Review: EchoChrome PlayStation Portable

Welkom in een wereld waarin niets is wat het lijkt. Een wereld waarin je het ene moment kunt gaan en staan waar je wilt, en waar je het andere moment compleet opgesloten zit. Een wereld van zwart en wit. Een wereld waar slechts vijf regels gelden. Een wereld waarin slechts dat wat je ziet ook daadwerkelijk telt. Welkom, in de wereld van Echochrome.

What you see is what you get

De wereld van Echochrome, een wereld die behoorlijk anders is dan de onze. De wereld doet denken aan M.C. Escher, meester van optische illusie. Escher krijgt het voor om dingen te tekenen die lijken te kloppen, maar dat eigenlijk niet doen. En zo zit Echochrome ook in elkaar. Het is de bedoeling dingen kloppend te laten lijken.

Maar zo ga ik wel heel kort door de bocht. Echochrome is natuurlijk meer. In Echochrome bestuur je een poppetje, dat, lopend over een aantal balken, bepaalde punten moet bereiken. Probleem is alleen, dat de balken niet op elkaar aansluiten. Je mannetje kan alleen lopen, en dus aan jou de taak om ervoor te zorgen dat hij zijn bestemming bereikt.

Maar hoe? Dat is nu de vraag bij deze puzzelgame. Door het beeld te draaien, kun je met gebruik van perspectief de balken zo laten lopen, dat ze op een bepaalde manier ten opzichte van elkaar lijken te staan. Als het bijvoorbeeld lijkt dat twee balken aansluiten, dan kan je mannetje er overheen lopen. Dit kun je bereiken door ofwel twee uiteindes te verbinden, ofwel door met een verticale balk het zicht op een gat tussen twee horizontale balken te belemmeren. Slechts dat wat je ziet telt. Dus zie je geen gat, dan is het er niet. Ook kun je het beeld zo draaien, dat het lijkt of de ene balk boven de ander zweeft. Gebruik je vervolgens een springplatform, dan kun je van de onderste naar de bovenste springen. Draai je weer verder, dan lijken ze bijvoorbeeld weer naast elkaar te liggen. Zo is het constant zoeken naar het juiste perspectief, en ontstaat een heuse puzzelgame.

Hersenkraker

De puzzels zijn in het begin niet al te lastig, maar al gauw komen er hersenkrakers waarvan je jezelf afvraagt waarom je ze eigenlijk zou willen oplossen. In totaal zijn er 96 van dit soort levels te vinden, die op drie manieren gespeeld kunnen worden. De eerste manier is alleen met jouw mannetje in het veld. Een tweede manier is met tegenstanders, die het je lastig maken omdat je niet alleen naar de juiste plaats moet, maar je ook niet tegen hen aan mag botsen. In dit geval is het de bedoeling je tegenstanders op een bepaalde balk te krijgen waar jij geen last van ze hebt. De derde optie is met medespelers. In deze optie moet je twee zwarte en twee witte mannetjes bij elkaar brengen. Zo zijn er in totaal 288 puzzels. Daarnaast kun je nog levels maken en delen, dus qua inhoud kom je niets te kort.

Waar is die klok dan?!

Maar of je door wilt blijven spelen is de vraag nog maar. Echochrome lapt zijn eigen regels zo nu en dan namelijk aan zijn eigen laars. Balken sluiten niet aan, terwijl jij het toch zeker wel ziet, en ook valt of springt je mannetje soms anders dan verwacht. En tot overmaat van ramp blijkt er opeens een geheimzinnige timer te lopen. Nergens in beeld zie je een klokje staan, maar na enige tijd hard nadenken geeft de game plotseling aan dat je tijd erop zit. Huh, waar is die klok dan?! Jammer, want over sommige puzzels zou je best een half uurtje kunnen doen. Echochrome leent zich perfect voor een pick & play-ervaring. Even tien minuutjes spelen, even wegleggen, weer even spelen. Maar door het tijdslimiet wordt je haast gedwongen de moeilijke puzzels in 'n keer uit te spelen.