Review: Brothers in Arms: Hell's Highway Xbox 360

De Tweede Wereldoorlog, d' gebeurtenis van de 20ste eeuw. Het is niet vreemd dus, dat er een groot aantal games zijn die zich richten op deze oorlog. In de categorie WOII-schooter hebben we gelukkig wel een behoorlijke diversiteit. Neem nou de Brothers in Arms-serie: een serie die zich in het bijzonder op het tactische en het verhalende aspect richt. Het nieuwste deel, Brothers in Arms: Hell's Highway, had eigenlijk twee jaar geleden al moeten verschijnen. Weet de series gouden formule die vertraging goed te maken?

Te lang geleden

Als het gaat om de graphics, dan blijkt dat Hell's Highway te lang is uitgesteld. Waar we twee jaar geleden met kwijlende koppies bekeken hoe houten hekjes aan gort werden geschoten en hoe het zuiden van ons koude, bezette kikkerland was vormgegeven, daar denken we nu dat het allemaal niet extreem spannend meer is. Dat wil niet zeggen dat Hell's Highway er slecht uitziet, hoor. De game kan zich zeker meten met de gemiddelde game anno 2008, ik had alleen wat meer verwacht. Ook is de game niet constant wat betreft zijn verwoestbare omgevingen. Zo vliegen de houten hekjes je om de oren na slechts een paar schoten erop, maar een houten kast blijft onbeschadigd.

Maar de game bevat ook wat speciale dingen op het grafische vlak. Zo zul je zien dat de omgeving vervaagt en je doelwit verscherpt, wanneer je de loop van jouw geweer op een Duitser richt. Ook zit er een Matrix-achtige slow motion-feature in. Wanneer jij bijvoorbeeld met een bazooka, een granaat of een head shot een aantal Duiters naar de andere wereld weet te helpen, dan vertraagt het spel en zoomt de camera prachtig in op de actie. De rondvliegende ledematen maken dit spektakel helemaal af.

Home by Christmas

Waar graphics middelmatig zijn, weet het verhaal des te meer te boeien. Deze keer richt Brothers in Arms zich op Operation Market Garden, een plan van de geallieerden om in 'n klap het hele zuiden van Nederland te bevrijden. Als sergeant Baker werk jij samen met jouw team van de US 101st Airborne Division ook mee aan dit plan. Je komt in allerlei Nederlandse plaatsen (hup Brabant hup) om daar de nodige moffen van kant te maken.

Waar destijds werd gedacht dat Market Garden een eitje zou zijn en men de oorlog nog voor de kerstdagen zou winnen, bleek dat natuurlijk heel anders te verlopen. Gearbox heeft geprobeerd dit alles zo spannend, emotioneel en interessant mogelijk te verpakken in het verhaal. Door middel van cut sc'nes wordt het verhaal van Baker verteld, op een bijna Band of Brothers-achtige manier. Het niveau van de Band of Brothers-serie wordt helaas niet gehaald, maar toch zit de sfeer er zeker in. Gruwelijkheden als het ophangen van mensen en het afschieten van kinderen worden niet achterwegen gelaten in de tussenfilmpjes. Helaas miste ik wel een bepaalde diepte in het verhaal. Soms weet je niet precies wie wie is, en dat schept wat onduidelijkheden. Toch weet Gearbox met Hell's Highway, zeker vergeleken met andere (WOII-)shooters, een bijzonder goed verhaal af te leveren.

Vertrouwd en met kleine verbeteringen

Ook qua gameplay zit Hell's Highway weer goed. De oude vertrouwde tactische elementen zijn weer aanwezig, waardoor je nog steeds zult moeten werken volgens de vier F's: Find 'em, Fix 'em, Flank 'em en Finish 'em. Aan deze tactische elementen zijn een aantal kleine dingetjes toegevoegd. Zo kun je deze keer achter muurtjes schuilen door er 'tegenaan te plakken'. In dit geval ben je nog niet te spotten voor Duitsers, maar kun je al wel de omgeving goed bekijken. Vervolgens kun je op je landkaartje de tactiek uitstippelen. Een tweede verbetering is dat je over muurtjes kunt springen. Het lijkt geen grote verandering, maar het brengt toch zeker nieuwe tactische mogelijkheden. Waar je normaal alleen de mogelijkheid had om te 'flanken', kun je ditmaal ook langzaamaan oprukken door telkens een muurtje verder te 'hoppen'. Hierdoor zijn misschien wel drie of vier wegen mogelijk om de Oosterburen te bereiken, en ze uiteindelijk keihard af te knallen.

Domme Duitsers

Wat helaas nog wel wat jammer is, is de wisselende intelligentie van de Duitsers. Nu weten we al dat het niet slim van ze was om de oorlog te beginnen, maar dit hoeft natuurlijk niet door te schemeren in hun oorlogvoering zelf. Je zult regelmatig tegenkomen dat een soldaat zijn hoofd boven een muurtje uitsteekt, dat jij hem prachtig een kogel tussen zijn ogen doorjaagt en dat vervolgens zijn makker precies op hetzelfde plekje omhoog komt om eenzelfde dood tegemoet te gaan. Daarentegen moet wel gezegd worden, dat diezelfde Duitsers ook hard weg kunnen rennen, op zoek naar een volgend muurtje, wanneer je eerder hun houten beschutting aan gort hebt geschoten.

Gebrekkig Engels

Maar niet alleen op de Duitsers is wat aan te merken, ook de Brabanders uit Hell's Highway hebben een probleempje: hun stem. Op een of andere manier kreeg ik bij de Engelse accenten van de Brabanders het gevoel dat ik terug op vakantie in Egypte was, waar ik de verkoper in het Engels hoorde zeggen dat hij een 'good price' gaf. Jammer dat Gearbox niet de moeite heeft genomen om een paar Hollandse boeren op te trommelen voor het inspreken van de stemmen. In plaats van het Engels met Hollands accent zit je nu opgescheept met Arabische invloeden in het Engelse gebrabbel van de Nederlanders in de cut sc'nes. De Duitsers schreeuwen daarentegen precies zoals je het zou verwachten van Duitsers in de Tweede Wereldoorlog: hard, schel en ontzettend agressief.