Review: Bound by Flame PlayStation 4

Bij gebrek aan een RPG uit een gerenommeerde serie op de PlayStation 4, zag onlangs Bound By Flame het licht. Hoewel de game ook verschijnt op andere platformen, leek deze role-playing game uitermate geschikt te zijn voor de next-gen gamers die wel zin hebben in een vers avontuur. Maar helaas, een tochtje met de NS blijkt avontuurlijker te zijn dan Bound By Flame.

Demon

Laten we het eerst hebben over de opties om een eigen personage aan te maken. Die zijn er namelijk (praktisch) niet. Dan begint de game. Het verhaal blijkt vanaf het allereerste ogenblik al een onnavolgbare achtbaanrit te zijn. Helaas niet op de Call of Duty-manier, maar op de ik-moet-kotsen manier. Het verhaal ontvouwt zich rondom jou, Vulcan, de hoofdrolspeler van de game, en de demon die zich in jouw lichaam wortelt. Hoewel het gegeven van strijden tegen deze innerlijke demon of hier juist aan toegeven interessant is, laat de uitwerking te wensen over.

Zo zijn de gesprekken saai, langdradig en is de voice-acting niet van een bijster hoog niveau. Tijdens de gesprekken is het soms mogelijk om een bepaalde wending te kiezen. Hiermee kun je je afzetten tegen de eerder genoemde innerlijke duivel, maar de meeste keuzes lijken geen enkele invloed op het verdere verloop van het verhaal te hebben. Ook de uitwerking van deze keuzes is niet optimaal, waardoor het slechts een simpele en zeer abrupte manier is om de magie van BioWare in deze game te verwerken. Maar wees gerust, dit is niet het enige afkijkwerk.

Bound by gangetjes

RPG's die het niet van het verhaal moeten hebben, moeten zich wapenen met andere kenmerken. Een open wereld is hier een uitstekend voorbeeld van. De meeste RPG-spelers zijn namelijk niet vies van een flinke ontdekkingsreis, maar bij Bound By Flame ben je ook daarvoor aan het verkeerde adres. Vulcan manoeuvreert zich in deze game door nauwe gangen, met af en toe iets meer ruimte, maar nooit zoveel dat je werkelijk het gevoel hebt je in een grotere wereld te begeven. Deze beperking van vrijheid deed me in het begin even denken aan eerdere Fable-games, maar zelfs daar kreeg de speler meer ruimte dan hier het geval is. Bovendien doen laadtijden af en toe flink hun best om je uit de ervaring halen, ondanks het feit dat gebieden vrijwel altijd van een zeer klein formaat zijn.

De wereld zelf is ongeïnspireerd en laat je op geen enkel moment beseffen dat je de game, in mijn geval, op de next-gen console van Sony speelt. Het doet eerder denken aan eerdere generaties, afgaand op de pop-up en framerateproblemen die zich veelvuldig voordoen. De graphics zelf zijn ook niet de mooiste, maar het had in theorie lelijker gekund. Qua audio heb ik minder te klagen, want die is op de meeste momenten wel ok'. Niet spectaculair, maar ok'. Voice-acting, met de slechtste lip sync sinds jaren, niet meegerekend uiteraard.

Het glas is net niet leeg

Is dit dan een compleet waardeloze game? Nee. Het grootste gedeelte van de geringe tijd die je in Bound By Flame zal spenderen, zul je in gevecht zijn met een groot aantal leuke, distinctieve monsters. Deze gevechten voelen aan als een kruising tussen Dark Souls II en The Witcher II, maar halen dit niveau uiteindelijk niet. Tijdens de gevechten zul je moeten vertrouwen op een zwaar en een licht wapen, bijvoorbeeld een zwaard en een tweetal daggers, en je magie (vandaar "Flame" in de titel). De gevechten zijn zeer uitdagend, maar zijn op bepaalde punten gewoonweg oneerlijk en daardoor frustrerend. Anders dan bij Dark Souls, heb je hier niet altijd het gevoel dat jij degene bent die fout zat, maar lijken bepaalde moves het gewoon niet te doen of lijkt er buiten jouw schuld om iets anders fout te zijn gegaan. Hoe dan ook, de gevechten zijn wel de moeite waard, al snap ik niet wie hier echt blij van zal worden. Wil je terecht gepijnigd worden, dan zou ik eerder voor Dark Souls II kiezen. Wil je een zeer uitdagende RPG spelen, dan zou ik eerder voor The Witcher II gaan.

Naast de combat, die eventueel aantrekkelijk zou kunnen zijn voor een selecte groep, is er een ander aspect aan Bound By Flame waar ik erg van gecharmeerd was. Hoewel ik me constant zat te ergeren aan technische mankementen, het vreemde verhaal en de soms frustrerende gevechten, was ik het liefst lekker rustig door het in-game menu aan het gaan. Hier is het namelijk mogelijk om gloednieuwe skills te unlocken in een drietal toffe skill trees, maar vooral: je hebt de optie om van alles te craften. Zo is het mogelijk om in verschillende wapens en delen van je uitrusting extra voordelen te craften, zoals meer physical damage of een resistentie tegen vergif. Dit is tof, maar het is vooral tof om exploderende vallen, pijlen voor je crossbow en potions te creëren. Deze tools komen veelvuldig van pas tijdens het spelen van de game, maar het bij elkaar sprokkelen van alle benodigde elementen was voor mij persoonlijk de enige echte drijfveer om Bound By Flame toch te blijven spelen.