Opinion: Gamen op een onverwacht moment

Ken je dat gevoel? Een paar dagen voordat je weer voor een aantal weken op vakantie gaat, heb je opeens ontzettend veel zin om games te gaan spelen. Waarom komt dat gevoel nou niet eens midden in een rustige periode, waarin je wél alle tijd hebt om helemaal los te gaan met je favoriete hobby? Waarom moet het nou net op zo'n moment gebeuren? Hoe dan ook, je kan er niets aan doen, het is nu blijkbaar eenmaal zo geregeld in dit leven. Wie weet heeft het hiernamaals nog wat anders te bieden.

De zomervakantie staat voor mij in principe niet in het teken van gamen. Ik heb geen handheld (nog niet in ieder geval), dus dat valt al af en om nu een console mee te slepen in de toch al overvolle reistas is helemaal van de zotte. Overigens, die overige vijftig weken van het jaar speel ik al genoeg en eigenlijk veel te lang mijn favoriete games (al kan het natuurlijk nooit lang genoeg zijn), dus een beetje rust is wel op z'n plaats in de vakantie.

Dit jaar doe ik met mijn ouders de Belgische Ardennen aan. Naast spectaculaire wandelingen over steile heuvels en bergen, of mountainbike routes langs extreem gevaarlijke afdalingen waar je je leven continu voorbij ziet flitsen, is er ook nog het fenomeen 'museumbezoek'. Ook de Ardennen weten je hiervan te voorzien en ziedaar de dag dat ik in een museum sta te zweten om de nodige kennis tot me te nemen. Alsof school nog niet genoeg is.

Gelukkig was het niet alleen kommer en kwel met de indrukwekkende (ahum) geschiedenis van de abdij van Stavelot, maar had men ook besloten iets leukers op te zetten. Na uren gezwoegd te hebben door de historie van een oude kerk kwam de verlossing in de vorm van een museum over auto's die in stripverhalen voorkomen, en nagebouwd zijn. Wie had dat gedacht, een museum was zowaar eventjes leuk. Helaas werd de rust daar verstoord door oma's en opa's, die hun kroost vertelden wie die striphelden allemaal waren, en hoeveel ze daar wel niet van gelezen hebben. Ik was dus niet de enige die het zwaar had.

Er is nog genoeg om verder te lullen over hoe geweldig leuk de dag tot dan toe was, maar zoals het oude gezegde je leert is de redding soms nabij. En wonder boven wonder ging deze spreuk op die dag voor mij op, want tussen alle oude auto's en beelden over van alles en nog wat, viel mijn oog op een tunnel. Een tunnel vol van licht. Nu was het niet mijn plan om bij onze lieve Heer op de thee te gaan, maar ik besloot om het erop te wagen. Wat kon er nu nog erger zijn dan het museum? Aan het einde van de tunnel kreeg ik zowat een hartverzakking. Het zal toch niet waar zijn? Maar het was waar, en ik zag dat het goed was. Meer dan goed zelfs. Overal waar ik kon kijken waren ze: gamepods. Gamepods. GAMEPODS! En dat in een museum! Ik keek naar de zaal, naar al die te spelen games, met mijn ouders nergens te bekennen. Ja, ik zag dat het goed was.