op je tv en kan je ook niet uitschakelen. Dit lijkt wel een gewoonte te worden bij ports, want BIT.TRIP Runner 2 had dit ook al. Gelukkig kan je met deze game nog wel het touchscreen gebruiken in de menu's, dus is er in ieder geval niet niets mee gedaan.

Same old song and dance

Waar ik me in deze game nog het meeste aan irriteer, is de muziek. Er is namelijk maar een handjevol melodietjes aanwezig. Het ergste is ook nog eens dat deze melodietjes ongeveer vijftien seconden per stuk duren en er maar én per level wordt gebruikt. Je hoort dus het hele level lang dezelfde irritante melodie. Ook de geluidseffecten zijn tergend te noemen. Het gebubbel van giftig water, de spugende muren, het gegrom van de vijanden wanneer ze omdraaien: het klinkt gewoon allemaal voor geen meter. Ik wilde al snel het geluid van mijn tv uitschakelen.