Opinion: Managing expectations

Heel de reden waarom ik al jarenlang zoveel mogelijk trailers van films probeer te vermijden is om voornamelijk één reden: het is meestal een grote misleidende meuk van beelden die je dikwijls een erg scheef beeld geven van wat de film daadwerkelijk is. En wanneer men geen scheef beeld geeft, laat men dikwijls vrijwel heel de film zien, en smijt men in die paar minuten met meer spoilers dan dat een uitsmijter Marokkanen weigert bij een discotheek in een hele maand.

Zo had ik ooit in de bios de trailer van Sunshine gezien, waarbij ik de enige was in de zaal die de stilte doorbrak met een gigantische schaterlach. Deze uitspatting was vanwege het feit dat de film op een cheesy vervolg op Armageddon leek, waarbij zelfs Michael captain tasteless Bay zou afhaken. Nu is Sunshine één van mijn favoriete films en naar mijn mening een onderschat meesterwerk. Dus deze trailer was, zoals we dat kunnen noemen, waardeloze misleidende poep. Degene die deze cinematografische wancreatie van een trailer heeft gemaakt mag wat mij betreft veroordeeld worden voor vernieling van kunst en corruptie.

Liever niet.

Met games is dit gelukkig minder, al vermijd ik op dat gebied ook altijd trailers en demo's wanneer ik weet dat ik de game toch wel ga spelen. Het is altijd al moeilijk om zonder vooroordelen of bepaalde verwachtingen te beginnen aan een game en persoonlijk heb ik ervaren dat wanneer ik zo min mogelijk weet, het dikwijls de ervaring ten goede komt. Maar helaas niet altijd.

Zo is het tot nu toe grappig verlopen voor mij met de Assassin's Creed games. Voor het eerste deel had ik, na alle negativiteit erover gelezen te hebben, dermate lage verwachtingen dat ik de game juist wel boven verwachting goed vond. Tegen Assassin's Creed II keek ik erg op, omdat de overstap van setting en tijd mij helemaal niet aansprak, maar toch bleek het een supergame te zijn. Zien jullie al een patroon? Nu komen we bij Assassin's Creed: Brotherhood. Wederom waren mijn verwachtingen niet hoog, want de game leek mij meer een soort expansion en de nieuwe elementen spraken mij niet aan. Maar wat bleek: ik vond het de beste game tot dusver.

Liever niet.
Oké, bij sommige films of games boeit een spoiler niet.

Na een trailer te hebben gezien van een Assassin's Creed op de PSP, genaamd Bloodlines, leek de game mij erg goed. Maar wat bleek nu: de game was bijzonder matig. En dan komen we nu bij Assassin's Creed: Revelations. Expres had ik er vrijwel niks over gelezen, en mijn verwachtingen waren bijzonder hoog. En je raad het al, de game is naar mijn mening zo'n beetje de minste uit heel de serie. Allerlei toffe elementen van de vorige delen ontbreken, en de nieuwe game elementen zijn even nutteloos als een drol op een taart.

Wat is dus het beste om te doen? Sommige mensen zullen zeggen: Zoveel mogelijk content checken! Anderen zullen net als ik vinden dat je van tevoren het beste zo min mogelijk trailers en gameplay checkt. Het is net waar je zelf zin in hebt. Maar wat kun je het beste verwachten? Ga er vanuit dat het absolute stront is, en je hele favoriete gamereeks keihard wordt verkracht door zielloze kapitalistische zwijnen, dan valt het (bijna) altijd mee!