The Way of: SEGA - Deel 3

Deze week kun je weer verder lezen over de geschiedenis van SEGA. Eerste of tweede deel gemist? Deze kun je hier en hier op je gemak nalezen.

Op 14 augustus 1989 was het dan eindelijk zover, de SEGA Genesis verscheen op de markt in de Verenigde Staten. Nou ja, alleen maar in delen van het land. SEGA had namelijk niet genoeg units klaarstaan om te verkopen, waardoor de rest eventjes moest wachten. Later dat jaar kreeg ook de rest van de Verenigde Staten hun nieuwe portie SEGA. Toch hadden ze geluk, want wij mochten pas eind 1990 met de console aan de slag! De spellenboer voegde bij elke Genesis een exemplaar van de game Altered Beast toe, waardoor de deal van SEGA al een stuk interessanter werd. Goedkoper dan de pc-engine én een gratis spel erbij! Het doel van de Japanse tak van SEGA was om in een jaar tijd in de VS één miljoen Genesis 'en te verkopen. Voor de Amerikaanse tak een enorme opgave en daarom namen ze kort na de lancering van de Genesis een nieuwe directeur aan voor aan het hoofd in Amerika.

Een nieuw gezicht
Niemand minder dan Michael Katz mocht de Amerikaanse afdeling van SEGA gaan leiden.

Een foto van Michael Katz.

Hij kwam vers bij Atari vandaan, maar hij had ook al flink wat ervaring opgedaan bij Mattel en Coleco. Hij had dus ook als geen ander de crash van '83 meegemaakt. Toen SEGA de rechten van het Master System bij Tonka had teruggekocht, gingen ze op zoek naar een distributeur voor de Genesis. Bij Atari wilde niet iedereen de deal sluiten, maar Michael Katz wel. Helaas liep de deal uiteindelijk stuk, maar toch had Katz intussen goede connecties met SEGA, waardoor hij uiteindelijk die hoge positie bij SEGA America kreeg. Hij moest dus proberen die één miljoen verkopen te bereiken. De launch mocht dan wel achter de rug zijn, maar de opkomende problemen waren nog niet verdwenen. Er waren namelijk bijna geen third-parties die niet onder Nintendo's hoede spellen maakten, waardoor een zwakke line-up aan games al in zicht was. Katz moest dus snel op zoek naar third-party uitgevers en ontwikkelaars, want anders kon hij die één miljoen units niet eens in vijf jaar verkopen!

Meanwhile, in Brazil
Terwijl de Japanners en Amerikanen zich al aan de Mega Drive waagden kregen de Brazilianen pas in 1989 te maken met SEGA's Master System. Hier gaf SEGA het apparaatje toch niet zelf uit, maar liet het Tec Toy in die regio aanrommelen met de console. Maar daar waar Tonka gigantisch faalde, kreeg Tec Toy het voor elkaar om Brazilië de meest succesvolle regio voor het Master System te worden; zelfs nog succesvoller dan in Europa. In Brazilië werden voor het eigen land ook een stapel spellen gemaakt en verschillende SEGA-spellen, zoals onder andere de Phantasy Star-games, werden naar het Portugees vertaald door Tec Toy. Zelfs in 2009 bracht Tec Toy nog een nieuw Master System-model uit in Brazilië, iets wat een unicum is. Er zijn namelijk niet veel spelcomputers die zo lang na de release nog worden geproduceerd.

Plannen voor een betere toekomst
Terug naar Amerika, waar Michael Katz druk bezig was om te bedenken hoe ze die Amerikanen toch over konden halen om de Genesis te kopen. Eerst wat third-parties vinden die nog niet door Nintendo opgeslokt waren. Ze kwamen uit bij een kleine ontwikkelaar genaamd Electronic Arts. Zij waren erg bedreven in het maken van sportgames, iets waarvan Katz al een vermoeden had dat het genre erg populair was in de VS. EA had op dat moment snel geld nodig, en gelukkig kon SEGA ze daarmee een handje helpen. Na enige tijd had EA twee sportspellen gemaakt, waardoor het sport-gedeelte van de Genesis gecoverd was. Een ander idee van Katz was om niet grote uitgevers te paaien, maar beroemde Amerikanen. Hierdoor kregen verschillende grote namen uit Amerika hun eigen game of hielpen mee aan reclames voor de spellenreus. De meest opvallende twee waren toch wel Joe Montana en Michael Jackson. Joe Montana kreeg zijn eigen rugby-game voor de Genesis, die gemaakt werd door, jawel, Electronic Arts. Michael Jackson speelde de hoofdrol in de game Moonwalker, een spel gebaseerd op de film Moonwalker. De film was al een hele poos eerder verschenen, maar dat weerhield SEGA er zeker niet van om er nog een Genesis én een arcade-game van te maken!

