Preview: Second Extinction - Chaos Theory

Geplaatst: 2 mei 2021 12:00

Dinosaurussen zijn een passie van mij. Al sinds ik zes jaar oud ben en mijn ogen op Jurassic Park vielen, heb ik altijd met fascinatie gekeken naar de diverse dinosaurussoorten. Verschillende soorten dinosaurusgames heb ik dus ook met plezier gespeeld. Van JPOG tot JWE, ik vond het geweldig om te zorgen voor deze magistrale wezens. Maar de mens in mij moet natuurlijk weer iets kunnen kapot schieten. Nadat wij al zoveel soorten de dood in gejaagd hebben, kon het ook niet anders dat we zelf een keer de dupe werden. Gemuteerde alien dinosaurussen hebben ons van de kroon gestoten en het is aan ons om langzaam terug te krabbelen naar de top. Second Extinction is een leuke co-op titel, maar ook helaas een zeer typische Early Access-titel. Nieuwsgierig onderhand? Stap je droppod in, feet first into hell.

Meaty machineguns

Voordat ik de game ga afstraffen op haar overduidelijke falen, wil ik het hebben over de kern van Second Extinction. Je speelt de game op een gigantische map, waarbij je diverse missies en side-quests kunt voltooien. Hoewel er niet bijzonder veel missies zijn op het moment, voelen ze wel gevarieerd aan qua opbouw. De ene keer dring je een T-Rex nest binnen om wat eieren te jatten en de andere keer volg je een karretje met explosieven in een verlaten mijn. De side-quests zijn overal in de wereld verspreid, maar zijn echter niet heel divers. Het komt er namelijk altijd op neer dat je wat materialen bestelt vanuit het moederschip en daarna op een knop drukt. Niet erg indrukwekkend of interessant dus. Ondanks dat er niet gek veel te doen is, heeft Second Extinction een troefkaart wat ervoor zorgde dat ik niet meteen afhaakte na de eerste drie uur.

De gunplay is sterk. Zeker niet perfect, maar het voelt goed om door de hordes aan gemuteerde raptors te knallen. De guns klinken ontzettend zwaar, alsof zelfs de SMG geladen is met 50 kaliber kogels. Doordat je het gevoel hebt dat er ook een moordmachine in je handen hebt, is het doormaaien van de vele mutanten ook iets wat aannemelijk voelt. Wat echter soms wel gebeurd is dat de auto-aim een eigen wil krijgt, alsof je geweer tijdelijk wordt overgenomen door een mutant-activist die echt niet wil dat je die specifieke raptor doorzeeft met lood. Je kunt je geweren weer upgraden via een tokensysteem. Nadat je een missie voltooit, krijg je onderzoekspunten en deze punten investeer je weer in je geweren. Naast betere damage, stabliteit, enzovoorts, kun je ook specifieke perks ontgrendelen. Ik heb nu bijvoorbeeld een mini-gun die de gehele omgeving doet laten afbranden wanneer de gun oververhit raakt. Je moet echter ook in tokens investeren en die moet je gebruiken om je daadwerkelijk upgrade ook te gebruiken. Dit voelt als een extra stap die zo onnodig is. Het zorgt voor een extra handeling, maar je had ook de prijs gewoon iets omhoog kunnen gooien en dan was het niet nodig geweest. Afijn, door naar de hoofdattractie. De gemuteerde ondieren die ze nu dinosaurussen noemen.

Als je getriggerd wordt door het feit dat de dino's in Jurassic World niet accuraat zijn, dan moet je maar ver bij Second Extinction vandaan blijven. Dit zijn namelijk eerder monsters dan dinosaurussen. Dit is een stijlkeuze waar ik achter sta, want deze beesten zien er gewoon tof uit. De T-Rex is een echte juggernaut van een beest, met enorme tanden en stekels die uit de rug komen. Als een monster is het design geweldig. Om maar te zwijgen over het feit dat dit een actie/survival-shooter is en niet een jachtsimulatie. De absolute chaos die ontstaat in de game's meest hectische momenten zijn bizar. Dit komt doordat de spelers veel vrijheid krijgen in het maken van hun load-out. De diverse personages hebben unieke vaardigheden, maar ook je gear kan worden aangepast. Op een gegeven moment zat ik te spelen met iemand die een orbital laserbeam uit de lucht deed verschijnen, een enthousiasteling die een tapijtbombardement bestelde en natuurlijk mijn mini-gun die overal doorheen maaide. Explosieven doen je co-op partners (en jezelf) geen zeer, dus er zijn overal explosies en het is een chaotisch feest.

