Review: Black Legend - Had een legende moeten blijven Pc

Het redden van een stad in de zeventiende eeuw klinkt niet heel verkeerd, totdat je te horen krijgt wat er allemaal heeft plaatsgevonden. Black Legend is een strategische RPG gemaakt door de Belgische studio Warcave die aardig wat informatie uit de Nederlandse geschiedenis heeft gehaald. De trailer en het duistere verhaal zorgde ervoor dat ik er naar uitkeek om de game op te starten, maar dat gevoel was al snel in de mist verdwenen. Waarom? Ga lekker zitten bij het kampvuur en dan vertel ik je over de legende van Mephisto en de stad Grant.

De legende van de mist

Op de Steam-pagina van Black Legend is het achtergrondverhaal van de stad Grant te vinden. Hierdoor werd mijn interesse direct gewekt, want het heeft nogal een verrassende wending. De stad was namelijk niet meer dan een neutrale handelsstad, waar de andere staten mee handelden. Die neutraliteit werd niet lang geaccepteerd, want toen er oorlog uitbrak tussen de verschillende staten was Grant dé stad om te veroveren. Op dat moment komt Mephisto om de hoek kijken. Hij wist ervoor te zorgen dat de stad veilig bleef, door een mist te creëren rondom Grant. De mist zorgt ervoor dat iedereen die het inademt bloeddorstig wordt en niet meer het verschil ziet tussen vijand en bondgenoot. Om de bevolking te beschermen kregen zij een speciaal tegengif. Mephisto besluit echter de stad te verlaten en laat daarbij genoeg tegengif achter voor de bevolking. Omdat hij nooit is teruggekeerd, zit de bevolking vast in de stad en is er niet genoeg tegengif meer. Ondertussen is er een cult rondom Mephisto ontstaan en dwalen zij rond op de straten. Deze cult wist een nieuw tegengif te creëren, maar daar is menselijk bloed voor nodig. Om Grant te bevrijden worden gevangengenomen huurlingen door de koning naar Grant gestuurd. Je hebt geen kans om te weigeren, want anders word je onthoofd. Jouw personage, dat je aan het begin mag creëren, krijgt dezelfde keuze en gaat op weg naar Grant.

Een achtergrondverhaal waar mijn interesse mee werd gewekt, maar dat helaas niet goed tot zijn recht komt in de game. Omdat je de stad moet bevrijden van de mist, moet je uiteraard naar de plek waar het gemaakt wordt. Dit gaat niet zonder slag of stoot, want de cult van Mephisto is overal te vinden. Daarbij heb je nog de Councils die gek zijn geworden en bepaalde delen van de stad onveilig maken. Black Legend kent geen cutscenes, waardoor het verhaal telkens wordt verteld door de mensen die je ontmoet. Vooral Johan, waarvan je de quests krijgt, vertelt veel over de stad. Ik denk dat de donkere sfeer en het verhaal beter tot zijn recht waren gekomen als ze voor cutscenes hadden gekozen. Vooral omdat het achtergrondverhaal vele malen beter is dan je avontuur in Grant.

Dit heeft onder andere te maken met het heen-en-weer rennen tussen districten, waardoor ik op een gegeven moment het gevoel had gewoon een loopjongen te zijn. Dat je telkens meerdere districten door moet met vijanden die je tegenhouden plus de laadschermen, maakt het er niet beter op. De quests zijn totaal niet diepgaand en de ingesproken stemmen zijn ondermaats. En dan heb ik het nog niet over het abrupte einde van het verhaal en de game. De sfeer die heel erg wordt vertolkt in het achtergrondverhaal is nog wel grotendeels aanwezig. De stad oogt grimmig en verlaten. Je ziet dan ook op meerdere plekken de galgen nog volhangen. De muziek speelt hier ook een rol in, want je hoort af en toe het gegil van mensen.

Strategisch ronddolen

Omdat je de stad moet bevrijden, is Grant het enige wat je te zien krijgt in de game. Zoals ik al eerder benoemde, oogt de stad nogal verlaten en is de sfeer erg grimmig. Overal op de straten liggen kisten of karren en zijn nog maar enkele lantaarns aangestoken. De studio heeft ook echt oog voor detail gehad. Op de straten zijn standbeelden te vinden van Willem van Oranje en ook op de begraafplaatsen liggen bekenden mannen. Als je goed kijkt naar de grafstenen zie je de namen Piet Heijn en Jan Pieterszoon Coen voorbijkomen. Het is dan wel weer zonde dat de sterfdatums totaal niet historisch correct zijn. Het idee erachter is wel goed, want dit soort kleine details vind ik altijd leuk om te zien. De bevolking die nog aanwezig is in de stad hebben zich verstopt in hun huis. Je krijgt dus weinig te maken met de bevolking al kun je op bepaalde deuren kloppen. Vervolgens krijg je of een sidequest of er wordt wat vertelt over de stad. De bedoeling is dat je de bevolking redt, maar van mij mochten ze op een gegeven moment gewoon lekker blijven zitten. Man, wat een irritant volk leeft daar.