Genesis does what Nintendon't
Maar met het laatste en meest beruchte plan kreeg SEGA later wel een deel van zijn faam. Want waar Nintendo voorheen al aan agressieve marketingstrategieën deed zou dit in het niets verbleken, vergeleken met wat SEGA zou doen. Voorheen was SEGA's grote slogan: We bring the arcade experience home. Want ja , ze waren groots in de arcade en brachten dat ten dele naar je huiskamer. Maar Katz zag graag iets anders, het liefst een slogan waarbij ze de concurrentie een veeg uit de pan gaven. De nieuwe slogan werd daarom: Genesis does what Nintendon't. De Genesis was een 16-bit spelcomputer en dus vele malen krachtiger dan die 8-bit console van Nintendo. Helaas lukte het, ondanks die strategieën (en het succes daarvan), niet om in een jaar één miljoen consoles te verkopen. Dit was al een bijna onmogelijke opgave van de Japanse tak, maar toch heeft Katz flink zijn best gedaan. Hoe dan ook, Katz moest al snel zijn biezen pakken. De reden waarom hij moest vertrekken kan enigszins herleid worden op de teleurstellende verkopen, al was de tegenstrijd tussen directeur Hayao Nakayama waarschijnlijk de grootste oorzaak. De directeur was namelijk niet echt dol op zijn strategieën en denkwijze. Katz werd eind 1990 vervangen door Tom Kalinske.

Wie zingt er mee? Dit soort advertenties lieten de console wars flink oplaaien, voornamelijk tussen SEGA en Nintendo.

Radicale plannen
Kalinske kwam met een frisse blik in het bedrijf.

En hier een foto van Tom Kalinske!

Zo vond hij de prijs van de Genesis veel te hoog en wilde hij de aankomende game Sonic the Hedgehog voortaan als een game die bij de Genesis zat. Toen hij deze plannen voorlegde tijdens een vergadering in Japan, keek het bestuur hem raar aan. Een prijsverlaging was nog tot daar aan toe, maar ook nog dé grote game bij elke Genesis stoppen, gaat ons dat niet teveel kosten? Toch gaf directeur Nakayama hem het voordeel van de twijfel. Sonic moest nog komen, al zorgden de reclamecampagnes voor een grotere doorbraak bij het Amerikaanse publiek.

Handig voor onderweg
Concurrent Atari had het al, Nintendo ook, maar SEGA had het begin 1990 nog niet op de markt. Rara, wat is dat? Een eigen handheld! SEGA bracht namelijk pas in oktober 1990 in Japan en op 26 april 1991 in Europa en de VS de SEGA Game Gear uit. Deze revolutionaire handheld was, in tegenstelling tot de Game Boy, wél in kleur en had ongeveer dezelfde processorkracht als het Master System. Sterker nog, de hardware kwam zodanig overeen dat het porten van verschillende Master System-games erg gemakkelijk ging! Het prijskaartje was wel een stuk hoger dan de Game Boy en de batterijduur vele malen korter. Toch kan de Game Gear zeker niet als een flop worden beschouwd. Er verschenen veel games voor het apparaatje en tevens een aantal erg vette accessoires, waarvan je er eentje hieronder kunt bewonderen.

Het meest badass accessoire voor een handheld ooit (al zeg ik het zelf): een TV Tuner! Hiermee kon je dus doodleuk tijdens een picknick je favoriete tv-programma's kijken. Helaas zal hij nu niet meer zo goed werken hier, in Nederland zijn de meeste zenders namelijk niet meer via de antenne te bereiken.

