Review: Enemy Front PlayStation 3

Na Wolfenstein: The New Order krijg ik weer een game in mijn schoot geworpen waarin je het opneemt tegen nazi's. Alsof het lot ermee speelt, zullen we maar zeggen. Het brein achter de game Enemy Front is Stuart Black, die ons eerder verraste met Black voor de PlayStation 2. De beste man wist toen met Black een geweldige shooter neer te zetten, die qua destructie en graphics zijn tijd toch wat vooruit was. Met een Hollywood-saus overgoot hij de game, waardoor de wapens vooral over de top klonken. Met Bodycount probeerde hij dat trucje opnieuw, waarbij felle over de top kleuren en keiharde schietgeluiden weer aanwezig waren. Echter faalde de game enorm, omdat het frustrerend en eentonig was en een domme AI had. Anyway, we dwalen af, terug naar Enemy Front. Zal dit dan de comeback worden van Stuart Black? In een Tweede Wereldoorlog-setting? We zullen zien.

De opstand in Warschau

Enemy Front neemt een ander verhaal uit de Tweede Wereldoorlog als setting. Jij bent Robert Hawkins die door een samenloop van omstandigheden een verzetsstrijder wordt. Aan de hand van speelbare flashbacks leer je het verhaal van Hawkins kennen. Uiteindelijk draait het allemaal om de opstand in Warschau, in het jaar 1944. De hoofdpersoon is volledig inwisselbaar en het verhaal is standaard en niet echt boeiend. Al snel begon ik het verhaal maar te vergeten, dit soort verhalen kennen we nu wel eigenlijk. Het is weer tijd om een zooi nazi's om te leggen. Dat zal sowieso wel tof worden " of niet?

Niet blij dat ik glij

De game moet nog even geïnstalleerd worden. 3 GB moet er op de HDD geknald worden. Verveeld kijk ik even een filmpje van Enemy Front op YouTube. Daarin vertelt Stuart Black lacherig hoe ze liever niet over Bodycount praten en die game snel willen vergeten. Vol lof spreekt hij over Enemy Front. Hoe je jezelf als een ware Dirty Harry waant tijdens het afslachten van nazi's. De beelden van de game beloven veel goeds, ik heb er zin in. Eindelijk, de game is geïnstalleerd. Een zwoele vrouwenstem kondigt aan: 'Achieved with CRYENGINE'. Even de singleplayer starten en " oh mijn god! Wat is dit? De game oogt verre van mooi en lijkt totaal niet op de screenshots of filmpjes. Call of Duty: World at War is een grafisch hoogstandje vergeleken met deze ellende. Ok', even adem halen en gewoon spelen maar. De gameplay is vast wel ok' op zijn minst, lijkt me. Als een peuter van twee jaar zet ik mijn eerste stapjes in Enemy Front. Wat voelt het toch raar aan, die besturing. Het voelt niet als lopen, maar als glijden. Als je gaat bukken, is het nog erger, alsof je als een dronken pinguïn de hele game op ijs loopt. Negeren, Simon, gewoon gaan slachten nu. De eerste stealth kill is dramatisch, je hoort amper geluid en de kill-animatie ziet er lomp uit. Bovendien duurt de animatie veel te lang. Bij het neerknallen van de eerste nazi's wordt het steeds duidelijk, wat is er met Stuart Black toch aan de hand? Zo vet dat Black was, zo dramatisch is Enemy Front. Door de glijdende besturing is raakschieten vaak nog een hele kunst. Gelukkig is er een auto-aim en door steeds snel te richten via de loop, kun je nog enigszins vijanden omleggen. De missiestructuur is vrij open, je kan vaak kiezen of je wil sneaken of all the way Rambo wilt gaan. Daarnaast kun je ook tijdens het spelen nog secundaire opdrachten doen. Het sneaken werkt vaak slecht. Je kan net als in Far Cry 3 steentjes gooien, maar negen van de tien keer reageren de nazi's niet eens. Bovendien voelt het stealth killen verre van bevredigend. Door de trage animatie stel je jezelf te vaak bloot aan andere vijanden.

A Bug's Life

De wapens zijn allemaal standaard. Ik had geheel in Black-stijl keihard geluid verwacht, maar het lijken wel proppenschieters. Erger nog, het geluid valt soms helemaal weg tijdens het schieten. Sowieso lijkt de gehele singleplayer wel een multiplayerpotje vol lag te zijn. Soms raak je overduidelijk een vijand, maar toch is er geen impact. Het schieten voelt ook totaal niet bevredigend, een wereld van verschil vergeleken met Wolfenstein: The New Order. Met de sniper rifle kwam er eindelijk wat fun om de hoek kijken. Snipen is altijd wel tof en in Enemy Front is het ook wel ok'. Vooral headshots, waarbij je de kogel kan volgen als deze over het slagveld suist en zich in een schedel boort, zijn best tof. Op kleine momenten wist de game mij nog een snufje vermaak te bezorgen, maar die momenten waren heel zeldzaam. Door de openmissiestructuur en de extra's probeert de ontwikkelaar de replaywaarde te verhogen. Ik vraag mij echter af wie dit in godsnaam opnieuw zou willen spelen. De vele bugs maken de game nog erger. Er zitten meer bugs in de game dan kogels. Nazi's die in de lucht staan, tafels die knipperen (inladen) als ik een kamer in loop, vegetatie dat spontaan op muren ingeladen wordt in de verte en zo kan ik een heel boek schrijven over deze ellende.

Overigens ben je zo dood. De game is best nog pittig, zelfs op casual. Dit komt ook doordat de nazi's een bovennatuurlijke accuracy hebben en zelfs jou kunnen zien als ze achter een muur staan. Vaak schoten vijanden mij ook gewoon dood, terwijl ik achter een muur stond of gebukt achter cover zat. Als je het loodje legt dankzij dit soort foutjes in de game, dan ben je niet bepaald blij. De checkpoints zijn soms ver uit elkaar, dus het frustratiegehalte lag soms hoog. Een kleine handtekening van Stuart Black was toch wel aanwezig. De kleuren zijn namelijk lekker zoetsappig, vooral de levels in Zwitserland en Frankrijk kleurden mooi. Neemt niet weg dat de graphics zelf om te janken zijn, wat dat betreft een echte 'CRY'-engine. Over janken gesproken, de AI is ook om te janken zo slecht. Indien je tegenover een overmacht komt te staan, is een klassieke truc weer een uitweg. Gewoon in een hoek gaan zitten of in een huis en de vijanden komen wel naar jou. Kun je ze rustig 'n voor 'n afknallen. Of als ze alarm hebben geslagen loop je even een rondje en ze zijn je alweer kwijt.

Dan hebben we nog een multiplayermodus. Daarin worden we getrakteerd op maar liefst " vier maps! Ja, je leest het echt goed, vier hele multiplayermaps, wauw. Alsof iemand nog DLC gaat aanschaffen, mocht die deze miskoop gedaan hebben. Je hebt team deathmatch, gewone deathmatch en een transmittermodus. Een online potje kwam ik gewoon niet eens in, niemand is online. En geef ze eens ongelijk, waarom zou het online wel goed spelen?