Remastered: Tales of Vesperia: Definitive Edition

Het is altijd fijn om een game die je een warm hart toedraagt terug te zien op een moderne console. Tenminste, als die remaster met respect omgaat met het materiaal dat geboden is. Afgelopen week mocht ik weer aan de haal met Tales of Vesperia. Alleen dan niet met de standaard versie. Nee, ik mocht van start met de Definitive Edition. Hetzelfde avontuur in een soortgelijk jasje, maar dan op een moderne console met wat nieuwe opties. Was het nodig? Mwah, dat ligt een beetje aan de speler. Waarom? Dat ga ik je uitleggen.

Al bekend met Tales of Vesperia?

Tales of Vesperia is een bekende titel binnen de Tales-franchise. Deze game wordt namelijk gezien als één van de betere titels van de afgelopen jaren. De game kent van origine een release op de Xbox 360 en PlayStation 3. Zo lang geleden is de game dan ook niet verschenen. Er zijn naar mijn mening slechts een paar avonturen die deze kunnen evenaren, waarvan Tales of Symphonia verreweg mijn favoriet is. Toch staat Tales of Vesperia niet ver daaronder op de tweede plaats. Dat komt voornamelijk door de zeer aangename cast die de game kenmerkt. Het avontuur is leuk, maar niet baanbrekend bijzonder. De wereld van Tales of Vesperia draait vrijwel volledig op Blastia. Deze relikwieën uit het verleden zorgen ervoor dat steden beschermd zijn tegen monsters, dat de bevolking schoon drinkwater heeft en dat dingen die verborgen moeten blijven daadwerkelijk verborgen blijven. Veel van deze Blastia zijn echter in het beheer van het rijk en zoals we allen weten start de corruptie veelal aan de top. Zoals ik al zei niet bijzonder, maar toch is het een avontuur dat ik maar al te graag opnieuw beleef, al is het alleen om de aandoenlijke Karol.

Laten we even beginnen met de cast. In Tales of Vesperia neem je in eerste instantie controle over Yuri Lowell. Deze jongeman uit de Lower Quarter van hoofdstad Zaphias wordt al zijn hele leven onderdrukt door de verwaande hogere klasse. Tenminste, totdat Yuri door omstandigheden met Estellise in contact komt. Deze jongedame met blauw bloed zorgt ervoor dat Yuri ver buiten zijn comfortzone moet treden en op verkenning gaat buiten zijn eigen welbekende Lower Quarter. Al reizende komt het tweetal in contact met de hondsbrutale Rita, de aandoenlijke Karol en nog een paar andere kornuiten. De groep raakt menigmaal met elkaar in gesprek wat te aanschouwen is middels Skits om meer achtergrond te bieden. Op momenten word je ook verrast door prachtig getekende cutscenes die je echt helemaal opzuigen. Yuri is in de Engelstalige versie ingesproken door niemand minder dan Troy Baker. Geen onbekende naam binnen de industrie want de beste man heeft honderden rollen vertolkt. De meest bekende zijn wellicht Joel van The Last of Us, Talion van de Middle-earth-franchise en Sam Drake uit Uncharted. Het is dan ook jammer dat de nieuwe dialogen niet door Baker zijn opgenomen. Daarentegen krijgen we een nieuwe stemacteur die er totaal niet op lijkt. Dit zorgt ervoor dat tijdens bepaalde dialogen twee verschillende Yuri’s hoorbaar zijn. Alles went, maar het blijft een beetje awkward.

Vechten voor vernieuwing

Tales of Vesperia introduceerde een gloedjenieuw combatsysteem aan de serie. Dit systeem zorgde ervoor dat spelers de personages in een 3D-omgeving vrij konden besturen. Hierdoor is het mogelijk om vijanden te omcirkelen en ze zo te flanken. Met een simpele druk op de knop voer je een basic aanval uit, maar door kruisje te combineren met een bepaalde richting van de stick, is het mogelijk om Artes los te laten op de vijand. Deze Artes zijn je speciale aanvallen waarvan er flink wat zijn. Sommige hebben impact op meerdere vijanden en anderen focussen zich puur op één tegenstander. Een fraai systeem dat bijzonder goed werkt.

Dus wat maakt deze Definitive Edition nou zo Definitive? Ten eerste kan je aan de slag met het zeer aandoenlijke piratenmeisje, Patty Fleur. Deze geheel nieuwe verhaallijn is behoorlijk vermakelijk en weet ook daadwerkelijk iets nieuws toe te voegen aan de bestaande cast. Daarbij kunnen we ook aan de haal met Yuri’s beste jeugdvriend en lijddraad binnen het verhaal, Flynn Scifo. Een belangrijk personage in de game die in deze editie dus ook daadwerkelijk speelbaar is. Daarnaast zijn er wat nieuwe bazen, deuntjes en DLC-kostuums aan toegevoegd. De game speelt in Full HD, maar daar merk ik persoonlijk eigenlijk vrij weinig van. Het origineel kwam immers tien jaar geleden uit en met de cartooneske graphics is het verschil minimaal zichtbaar.

Eindoordeel van Rudy Wijnberg

Tales of Vesperia: Definitive Edition is een leuk uitstapje naar het recente verleden. De “remaster” komt redelijk vroeg waardoor ik me afvraag of deze voor iedereen even waardevol is. Voor de liefhebbers zijn het voornamelijk de nieuwe speelbare personages die interessant zijn, maar verwacht, op wat nieuwe dialogen na, niet veel nieuws. Nieuwkomers binnen de franchise adviseer ik zeker om deze heerlijke JRPG eens een kans te geven. Het is ietwat gedateerd, maar het komt zelden voor dat de cast van een game zo weet uit te blinken. De Definitive Edition komt overigens niet zonder mankementen. Zo blijft het raar dat Troy Baker niet is ingehuurd om de nieuwe dialogen in te spreken. Nu moeten we het doen met twee verschillende stemacteurs die nou niet bepaald op elkaar lijken. Ondanks dat gegeven blijft het een heerlijke game en een absolute aanrader voor iedereen die flink wat tijd te doden heeft.