Opinion: Gametijd in de eindejaarsdrukte

Het eind van het jaar is weer aangebroken. De tijd van feesten, van Sinterklaas, van Kerst, van Oud en Nieuw. Voor sommigen is het echter niet het eind van het jaar, maar lijkt het wel alsof het eind der tijden, de armageddon, is aangebroken. En dan niet vanwege één of andere natuurramp die het eind van de mensheid in dreigt te luiden, maar vanwege het feit dat er richting het eindejaarsvuurwerk een stortvloed aan games uitkomt. Zoveel zelfs, dat gamers maar collectief gaan lopen klagen dat ze helemaal geen tijd hebben om al die nieuw verschenen titels van een speelbeurt te voorzien. Stel je immers voor dat je één van die games pas op een later moment zou kunnen spelen. Of erger nog, dat je er nooit van ze langs zal ze leven meer aan toe zult komen. Want ja, druk, druk, en het licht aan het eind van de werktunnel is bij lange na nog niet in zicht.

Herkenbaar, of niet? Voor de meeste gamers waarschijnlijk wel. Maar jongens en meisjes, hoe halen jullie het in godsnaam in je hoofd om uit te kramen dat je niet genoeg tijd hebt om games te spelen. Potverdikke, voor het spelen van games máák je toch gewoon tijd? Het fenomeen 'geen tijd hebben' is sowieso klinkklare onzin. Ten eerste is tijd abstract en kun je het niet bezitten (ha-ha-ha), en ten tweede valt het gerust allemaal wel mee met dat gebrek aan tijd. Let maar eens op!

Allereerst hebben we de hardwerkende man of vrouw (tenminste, deze persoon denkt hard te werken, maar doet als het erop aankomt eigenlijk helemaal niet zoveel). Deze persoon heeft (of denkt het) goed voor elkaar te hebben. Een baantje van negen tot vijf (hier gaat het al mis met het 'goed voor elkaar' hebben, maar dat terzijde), actief bij de sportclub en eventueel zelfs een vrouw en een stel verwende kinderen. En oh, oh, oh, wat hebben we het druk. Wat hebben we veel te doen, en wat hebben we daardoor zo ontzettend weinig tijd om te gamen. Think twice, hardwerkende carrièretijger. Want hoeveel tijd denk je dat er over blijft na vijf uur, de autorit naar huis, het verzorgen van de kinderen, het avondeten en het uurtje De Wereld Draait Door? Hop, kinderen naar bed, vrouw achter de tv zetten voor GTST (of de man naar een 'interessante' documentaire laten kijken) en klaar is kees. De console kan aan, de topgames kunnen in de drive worden geschoven en tot in de late uurtjes heb je alle tijd van de wereld om je te vermaken met de beste vorm van entertainment die er bestaat. Hebben we dus reden tot klagen? Nee hè, dat dacht ik ook niet.

Vervolgens is er de luie student die er alles aan denkt te doen om zijn studie in nominale tijd af te ronden, maar eigenlijk het grootste gedeelte van de tijd uit zijn of haar neus zit te vreten en vervolgens aan familie en vrienden loopt te vertellen dat het allemaal wel lekker gaat op die universiteit. Ja joh, ik lig precies op schema, alles loopt op rolletjes. Ja hoor, volgend jaar ben ik afgestudeerd en kan ik eindelijk beginnen aan het werkende leven. Jee, wat kijk ik daar naar uit! Ja hoor, wat dacht je zelf? Dat je door het studeren totaal geen tijd meer over houdt om af en toe die console aan te slingeren? Laat staan dat je tijd hebt om alles dat je graag zou willen spelen ook echt te spelen? Natuurlijk heb je daar tijd voor! Die colleges kun je best skippen (want wat leer je daar nou van), en alleen dat al zorgt ervoor dat je wekelijks zo'n tien uurtjes meer tijd aan games kunt besteden. Het grote probleem is bij deze dus eigenlijk al opgelost. Of wel naar colleges, waar je eigenlijk driekwart van de tijd Facebook en Tinder zit te checken en tegelijkertijd toch denkt dat je goed bezig bent. In dat geval is er nog steeds geen man overboord, want wat dacht je van al die nachtelijke uurtjes? Beginnend rond een uurtje of acht á negen, en dan door totdat de eerste vogeltjes buiten hun liedje zingen. Mijn God, in een nacht kun je dan zowat alle games die je nog zou willen checken helemaal uitspelen. In een week zou je dat sowieso wel moeten lukken. Klagen hoeft dus echt niet, hoor. Dat lijkt me wel duidelijk, toch?

De laatste groep, de huismoeder of -vader, daar hoeven we het eigenlijk niet eens over te hebben. Oké, als het kroost nog klein is moet je er misschien af en toe nog wat tijd aan besteden. Hoewel, het kind gaat tussen de middag in de wieg (gelijk aan een uurtje gametijd) en ligt 's avonds ook alweer op tijd te ronken (de rest van de uren aan gametijd). Als huismoeder of -vader hoef je dus niet eens je nachtrust aan gamen op te offeren, want daar heb je gedurende de dag gewoon al genoeg tijd voor. Wat een luxe, ongekend! En als die kids dan na een aantal jaar naar school gaan is het helemaal nirwana. Dan hoef je immers alleen nog maar tussen de middag en na schooltijd tijd vrij te maken voor dat uitschot. Hoeveel tijd om spelletjes te spelen moet je dan wel niet hebben. Schoonmaken? Daar zijn schoonmakers voor. Belastingaangifte? De blije buurvrouw wil je daar maar wat graag mee helpen. Verjaardagen? Die bestaan over een aantal jaar alleen nog maar digitaal. Of beter nog, stel voor dat je vrienden tijdens hun verjaardag een gamefeestje geven. De hemel op aarde!

Dus, mannen en vrouwen, hoeveel tijd hadden jullie ook alweer om te gamen?