Review: Frogger: Hyper Arcade Edition Xbox 360

Er zaten zeven kikkertjes al in een boerensloot.
De sloot zat vol met gevaren dus de kikkers waren half dood.
Van angst kwekten en kwaakten ze niet, ze trokken ten strijd,
maar helaas sprongen ze de bek van een krokodil binnen en waren al snel hun levens kwijt.

Frogger: Hyper Arcade Edition is een re-interpretatie van het in 1981 uitgekomen spelletje Frogger. In dit immens populaire arcadespelletje is het de bedoeling om vijf kikkers naar de overkant te loodsen. De kikkers moeten eerst over een weg allerlei auto's en vrachtwagens ontwijken en daarna de sloot oversteken via boomstammen en schildpadden. Omdat de stroom van platformen vaak in tegengestelde richting naast elkaar komen, is het zaak om goed in de gaten te houden welke platformen er aan komen. Alsof je in een soort van Hully Gully-kermisattractie zit, manoeuvreer je je door de krachten van de industrie en natuur heen.

Af en toe pik je een vliegje of vrouwtjeskikker mee, gewoon voor de smaak. Genoeg eten en voortplanten lijdt er namelijk toe dat je kroost ook een kans heeft je doel te behalen. Of je reïncaneert. Het leidt in ieder geval tot extra kikkers.

Ondiepe sloot

Dit basisconcept zat al in de originele Frogger maar kijkende naar het succes van Pac-Man Championship DX was er schijnbaar een reden voor Konami om een nieuwe versie op Xbox LIVE uit te brengen. In vergelijking tot het briljante Pac-Man Championship Edition DX springt Frogger: Hyper Arcade Edition echter nauwelijks het diepe in. De vernieuwingen zijn als eerste dat je twee extra kikkers naar een veilige bestemming moet leiden. Dat zal wel te maken hebben met het feit dat schermen tegenwoordig niet meer vierkant zijn maar rechthoekig.

Daarnaast zijn er een aantal verschillende modi die op het eerste gezicht wat anders proberen te doen. Zo is er Tile Capture waarbij het de bedoeling is om zoveel mogelijk gebied met je kikker aan te raken. Wanneer je de overkant behaald, wordt het gebied op slot gezet. Blijven we bij de multiplayervergelijking, dan hebben we ook nog Battle Royale. In deze gamemodus is degene die als eerste de vrouwtjeskikker oppikt voor een aantal seconden superdodelijk en maakt elke andere kikker in de buurt af. Overigens kan je je heel machtig voelen wanneer je verliefd wordt, maar de voorkant van een truck is nog steeds even hard.

De rest van de modi zijn weer variaties van deze twee modi of mixt alle modi in 'n nieuwe modus. Zo verandert het kanaal aan modi in een wijkafschijdend ondiep slootje. Er lijkt veel te doen in Frogger: Hyper Arcade Edition maar het komt eigenlijk neer op drie van elkaar variërende modi: klassiek, het achterlaten van een spoor en het afmaken van andere kikkers.

Bij elkaar geraapt zootje

Een aantal keer merkte ik tijdens mijn speelsessies dat ik ook gehinderd werd in mijn spel. Heel af en toe haperde het beeld in het midden van het spel. Ook de graphics zorgden er soms voor dat ik naast mijn thuishonk sprong. Vooral het 8-bit- en Next Gen-filter leken de indruk te wekken eerder of later te kunnen springen maar alsnog dood te gaan. Het DDR & Karaoke-filter had van mij helemaal niet gehoeven. De pijlen en de achtergrond van de weg zorgen ervoor dat je uit de spelervaring wordt getrokken. Het is geen weg maar een fx-achtergrond, het zijn geen pijlen maar objecten waar je af door gaat. Alsof de game als grap is geprogrammeerd door een stel beginnende game-designers. De toevoeging van Contra- en Castlevania-sprites helpen daar niet echt bij. Alleen de hyper-sprites zijn enigszins geslaagd.

Ook de muziek klinkt alsof het door iemand is gemaakt die net FruityLoops ontdekt heeft. Het klinkt allemaal een beetje zeurderig en leeg. Gelukkig is Froggy's Lament van Buckner & Garcia toegevoegd aan de playlist waardoor het geheel toch nog een beetje een 80's vibe krijgt. Het zegt echter wel veel over de aankleding en sfeer van de game als het moet worden opgeleukt door een obscuur jaren '80-nummer.

Buiten deze punten om heb ik me wel af en toe vermaakt. Soms kwam er even zo'n ingesloten Bomberman-moment dat er van beide kanten een auto en een vrachtwagen op me af kwam ik daarom geen kant op kon. Ook de Challenges- en de Paint-modi zijn wel aardig om in je eentje te spelen, maar deze worden ook vooral kracht bij gezet omdat het uitspelen ervan een achievement bezorgd. Als die achievement eenmaal binnen is, verliest de modus alsnog zijn waarde.