Review: Indiana Jones and the Staff of Kings Nintendo Wii

Hoed, zweep, vuisten en geweer. De archeoloog zijn queeste heeft hem al veel bloed, zweet en tranen gekost. LucasArts besloot de voormalig actieheld nog eens op te zadelen met een nieuw avontuur, maar of het LucasArts zelf ook veel bloed, zweet en tranen heeft gekost? Meer een scheet, boer en rookpauze lijkt het.

Mr. Jones, I presume

Indiana Jones kent iedereen natuurlijk wel. Een waar icoon van mijn generatie, die vele inspiraties, imitaties, odes en parodieën heeft voortgebracht. Zo kan men Lara Croft zien als een vrouwelijke versie van Indy, en de gehele filmstijl vol van actie en sfeer heeft vanaf Raiders of the Lost Ark het genre compleet vernieuwd, verbeterd en iedereen overdonderd. Over de vierde film, die niet al te lang geleden is verschenen, zijn de meningen verdeeld, maar toch is het een echte Indy film in hart en nieren. Natuurlijk zijn er ook heel wat games verschenen van deze franchise, waarvan Indiana Jones and the Fate of Atlantis wel zo'n beetje de beste is. In het geval van Indiana Jones and the Staff of Kings is Lucasarts daarom ook zo slim geweest om Indy's Atlantis avontuur erbij te voegen. Heel leuk, maar we willen vooral weten hoe goed deze queeste om de staf der koningen is natuurlijk.

Een goed begin...

Bij het opstarten van de game ziet het ernaar uit dat de makers overal veel aandacht aan hebben besteed. Het menu is het rommelige kantoor van Indy zelf en allerlei voorwerpen daarbinnen zijn selecteerbaar als menukeuzes. Dan starten we de game zelf, vol spanning om weer eens in de huid te kruipen van de knokkende professor, die jou ook persoonlijk de hele besturing van de game uitlegt in het eerste level. Dat is allemaal heel leuk, maar als ik je vertel dat dit het meest stijlvolle is van heel de game, verdwijnt waarschijnlijk je glimlach. De mijne deed dit namelijk ook. Het verhaal is uiteindelijk namelijk niet echt van belang, noch het puzzelen.

Leidt tot half werk

Het viel mij al snel op dat het met name op knokken neerkomt. Men heeft wel een uniek verhaal bedacht, maar brengt dit vervolgens met zo'n ontzettend dunne dialoog en oppervlakkige characters, dat het je allemaal geen zier boeit. Vervolgens begon mij op te vallen dat eigenlijk alles wel erg arcade aanvoelt, want het leveldesign is compleet lineair en je gaat als een rollercoaster van actiemoment naar actiemoment. Zo wissel je tussen knokpartij en schietpartij, en heb je in ieder level wel een achtervolging waarin je bijvoorbeeld een vliegtuig moet besturen, met de voor dit soort games gebruikelijke rot controls. Dat je dan nog een enkele keer iets van een puzzeltje moet oplossen is wel even leuk, maar weer zo simpel van aard dat zelfs het onderontwikkelde brein van een slecht opgevoede 5-jarige achterbuurtkleuter het nog wel kan oplossen. En dat brengt ons bij de doelgroep van deze game, want bij alles krijg je echt enorm het idee dat het gewoon een simpele actiegame is, met name bedoeld voor kinderen.

Eerlijk vechten? Nooit van gehoord

Wanneer je deze nieuwe Indy game dus gaat zien als een arcade game, is de game eigenlijk best vermakelijk. De mechanics voor het vechten zijn niet de beste en meest vloeiende, maar wel heel erg leuk. Je kunt natuurlijk met de vuisten vechten om de beruchte Indy-muilpeer uit te delen en op ieder moment kan je je zweep pakken om iemand om diens middel, nek of enkels te grazen te nemen. Vervolgens trek je die persoon naar je toe, en lekker bashen in het gezicht maar. Daarnaast kan je vrijwel alles als mep- of werpobject gebruiken, van kleine antieke beeldjes tot bezemstelen. Je kunt tijdens gevechten ook nog iemand beetpakken en dan diens hoofd heel snel van dichtbij ergens kennis mee laten maken. Zo probeert Indy meerdere malen de Duitsers (ja, dat zijn weer de vijanden natuurlijk) kennis te laten maken met eikenhouten tafels, aquaria, kroonluchters en de muur zelf. Naast de knokpartijen heb je tussendoor ook nog schietpartijen, waarbij de gameplay automatisch verandert en dan speelt als een arcade shooter. Dit is slim gedaan door de makers, want dat houdt het strak en simpel en ook nog makkelijk te bedienen met de Wii-mote.