Terugblik: Rudy Wijnberg

Het was me het jaartje wel. Goeie games, goeie presentaties en mooie aankondigingen passeerden allen de revue. Niet alleen op gamegebied is er veel veranderd, maar ook op persoonlijk vlak. Zo ben ik dit jaar begonnen met schrijven bij Gameliner en al snel had ik een felbegeerd plaatsje in de eindredactie bemachtigd. Het was altijd mijn droom om binnen de game-industrie te werken: games spelen en daarover schrijven, hoe moeilijk kan het zijn? Behoorlijk, was mijn conclusie al vrij snel. Je krijgt namelijk niet enkel pareltjes toegespeeld, maar ook een aantal goeie stinkers. It's a tough job, maar iemand moet het doen. Gedurende het nakijken van de zeer diverse terugblikken is mij echter één ding opgevallen, niemand heeft het over sportgames!

Plezier met ballen

Man ó man, wat is het een jaar in de sportgame-industrie geweest. Zowel juweeltjes als drolletjes hebben dit jaar het levenslicht gezien. Daarbij ben ik aangenaam verrast door een game die ik eigenlijk de komende jaren had afgeschreven. We hebben namelijk Pro Evolution Soccer mogen zien herrijzen uit de dood. Ik weet nog goed dat ik een aantal jaar geleden fanatiek PES-speler was. De serie gleed echter in rap tempo af en Electronic Arts stond klaar om het stokje door FIFA over te laten nemen. Ik had dan ook automatisch FIFA 16 als grote winnaar van het voetbalduel uitgeroepen. Niets was echter minder waar, PES is namelijk als grote winnaar uit de bus gekomen. PES is back baby!

Dit jaar heb ik ook weer mogen smullen van de battle tussen EA en 2K Sports. Ik ben groot basketballiefhebber en ik kan dan ook niet wachten op het nieuwe deel van 2K binnen de populaire basketbalfranchise: NBA 2K. NBA Live sukkelt al een aantal jaar achter de populaire franchise aan en dat is niet zonder reden. NBA Live 15 was namelijk een gezwel van een game en ondanks een aantal goeie aanpassingen gaat de franchise de markt voorlopig niet domineren. NBA 2K16 is namelijk nog altijd heer en meester. De, naar mijn mening, afgezaagde verhaalmodus van 2K16 wordt helemaal goedgemaakt door de game zelf. Wanneer het verhaal namelijk eindelijk klaar is, is de game een waar genot om te spelen. Waar ik NBA Live 16 al snel terug in het hoesje mieterde, draait NBA 2K16 nog altijd vrijwel dagelijks in mijn PS4. Ik kan dan ook stiekem concluderen dat NBA 2K16 mijn game van het jaar is.

De kracht van onafhankelijkheid

Dit jaar heeft voor mij ook in het teken gestaan van de indies. Met een catalogus waarbij ruim tachtig procent compleet zinloos is, denk ik toch een aantal toppertjes te hebben gevonden. Ja, Rocket League is hier natuurlijk één van. De befaamde auto-voetbalgame wordt nog regelmatig aangeslingerd en dat is natuurlijk niet zonder reden. Regelmatig krijgt de game uitgebreide updates en met een snelle pot in het verschiet is dit een titel die je zomaar een kwartiertje kan oppakken. Daarbij is de gameplay hectisch, chaotisch en toch tot in de puntjes verfijnd.

Wie mijn review betreffende King's Quest heeft gelezen, is er waarschijnlijk van bewust dat ik een groot fan van de serie ben. De remake van The Odd Gentleman weet deze ouderwetse sfeer goed te verwerken in een hedendaags jasje. Daarbij zit de game vol flauwe humor en schittert -Back tot he Future's- Christopher Lloyd in de hoofdrol.

Alhoewel Shovel Knight al een tijd circuleert in het gamecircuit, verscheen de game dit jaar pas op de PS4. In de review ben ik laaiend enthousiast en dat gevoel heb ik nog altijd niet losgelaten. Daarbij is de PS4-versie tegelijkertijd uitgekomen met de perfecte uitbreiding: Plague of Shadows. Speel jij nog regelmatig op de Super Nintendo, of denk je er met warme gevoelens aan terug? Schaf dan Shovel Knight aan en maak je klaar om uit je dak te gaan.

Altijd op zoek naar avontuur

Weinig mensen weten hiervan af, maar stiekem ben ik een enorme bange poeperd. Toch heb ik even Until Dawn uitgeprobeerd. Met de nadruk op even, aangezien mijn arme hartje dit gruwelgeweld niet lang aankon. Toch wil ik even kort mijn complimenten uiten betreffende deze voortreffelijke griezeltocht. Deze cinematische ervaring heeft een lange tijd op mijn netvlies gebrand gestaan en nu ik er alleen al aan terugdenk, krijg ik weer de kriebels. Genoeg hierover dus.

Dit jaar heeft grotendeels in het teken gestaan van epische avonturen. Zo kwam het, voor mij, langverwachte Tales of Zesteria eindelijk uit. Helaas was dit ietwat een tegenvaller, maar de pret kon niet gedrukt worden. Ik heb me namelijk alsnog uitstekend vermaakt met de JRPG. Fallout 4 was weer meer van hetzelfde, en dat was geen enkel probleem voor mij. Wat een heerlijke game met een epische sfeer. Echter was dit niet het meest memorabele avontuur voor mij. Eén game is namelijk veel beter blijven hangen dan het inwisselbare verhaal van Fallout 4.

Ik denk dat je het al kan raden, The Witcher 3: Wild Hunt is het avontuur van 2015. Geen twijfel mogelijk, dit is pure perfectie. Nou ja, perfectie kan je het niet noemen, maar het komt wel verdomd dichtbij. Nooit is het een karwei geweest om de weidse wereld van The Witcher 3 te verkennen. Daarbij zijn er veel, misschien te veel, uren gestoken in het spelen van het uiterst simpele Gwent. Als een game mij zover krijgt om uren in een simpel kaartspel te steken, dan wil dat veel zeggen.

Here comes a new challenger

Als het gaat om de beste aankondiging van dit jaar, kan ik weer een heel verhaal voorschotelen. Dat ga ik echter niet doen, het is namelijk de releasedatum van Street Fighter V. Als volleerde Street Fighter zit ik al jaren te wachten op het nieuwe deel binnen de serie. Gedurende de PlayStation-presentatie op de Paris Games Week was het speculeren eindelijk voorbij. 16 februari is het namelijk eindelijk zover. Het hele jaar door ben ik al geteased met diverse aankondigingen van personages, maar eindelijk staat vast wanneer ik aan de slag kan met, voor mij, de beste fightingfranchise aller tijden.

Street Fighter V is echter niet het enige nieuws dat is aangekondigd gedurende deze presentatie. Meerdere games zijn aangekondigd en natuurlijk kreeg de PlayStation VR ook zijn moment om te shinen. Op Firstlook heb ik kort kunnen spelen met de VR-bril, maar echt overtuigd was ik nog niet. Nu ben ik hyped en kan ik niet wachten om me nog meer af te sluiten van de buitenwereld. Choo choo! All aboard the hype train.