Preview: The Saboteur

Geplaatst: 27 augustus 2009 12:44
Aangepast: 1 januari 2018 00:00

Stel je voor, je bent een Ierse racekampioen en je wordt in het midden van de Tweede Wereldoorlog opgeroepen om mee te doen aan een immense autorace in het bezette centrum van Parijs. Je zet je verstand op nul en beslist mee te doen en enkel te racen. Dat de stad bezet is, is bijzaak. Dat de bevolking afziet, is voor even niet belangrijk. Maar eenmaal in Parijs wordt iemand die je heel dierbaar is vermoord door de nazistische bezetter. En dan sla je door en voor je het weet is het doel van het 'korte tripje' naar Parijs wraak plegen op al dat nazistisch tuig dat de Franse hoofdstad bezet.

Herkauwingsverschijnselen
De ene gamer ziet de Tweede Wereldoorlog als een herkauwde, uitgespeelde setting en mijdt dan ook bewust elke videogame die deze donkere pagina uit de wereldgeschiedenis aanhaalt. De andere gamer kan weer geen genoeg krijgen van de grootste oorlog uit de geschiedenis van de mensheid. Om het kort te houden, het is in deze tijden dus riskant om een game uit te brengen die deze setting aanhaalt, aangezien mijn hand een tiental dozijn vingers te kort heeft om alle games die deze historische gebeurtenis gebruikten op te noemen. De goedwillige ontwikkelaars bij Pandemic Studio proberen dit risico te slim af te zijn met hun laatste titel, The Saboteur. Aangezien deze laatstgenoemde game alle clichématige veldslagen achterwege laat en zich richt op een eigen verhaal, gebaseerd op waargebeurde feiten dan nog wel. Met het concept zit dus in ieder geval wel goed.

Al sinds de aankondiging van The Saboteur in 2007 kijkt ondergetekende erg uit naar deze game. De reputatie van Pandemic, lees Mercenaries 2, achterwege gelaten kan deze game wel eens menig gamevolk met verstomming doen slaan vanaf het moment dat de game wordt gespeeld. Waarom spreekt deze game mij dan aan? Allereerst, ik behoor tot de charismatische 'fangroep' van de Tweede Wereldoorlog en deze setting kan mij nog zeker bekoren. Ook spelen we in deze game geen afgetrainde Rambo of een oorlogsveteraan, maar juist een doodnormaal persoon: Sean Devlin. Sean heeft simpelweg de pech dat hij op het verkeerde moment op een héél verkeerde plaats belandt en tegen wil en dank, met hulp van plat opportunisme en degelijk wraakgevoel, terechtkomt bij het Franse verzet. Met het concept en het verhaal van de game kan het al helemaal niet meer mis.

Improvisatie alom
De troosteloze straten van een met nazi overgoten Parijs vormen het decor voor deze game. In deze grauwe spelwereld zal Sean vaak roekeloze maar effectieve acties ondergaan, al blijft de Stealth-gameplay wel degelijk domineren. Sean zal dus niet zomaar op de Duitsers kunnen afstormen, met een van een vol lood gepompte Duitser gestolen MP40, om menig nazistisch gespuis enkele ledematen lichter kunnen maken. Enkele kogels zijn in deze game dan ook dodelijk, waardoor Sean op een gevorderd moment in de game verplicht wordt zijn Solid Snake-kunsten nog eens boven te halen. Het nodige klim- en sluipwerk vereist enige kennis van de omgeving, waardoor de smalle steegjes, daken, afvoerpijpen en andere grauwe krochten van de Franse metropool goed van pas zullen komen. Sean heeft nooit van een degelijke militaire opleiding kunnen 'genieten', dus zal hij het moeten stellen met logisch denkwerk en kennis van zijn acrobatische kunsten. De plaatselijke bevolking speelt daarnaast zeker ook een belangrijke rol, want zonder hulp van deze goedwillige mensen kan je de ambities, die doorvloeien uit je wraak- en eergevoel, niet kunnen volmaken.

Stijlvol kleurloos
Ook de stijl van The Saboteur spreekt boekdelen. Met een op Sin City gebaseerde omgeving is het grafische aspect van The Saboteur een belangrijk pluspunt in de game. Wat we tot nu toe van de game zagen was prachtig en als we dan in het achterhoofd houden dat de game nog niet helemaal klaar is, weten we gewoon dat we vanaf de release zullen beseffen wat High Definition juist inhoudt. Wat maakt de visuele stijl van The Saboteur dan zo prachtig? Zoals ik al eerder zei, was Sin City wel degelijk een inspiratiebron voor de mannen van Pandemic Studios. Het helpen van de lokale bevolking heeft immers invloed op het visuele aspect van de game. Om jullie van je verbaasde blik te helpen een voorbeeld ter verduidelijking. In het begin zijn de omgeving grauw gekleurd. Enkel de nazivlaggen, sfeervolle ramen en het nazistisch bloed zullen het scherm kleuren. Naarmate je meer hulp krijgt van de bevolking, krijgt de stad zelf ook meer kleur. Hoe kleurvoller het stadsgedeelte waar je je roekeloze praktijken uitvoert, hoe meer hulp je hierbij zal krijgen van de plaatselijke bevolking en hoe makkelijker je missie voltooid zal worden.

Alles klinkt toch zo mooi, dus eindigen we het verhaaltje met een vooruitzicht zo groot als de Eiffeltoren? Nee, want er schuilt nog wel degelijk een addertje onder het gras. Begrijp me niet verkeerd, belangrijke personen in het nazistische wereldje vermoorden, afweergeschut opblazen, vrachttreinen saboteren en vijandelijke gebouwen in brand steken is fijn en amusant, maar dan rest bij mij één vraag: voor hoelang? Het is dan ook twijfelachtig of The Saboteur ook qua missies voor de nodige afwisseling zal zorgen. Hopelijk verdwijnt deze twijfel voor de zon vanaf het moment dat ik The Saboteur begin te spelen.

Smaakvolle cocktail
Een streepje Hitman, een snuifje Okami, een kleine hoeveelheid Assassin's Creed en Metal Gear Solid en een herkauwde setting van een game á la Call of Duty of Medal of Honor, meer moet dat niet zijn. Toch zijn we erg benieuwd of deze Ierse flierefluiter genoeg in zijn mars heeft om deze Belgische flierefluiter vanaf acht december 2009 te amuseren.

Lees meer