Het strategische gedeelte van Black Legend zit voornamelijk in het gevechtssysteem, maar al gauw kwam ik er achter dat strategisch ronddolen net zo belangrijk is. Grant is opgedeeld uit districten, waardoor je van het Commoner District, via andere districten terechtkomt bij bijvoorbeeld het Church District. Johan stuurt je maar al te vaak naar een district toe voor een quest, waarna je weer terug naar Johan moet lopen. Niet alleen de laadtijden tussen de districten worden op een gegeven moment vervelend, maar ook de vele vijanden. In de instellingen kun je uitgebreid aanpassen hoeveel encounters je wilt, hoeveel ervaring je krijgt en hoe moeilijk de tegenstanders zijn. Ik heb de encounters op een gegeven moment lekker laag gezet, al lijkt dit niet heel veel te veranderen. Hoe minder vijanden er op straat lopen, des te sneller je door kunt met het verhaal. Soms heb je ook het geluk dat je langs de vijanden heen kunt lopen, door buiten hun gezichtsveld te blijven. Ik had namelijk totaal geen zin om zowel zes laadschermen te zien, als meerdere keren te vechten.

Er valt ook weinig te verkennen in de stad. Je kunt op deuren kloppen en overal kisten vinden met spullen, maar daar blijft het ook wel bij. Sommige onderdelen van de stad zijn geen verplichting, dus daar zou je nog rond kunnen neuzen. Veel straten zijn daarnaast geblokkeerd of zijn afgesloten met een poort. Wanneer je een poort wilt openen, krijg je altijd te zien dat de poort alleen vanaf de andere kant te openen is. Oftewel, je moet eerst het gehele district door om bij terugkomst de poorten te openen, zodat je de volgende keer de korte route kunt nemen. Naarmate je verder komt in de mainquest, krijg je de mogelijkheid om de putten, die in verbinding staan met de riolen, te gebruiken om snel van district te wisselen. Toen ik de map van de tunnels kreeg, was ik enthousiast, omdat er even werd gehint dat we zelf die tunnels in konden. Helaas, krijg je alleen een optie te zien om te fast travelen en vervolgens weer een laadscherm.

Een middeleeuwse gevechtsstijl

Black Legend kent veel verschillende vijanden die allemaal hun eigen aanvalsstijlen hebben. Hierdoor zorgen de gevechten wel voor wat afwisseling. Het gevechtssysteem is te vergelijken met andere strategiegames. Ieder personage kan een specifiek aantal stappen zetten en heeft een aantal actiepunten, waarmee je kunt aanvallen. Wat voor aanval je doet, heeft te maken met het klassensysteem, waarvan de game er vijftien heeft. Omdat de groep uit vier personen bestaat, heb je keuze genoeg. De game beloont dan ook spelers die hiermee experimenteren, want wanneer je een bepaalde aanval meerdere keren gebruikt, kun je deze ook toepassen wanneer het personage gebruikmaakt van een andere klasse. In totaal kun je dit doen voor drie aanvallen. Wanneer je kiest voor een specifieke klasse, kiest de game per direct de juiste kleding en wapens. Dus hier hoef je eigenlijk weinig mee te doen.

Voordat je een gevecht ingaat, is het ook nodig om je personages uit te rusten met drankjes of bepaalde snuisterijen die effecten geven. In totaal heb je twee plekken voor ieder, waardoor je al strategisch moet nadenken wat je meeneemt en vooral wie het meeneemt. Het meest interessante aan het gevechtssysteem in Black Legend is het humores-systeem. In de middeleeuwen geloofde mensen in de vier humores van het menselijk lichaam. Was je ziek, dan werd dit veroorzaakt door een verstoord evenwicht tussen de humores. De game speelt hierop in, maar noemt het net even wat anders. Zo heb je Nigredo, Rubedo, Albedo en Citrinitas. Oftewel de kleuren zwart, rood, wit en geel. Boven elke aanval is te zien welke kleur erbij hoort, waardoor je met een combinatie van kleuren er voor kan zorgen dat je veel meer schade doet. Onderdeel van de strategie is wel dat niet alle kleuren met elkaar gecombineerd worden en de vijand ook weet hoe dit systeem werkt.

In de praktijk zijn er wel een flink aantal problemen met de gevechten. Omdat de gehele stad volstaat met allerlei obstakels, is het strijdtoneel nogal klein. Dit beperkt de bewegingen die je kunt maken met de personages, waardoor het nogal eens voorkomt dat je vast komt te staan. Dat het niet helemaal werkt, is ook te zien aan de vijanden. Het gebeurt vaak zat dat ze half vliegend over het beeld gaan, om vervolgens op de juiste plek te eindigen. Dit is vooral vervelend, omdat aanvallen vanaf de zijkant of achterkant meer schade doen. Daarnaast is het aanvallen zelf niet altijd even duidelijk. Zo zijn er momenten geweest dat ik niet met de kruisboog kon schieten, maar wel een steen naar de vijand kon gooien. Niets mis met het gooien van een steen, want dit voegt Nigredo toe aan de vijand, maar waarom heeft hij niet genoeg zicht voor de kruisboog? Verder werken de items ook niet altijd even goed. Zo kon ik tijdens het laatste gevecht niemand meer tot leven wekken met de steen der wijzen. Ik vind het sowieso al raar dat je maar één gezondheidsdrankje kunt meenemen in een vak, terwijl je er tientallen in de rugzak hebt zitten. Vooral de granaten en andere bommen zijn totaal zinloos, want je kunt deze nooit ver genoeg gooien. Je raakt altijd jezelf en wat voor nut heeft het dan nog? Kortom het systeem is interessant, maar laat wel steken vallen in de praktijk en dat is jammer.