Retrospectief: Donkey Kong Country

Bij het horen van het woord retro gaan mijn gedachten eigenlijk altijd automatisch uit naar Donkey Kong Country. Dat heeft alles te maken met de nostalgie die met de game gepaard gaat. Wat heb ik mij veel vermaakt op Donkey Kong Island. Ik heb de game talloze keren uitgespeeld en Donkey Kong Country heeft het zelfs voor elkaar gekregen dat mijn moeder mee ging gamen. Ja mensen, ik heb samen met mijn moeder Donkey Kong Country uitgespeeld. Het is zelfs zo erg dat ik zoveel jaar na dato soms nog even mijn SNES van het stof ontdoe voor een potje ouderwets Donkey Kong. Ik moest en zou hier dan ook een retrospectief over schrijven, want als je deze game nog nooit hebt gespeeld, vertel ik je wat je mist.

Grafisch hoogstandje

Donkey Kong Country was voor mij één van de eerste games waarin ik zag wat vormgeving en de grafische pracht van een game met de beleving van het spel kan doen. Voor de tijd waarin de game verscheen ziet de game er echt gelikt uit. Zelfs als je het nu weer speelt, stoor je je niet aan het feit dat het een oude game is. De werelden zijn zo slim ontworpen en brachten in deze sidescrollende platformer zoveel diepte dat ik genoot van de omgeving. Of ik mij nou door de jungle bewoog, of dat ik mij onder water moest zien te redden, het zag er allemaal uitstekend uit. Tel daarbij op dat ook de personages leuk vormgegeven waren en je hebt een geweldige game te pakken.

Tikkie, jij bent hem!

Wat Donkey Kong Country vooral zo leuk maakt, is dat het ook met zijn tweeën een feest is om te spelen. Natuurlijk speel je om beurten en niet echt tegelijkertijd, toch is het leuk om op die manier samen de eindstreep van een level zien te halen. Mocht je medespeler in bepaalde delen van een level beter zijn dan dat jij bent, dan geef je het stokje gewoon over en laat je de ander voorop lopen. Zo kun je je samen door de vele levels heen manoeuvreren zonder dat het voor één van de twee saai wordt. En als je echt competitief bent ingesteld, kun je er ook nog voor kiezen om het tegen elkaar op te nemen en te zien wie het het verste schopt. Donkey en Diddy Kong ruilen voor de tweede speler dan hun iconische rode kleding in voor gele en de concurrentiestrijd kan losbarsten.

De gameplay bestaat niet alleen uit het besturen van Donkey en/of Diddy Kong. Rare heeft namelijk nog meer vriendjes in de game geïntegreerd die de gameplay afwisselender maken. Een vijftal dierenvriendjes maken de game namelijk compleet. Deze kan je als Donkey of Diddy berijden en besturen. Ieder dier heeft zijn eigen specifieke eigenschappen. Zo kan Rambi de neushoorn met zijn stootkracht grotten openen, kan Expresso de struisvogel snel lopen en door te fladderen grote afstanden overbruggen, kan Enguarde de zwaardvis andere vissen verslaan, voorzien Squawks de papegaai je van licht in donkere tunnels en grotten en kan Winky de kikker ver en hoog springen. Stuk voor stuk dieren die de game nog leuker maken dan het al is.

Audiovisueel genot

Een belangrijk aspect aan een game is natuurlijk de audio. Dat was vroeger niet anders. Het maakt je ervaring van een game helemaal compleet. En ook op dat punt stelt Donkey Kong Country geen moment teleur. Het begint allemaal al bij de intro van de game, waar Cranky Kong aan een platenspeler staat te draaien en er een rustig deuntje te horen is. Naar de smaak van Donkey Kong iets te rustig, dus verschijnt hij ten tonele met zijn boombox waarna de muziek wat heftiger wordt. De deuntjes van deze intro en de muziek van de vele levels blijven nog lang in je hoofd zitten. Zelfs nu ik dit verhaal schrijf, komen deze melodieuze klanken weer naar boven en het verveelt nooit.

Ik kan natuurlijk het succes van Donkey Kong Country beschrijven, maar het bewijs ligt er al. Niet voor niets werd de game zo vaak verkocht en kwamen er meerdere vervolgen. De personages zijn uniek en spreken tot de verbeelding. Of je nou de coole surfaap Funky Kong of de charmante Candy Kong hebt, ze zijn gewoon goed bedacht en uitgewerkt. Dit geldt net zo goed voor de vijanden die je tijdens je avonturen door de jungle tegenkomt. Uit de kluiten gewassen bevers, wespen en aasgieren proberen je het leven zuur te maken. En uiteraard de slechtheid zelve K.Rool. Het succes hiervan was zelfs zo groot dat er een heuse animatieserie van verscheen. Die was helaas niet echt op hoogwaardige kwaliteit te betrappen, maar ik vond het daardoor juist grappig om naar te kijken.

Er bestaat natuurlijk een kans dat jij deze game nog niet hebt gespeeld. Dan raad ik je dat met klem aan alsnog te doen. Je gaat er geen spijt van krijgen. Ook als je de game wel al gespeeld hebt dan kan het geen kwaad Donkey Kong Country weer eens in de zoveel tijd op te starten en je onder te dompelen in nostalgie. Donkey Kong Country is en blijft een aanrader voor iedereen die niet vies is van een goede platformer. Veel plezier!