Opinion: Winter is Coming Out - Een taboe doorbroken

“Het is misschien beter dat je eventjes gaat zitten, want wat ik nu ga zeggen kan je wellicht choqueren. Phoe… dit is moeilijk. Ehm… oké… ik zeg het maar gewoon: Ik kijk geen Game of Thrones”. Vol verbazing en met enige vorm van walging word ik aangekeken. “Hoe de vliegende neuk kan iemand nou geen Game of Thrones kijken?” is een veelgehoorde reactie, terwijl anderen mij minder subtiel betichten van blasfemie. HBO’s hit is zo’n fenomeen waarvan maar wordt geacht dat iedereen eraan deelneemt en het voelt bijna als een ‘coming out’ wanneer je op de vraag “Heb je de laatste episode al gezien?” moet antwoorden dat je die niet hebt gezien omdat je nog nooit naar Game of Thrones hebt gekeken.

HBO

Want ja, toegeven dat je de avonturen van onder andere de Starkjes en de Lannisters niet volgt, staat bijna in het rijtje van opbiechten dat je een anti-vaxxer bent of tot de Vegan Strike Group behoort. Het is simpelweg ongehoord dat je de Heilige Schrift van George R.R. Martin niet tot je hebt genomen. Jezelf onthouden van ‘Het lied van ijs en vuur’ is een pure vorm van ketterij en niet weten wat zich in de Zeven Koninkrijken op Westeros afspeelt is bijna strafbaar te noemen. Wanneer dit alles zo is, pleit ik mijzelf schuldig op alle fronten. Ik ga er namelijk niet langer over zwijgen. Na jaren van taboe durf ik namelijk te zeggen dat ik mezelf nooit heb laten bekeren tot het Game of Thronism.

Voordat ik begin uit te leggen waarom, dien ik van tevoren een kleine waarschuwing te geven. Mocht je echt hypersensitief zijn en absoluut geen kritiek op Game of Thrones dulden, lees dan vooral niet verder. Zoals dit ook met veel vormen van religie van toepassing is, weet ik dat een kritische noot niet altijd in goede aarde valt, zelfs als deze - zoals in deze Praatpaal - enigszins van sarcastische toon is. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Tenzij je Tyrion Lannister bent, want dan tel je gewoon voor één (twee keer een half, snap je?). Nu we deze disclaimer weer achter de rug hebben, kan ik eindelijk uitleggen waarom Game of Thrones niet voor mij is weggelegd.

Bron: HBO

Allereerst ben ik nooit in de GoT-boot gestapt omdat ik destijds echt een aversie had voor series die een exorbitant gehalte aan geweld en softcore porno nodig hadden om op te vallen. Zowel vriend als vijand van Game of Thrones moet toegeven dat vooral de eerste seizoenen merendeels in het teken stonden van ‘bloedvergieten en blote tieten’. Nu was GoT daar niet alleen in, want ook series als Spartacus en The Tudors - waarin de immer zwoel kijkende Natalie Dormer ook met enige regelmaat haar chi-chi’s liet zien - schuwden scenes met (sexueel) geweld niet. Nu is het zo dat ik voor vrouwonvriendelijk sexuele uitspattingen waarbij het plot lastig te volgen is, op de dag van vandaag op diverse websites terecht kan. Daar heb ik HBO of Ziggo niet voor nodig. Dit was voor mij destijds de hoofdreden om niet aan Game of Thrones te beginnen.

Nu heb ik begrepen dat Game of Thrones intussen wel een stukje minder expliciet is geworden, al is het nog steeds geen serie waar je samen met je vrome oma - oftewel vroma - onder het genot van een kop thee en een droge koek gezellig naar kunt kijken. Nog steeds heb ik niet echt de drang om het een kans te geven. Misschien heeft het te maken met Emilia Clarke en die twee hyperactieve processierupsen van haar die zij ‘haar wenkbrauwen’ noemt. Hoewel ik ons Emilia zeker geen verkeerde griet vind en ik er best wel eens een Fristi mee zou willen drinken, zijn het vooral die harige zwarte mamba’s die echt zo’n enorme stoorfactor zijn, dat ze bijna een spin-off zouden moeten krijgen. Het is best zonde, want het verpest voor mij ook al gelijk films als Terminator Genisys en Solo: A Star Wars Story, voor zover het plot dat nog niet deed.

Bron: HBO

Tot slot spreekt de catchphrase - Winter is Coming - me ook niet zo aan. Ik heb namelijk een pestpleurishekel aan de winter. Je vriest je poten eraf, gaat om de tien stappen op je muil en ergens met het openbaar vervoer komen is al helemaal een ramp. Met de auto door de sneeuw is ook een vorm van Russisch roulette, dus ook dat is vragen om gezeik. Oftewel, de winter is het meest dramatische seizoen van het jaar en dan ga je daar doodleuk het thema van je serie van maken. Nou… nee. Gezien ik van de winter zo depressief word dat ik er huilbuien van krijg, ga ik niet naar een serie kijken die mij ermee blijft confronteren dat de winter op de stoep staat.

Zo, gaat ‘ie lekker? Ja... sorry hoor, maar na al die jaren van opgekropte frustratie ben ik blij dat ik het eindelijk aandurf om het te zeggen. Nu dik ik de hele handel natuurlijk hard aan en heb ik helemaal niet zo’n aversie tegen Game of Thrones. Sterker nog, als je een die hard GoT-fan bent en je hebt nog steeds niet weggeklikt, dan wens ik je alle plezier toe met dit laatste seizoen. Moge het alles zijn wat je van een finale verwacht. Mocht je me na deze tirade - hoe sarcastisch deze ook is - voor dood beschouwen en niets meer met te te maken willen hebben, ik weet hoe dat bij jullie Thronies gaat met de dood. Was Jon Snow niet ooit dood? Dat bedoel ik. We spreken elkaar na seizoen 8 wel weer ;)