Het houdt niet op, niet vanzelf

Nou goed, als je het zo allemaal hoort dan denk je misschien dat het een leuke activiteit is met je vrienden. Het is echter niet allemaal feest. Ja, ik heb al een aantal minpuntjes opgenoemd, zoals het upgrade-systeem, side-quests, maar er zijn ergere dingen. Het grootste (en ronduit beledigende) probleem van deze game is de performance. Als je van plan bent deze game aan te schaffen op de Xbox One, doet dat alsjeblieft niet. Niet voordat ze flink wat patches er doorheen hebben gejaagd, want de performance is belachelijk slecht op de Xbox One. Zelfs op de Xbox One X droppen de frames sneller dan je moeders panty's tijdens een vrijgezellenfeest. Naast de gebruikelijke framedrops op deze console, crasht de game ook relatief vaak. Dit is een issue die ook voorkomt op de Xbox Series-versie, de versie die ik gespeeld heb.

Het is jammer dat de performance zo slecht is, want de game ziet er goed uit. Nou ja, goed is een sterk woord. Het kan er uitstekend uitzien. Wanneer je op bepaalde plekken van de map staat, kun je kijken naar de grote open wereld en echt versteld staan van de schaal die aanwezig is. De besneeuwde bergtoppen en de omgevingen eromheen zien er fraai uit. Maar dan loop je verder en waait er een heleboel sneeuw in je gezicht en verschijnt er plotseling overal mist alsof je in Silent Hill terecht bent gekomen. What the fuck? Waarom proberen we de schoonheid van deze game te verbergen? Mocht je dan toch op precies dat juiste plekje staan in de wereld en alles mee hebben zitten, denkt de game regelmatig dat het grappig is om nu eventjes de connectie te laten verdwijnen. Het Early Access-excuus is hierbij niet voldoende. Kijk, een paar bugs, zoals een raptor een aantal kilometer de lucht in lanceren door middel van een melee-aanval, is aanvaardbaar. Game-breaking issues zoals deze echter niet.

Voorlopig oordeel Bram de Dinoman

Wat wil ik toch graag zeggen dat Second Extinction de moeite waard is en tot zekere hoogste is dat het ook. De gunplay voelt aangenaam, de gemuteerde dinosaurussen zijn bruut en de co-op dynamiek is aanwezig. Het zit echter zo dat zelfs voor een Early Access-titel, Second Extinction op bepaalde gebieden onaanvaardbaar is. Zo wordt de game geplaagd met connectie-issues en is de game door de performance op de Xbox One bijna onspeelbaar. Ik denk niet dat deze shooter in 2021 in zijn 1.0 status gaat lanceren en dat is iets goeds. De game heeft namelijk echt wel potentie om tot iets leuks uit te groeien. Het heeft niet de diepgang of kwaliteit van Left 4 Dead 2 of Warhammer: Vermintide 2, maar het weet zo nu en dan een vermakelijke co-op ervaring af te leveren, mits alles blijft werken. Ik kan de game nu niet aanraden, maar mocht je een Xbox Game Pass-abonnement hebben, je hebt niks te verliezen. Ik ben heel nieuwsgierig naar hoe deze game gaat groeien en wat ontwikkelaar Systemic Reaction nog in huis heeft. Wanneer de volledige game uitkomt, ga ik de game opnieuw aan de overgroeide tand voelen.

Bram Noteboom Content Manager

Ons Brammeke is van alle markten thuis. Is hij niet nieuws aan het pennen, dan staat hij wel voor de camera of hangt hij achter de microfoon voor de Game Over-podcast. Een ding is in ieder geval wel zeker, Bram heeft altijd zijn hart op de tong en schuwt niet weg van een pittige discussie. We noemen Bram dan ook niet voor niets "het wonderkind" hier op de redactie.

Informatie bij dit artikel

Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.

Packshot Second Extinction

Series

-

Uitgever

Systemic Reaction

Reviewscore

-

Platforms

Pc, Xbox One, Xbox Series

Releasedatum

13 oktober 2020

Ontwikkelaar

Systemic Reaction

Gameliner Awards

-

Lees meer
Reacties
Er zijn nog geen reacties
Nog niet uitgepraat? Praat verder op Discord