The next level
Fast forward naar 1991. Sonic was uitgekomen en de Genesis liep als een trein. SEGA was uiteraard helemaal in hun nopjes, want er waren al wel aankondigingen over de nieuwe spelcomputer van Nintendo, maar hij was er nog steeds niet. De Turbografx-16 van NEC en Hudson liep voor geen meter in de VS, wat wil je nog meer? Het duurde echter niet al te lang meer voordat Nintendo's 16-bit console op de markt zou komen. Heck, de console was al uit in Japan! Daarom begon met bij SEGA met het switchen van marketingstrategieën. Hun nieuwe slogan werd Welcome to the next level! en draaiden er op de (Amerikaanse) televisie commercials waarin de naam SEGA geschreeuwd werd. Verder gebruikten ze Sonic om SEGA een ‘cool' imago te geven. Dit zorgde later voor een groot deel tussen een grote scheiding tussen het ‘kiddy' Nintendo en het ‘coole' SEGA.

Waarschuwing: Gameliner is niet verantwoordelijk voor eventuele hersenschade na het bekijken van het bovenstaande filmpje.

Sonic 2: It does everything!

Compact Disks
Begin 1991 werd de uitbreiding voor Japan al aangekondigd, maar pas op 12 december 1991 lag het daar in de winkels: de Mega-CD. Pas in het najaar van 1992 konden de Amerikanen met de SEGA-CD aan de slag (andere naam, zelfde uitbreiding!). In deze uitbreiding, die in het originele ontwerp onderop de Mega Drive/Genesis ging, zaten krachtigere hardwarecomponenten zodat een klein deel van de grafische achterstand met de Super Nintendo kon worden ingehaald.

Op de bovenkant een SEGA Genesis met eronder de SEGA CD model 1. De SEGA-CD/Mega-CD liep tevens op zijn eigen stroomadapter, dus snor maar snel een extra stopcontactje op!

De CD's hadden ook een ander bijkomend voordeel: er gaat heel veel meer data op een CD-ROM dan op een cartridge. SEGA had dat al snel door en buitte dat maar al te graag uit met zogenaamde Full Motion Video's (FMV) en dikke soundtracks. Een probleempje lag wel op de loer. Want hoewel de FMV's er in het begin er indrukwekkend uitzagen was de bijzonderheid er al snel van af. Dit was mede te danken aan de niet zo supersterke kracht die de Genesis toestond. Ook was er een enorme lading aan zooigames die de Mega CD/SEGA CD-bibliotheek als een gek vervuilden.

SEGA was nogal van de aparte reclames.

Games en muziek in één!
In de VS sloegen de SEGA-CD in het begin wel aan, omdat de Amerikanen gek waren op die FMV's. In Japan en Europa (na de release op 19 april 1993) daar in tegen Hier was men niet op heel dol op die haperende en lage kwaliteit filmpjes waardoor de uitbreiding bij lange na niet zo'n succes werd als in de VS. Er waren uiteraard wel een aantal erg bijzondere games voor de uitbreiding verschenen. Een daarvan was een groots Sonic avontuur: Sonic CD. Na een tijdje knikkerde in de VS de hele FMV-hype in elkaar, waardoor de SEGA-CD uiteindelijk ook daar wat minder verkocht werd. Wat wel een enorm voordeel was aan de SEGA-CD/Mega-CD is dat je er naast je games ook je muziek CD's ermee kon afspelen! Maar een veredelde CD speler is niet genoeg om je publiek tevreden te houden en de volgende generatie consoles werd al gepland. SEGA kon hierbij uiteraard niet achterblijven. Alleen helaas was het uiteindelijke mislukken van de Mega-CD/SEGA-CD pas een voorbode van wat er nog allemaal zou gaan komen voor de spellengigant...

Nog eentje dan. =) De console wars ging enorm hard tussen Nintendo en SEGA. Beide bedrijven schroomden het dan ook niet om non stop een veeg uit elkaars pan te geven.

Wordt vervolgd